Eşimin abisi 4 sene önce fln otomatik vites araba almıştı.Böbrek hastasıydı ve sonra bacağında kangren olduğu için bacağı kesildi.Sonra arabayı eşim kullanmaya başladı.Onların her ihtiyacı olduğunda eşim arabayla götürüp getirdi.Tabi bu arada araba bizde kalmıştı ve biz de hep kullandık.Sonra abisi vefat etti ve araba hala bizde,satmadılar.Tabi eşim o araba olduğu için başka araba almaya gerek duymadı.Eşimle aynı yerde çalıştığımız için işe beraber gidip geliyoruz.Sonra iş yerinde ögle nöbeti olayı çıktı ve eşimin yanında çalışan kişi her sabah işe geç gelip öğle paydosuna çıkmamaya başladı,yani öyle anlaştılar.Sonra eşim erken kalkmak istemediği için ben sabahlari gelmiyim demeye başladı bana.Ben de yani beni yalnız mı bırakacaksın,ayri ayri mi gelelim dedim.Hem sen arabayla rahat gelirken ben otobüsle gelmek zorunda kalicam dedim.Aman sen de iyi alıştın arabaya,önceden ne yapiyodun dedi.Ben de o zaman sen de binme verelim dedim.Sanane bizim arabamiz binerim dedi.Ben de sizin arabaniza kalmadim o zaman diyip binmedim sonra.Ben zaten araba kullanmayi bilsem ona muhtaç olmam ama buralarda kullanmak zor.Park edecek yer de olmuyor.Kendimiz alsak onu da istememisti ama bu söylediği cok gururuma dokundu.Kendimi dış kapının dıs mandali gibi hissettim
Abisinin malina konmuşsunuz diyenlere şunu belirtmek isterim.Abisi evli değildi ve onlar istemişlerdi eşimde kalmasını arabanın kendileri kullanamadikları için.Eşim de her ihtiyaçlarında onlara yardımcı oluyor ayrica.