Kaynana emekliye ayril :(

Merhabalar.Eşimin 6 ve 9 yaşında iki kızı var.Anneleri ile yaşıyor ve hafta sonları gelip zamanın büyük bölümünü babaannelerinde geçiriyorlar.Çünkü babaanne böyle istiyor.Çocuklar bizde olduğu vakitlerde bile sürekli arıyor neredesiniz, ne zaman getireceksin onları diye talimat veriyor.Hafta içleride telefon susmuyor.sürekli arayıp hafta sonu planları yapıyor uygunsuz zamanlarda bile Şeniz Çocuklar hakkında verilebilecek tüm kararları verip babayı bir kenara itiyor.Çocuklarla iletişimime gelince sadece kendim gibi davrandım.kendimi bir üvey anne rolüne sokmadım.Büyüğü anneye çok düşkün.O kadar şevkatli yaklaşmama rağmen benim varlığımı hala kabullenmek istemiyor ve beni sevmiyor.Bakışları sürekli öfkeli.Komik espiriler yapmakta kafi gelmedi o öfkeyi silmeye.Evde çok değersiz olan bir saç tokasını kullandığımı gördüğünde bile o benim diye alarak kırması sanırım bunun ufak bir kanıtı.Ve son zamanlarda evde kendine ait olan herşeyi babaanneye taşımaya başladı.Küçüğü ile daha çok zaman geçirme fırsatı bulduğum için bana karşı sevecen.Eşimin annesi bizim evliliğimize biraz daha saygı duyup bizim ve çocukların beraber zaman geçirmesine fırsat tanısa ben ve çocuklar arasındaki iletişim yoluna girecek.Diğer türlü her telefon edişinde eşimi benimle geçirdiği her bir zaman dilimi için sen iyi bir baba değilsin gibi alttan gizli mesajlar vermeye çalışması eşimde iyi bir baba olmasına karşı suçluluk hissi yaratıyor vede buda ilişkimizi mutsuzluğa itiyor.Çünkü eşim bu baskın anne karakteri yüzünden bana karşı daha agresif bir tutum içine giriyor ve beni üzüyor :enbuyukkk:

Durumunuz çok karışık.

Yani sorunlu olduğunuz çocuklar yetmiyormuş gibi birde babaanneleri ekleniyor oda yetmiyormuş gibi babaları trip yapıyor .

Allah yardımcınız olsun canım.

Evet gerçekten çok karışık bir durum.Çünkü eşim yönetilen bir konuma geldi bu boşanma olayı sonrasında.Çocukların annesi bi taraftan, eşimin annesi bir başka...Neden benimde diğer insanlar gibi normal bir aile hayatım yok diye kırıldığım , üzüldüğüm ve kendimi yalnız hissettiğim çok zamanlar oldu.Herkes gibi bir çatı altında karışanı olmadan sürdürebileceğim bağımsız mutlu bir aile hayatı....ve gerçekten bir evde üvey anne statüsünde olmak bir başka yük...çünkü her zaman anlayış gösteren taraf olmak zorundasın ...çünkü bir yetişkinsin...Benim için ağır bir tecrübeydi alışılması zor ..Tüm zorluklarını yüreğimde sindirmeye çalıştım.Onunlayım çünkü onu seviyorum....Bir çocuğum yok henüz çünkü gelecek günler hakkında kaygılarım var...Bir insanı böyle sevmek ne kadar zor birşeymiş anlatamam

çocuklarıyla iyi anlaşmak zorunda değilsin
bırak babaanneleriyle kalsınlar
üzme kendini

çok sabırlı ve yumuşak bir insansınız sanırım yada yazdıklarınızdan onu anladım çünkü
bişeyleri toplayıp eşinizi yuvanızı ayakta tutmak istiyorsunuzz çok tatlısınız.:teselli:.yüce rabbim yar ve yardımcınız olsun...inş.:Saruboceq:
ama olmuyorsada zorlamayın bakın ne kadar ince düşünürsenizde karşı taraf olmayonca olmuyo iştee burda önemli olan eşin size inanması sanırım onların yaptıklarına kanmaması inş.buda olur..:teselli:
sizde üzülmeyin dua edin yüce rabbim gönlünüze göre versin..:Saruboceq:

eşinin annesi ve sizin aranıza bir sınır çizmesi gerek.
neden annesinin sana laf söylemesine izin veriyor ki sonuçta sen onun çocuklarına iyi davranıyorsun. üvey annelik yapmıyorsun.
kayınvalde de bulmuş bunuyor senin gibisini.
çocukları ezsen daha mı iyi olur?
eşinle bu konuyu konuşmalısın mesafeyi iyi ayarlamalı ve sana laf söyletmemeli bence

canım ya ne işin var iki çocuklu adamla.ablamda böyle bir evlilik yaptı yirmi sene oldu hala çocukların derdi bitmedi.evliliğin zaten kendine göre birçok sorunları var.bunlarda artı sorun oldu yıllardır.ama madem olmuş yapman gereken mümkün olduğu kadar mesafeni koru.kimseye sempatik görünmek zorunda değilsin.eşin mutsuz olup yelkenleri suya indireceğine ipleri eline alsın.birsürü kadının arasında şöyle bir hööööt desin bakalım.kolaylıklar diliyoruma.s.

SAĞOL BEBS.Ne yapacağını bende merak ediyorum.Ama kanımca bir insan 30 undan sonra öyle kolay kolay değişmez...bende herşeyi zamana bıraktım bir umutla.Umarım herşey pozitif yönde sonuçlanır.Eğer hala evliliğimiz bir düzene oturmazsa ona severek elveda diyeceğim:a015:

Bence bu konuy sakince kayınvalidenle konuşmalısın. Nihayetinde eşinin çocukları. Anladığım kadarıyla onları seviyorsun da... Biraz müsade etmesini, çocuklar hakkındaki kararların babalarına dolayısıyla sana ait olduğunu uygun bir dille anlatmanda fayda var. Sizin çocuklarla beraber ayrı bir aile olduğunuzu kabul etmek zorunda. Tabi aynı şekilde eşinle de bu konuyu konuşmalısın. Ki eşin senin çocuklarına karşı olan tutumundan fazlasıyla etkilenecek ve annesine karşı gereken tepkiyi verecektir. Sen iyi niyetlisin, Mükafatını mutlaka görürsün...

Bence sen agzinla kus tutsan bile yaranamasin o yüzden hicte bosu bosuna kendini yorma canim...

Onlar cocuk ilk baslarda sana mesafeli olmalari cok normal lakin yavas yavas alismalari ve seni bir sekilde kabul etmeleri lazim, bu konuda sana hem esin hemde esinin ailesi yardimci olmasi gerek cocuklara "Bu hanimi artik babanizin esi olarak kabul edin, sevmek zorunda degilsiniz annede demek zorunda degilsiniz ama saygi duymak ve kabul etmek zorundasiniz" diye coculari olumlu bir sekilde etkilemek yerine onlar daha cok cocuklari senden sogtuyor kanimca....benneyaptımki

Kendini yipratma bence cünkü bir defa o üvey anne kalibini giydirmisler sana, en basta kaynanan....

Umarim hepiniz icin en bastada cocuklar icin (cünkü onlar icinde kolay degil) güzel ve olumlu bir yol bulursunuz...kaydirigubbakcemile3

Sevgiylea.s.