merhabalar, öncelikle kk deki bazı arkadaşlarım yaşadıklarımı bilirler,ama ben yinede burdan yazıp sizlerle paylaşmak istiyorum.eşim ailesine çok aşırı düşkün bir insandı hatta ailesi yüzünden kendi yuvasını yıkacak kadar...ailesinin doğrusu neyse eşimin doğrusu da oydu
biz farklı şehirlerde görev yapıyoruz ve 2 yıldır da eşimin doğu tayini nedeniyle ayrıydık,kaynanam en ufak bir tartışmamızda bize birbirinizi aramayın sormayın diyordu,ne varsa bu kadar ayrılmamızı istediler.eşimle yazın ufak bir tartışma yaşadık ve beni babamlara gönderdi 3 ay ne aradı ne sordu ne yaptım,nereye gittim,kiminle kaldım hiç umrunda olmadı .tek bildiği şey bana istediklerini yaptırmak için boşanmayla tehdit etmesiydi.3 aylık ara verdik bana söylediği biraz uzak kalalım birbirimizi aramayalım, sormayalım yada ailesini arayıp özür dilemezsem benden boşanacağıydı.
3 ay aradan sonra müdürüm vasıtasıyla tekrar barıştık evime döndü ama o da 2 ay sürdü.boşanma sebebimiz olan kavgamız ise: Annesi babası umreye gidicekmiş bana diyorki onlar eve gelicek sen annenlere git, onlar gidince geri gelirsin,bende burası benim evim hiçbiryere gitmiyorum o da sen gitmiyorsan ben seni göndermesini bilirim deyip babamı aradı .zavallı babam geldi aldı beni ve babam geldiğinde ona karşı çok saygısız davrandı
sonrasında da boşandık işte.şimdi hepsi mutlu olsunlar,yuvam yıkıldı oğluna kavuştu kaynanam olacak kadın .
Ne kadar mutlulardır eminim ben böyle ağlayıp gözyaşı dökerken .değermiydi bunca şeye birde bana diyorki ben erkeğim sen kendi haline yan.....eşim uzman jandarmaydı ben de mühendisim ki allahtan çalışıyorum ve güzel bir gelirim var ailem çok şükür yanımdalar.ben de burdan sizinle paylaşıp rahatlamak istedim.inş. Böyle sebeplerden daha çok yuvalar dağılmaz kolay mı kuruluyor bir ev
bu erkekler ne kadar akılsız
Gerçi kul hakkına tövbe edilmiyordu değil mi? 
