Öncelikle merhaba
Allah yardım etsin. Sizi iyi anlıyorum. Eşimde bende Doğu kökenli ailelerdeniz ama o 20sene orda yaşamış sonra büyük şehire gelmiş ben direk büyük şehirde ve modern bi annenin olduğu ailede doğdum büyüdüm. Evlendiğimizde ben 28 eşim 35 yaşındaydı(özellikle yaşlar ilerledikçe hem aileler evlatlarına alışıyo hemde eşlerin birbiriyle yaşamaya alışması daha zor oluyo diye belirttim). Aslında ailesinden ayrı evde yaşıyodu. 1sene görüştük evlilik öncesinde ailesi 2kere geldi evine kalmaya, o hiç gidip kalmadı,onun evinde ben 1-2 kere yemek yaptım ailesi geldi orda yedik benimde ailemden ayrı evim vardı ama kendi evime çağırmak istemedim eşim veya ailesi benim ailemle tanışmadığından, diş doktorumuz ailesinin evine yakındı dişe gittiğimizde hep uğrardık aman ayıp olur derdi eşim diye ki malum o tedavilerde uzun süre ve çok gidiş gelişli oluyo bazen haftada 2-3 kere olan 6aylık tedavi.
Neyse uzatmayım nasıl başlarsa öyle gidiyo. Eşimin ailesi kimseyle görüşmez komşu falan, akraba deseniz burdakiler sadece anne tarafından var ve küsler onlarla. Kısacası görümcem evlenmiş şehir dışında bi eşim var onların gözünde ama bu yanlış. Bencillik yapıyolar evlerimiz arası 50kilometre ve hemen hergün görüşmek istiyorlar. Eşim kıramıyo ve saygısızlık görüyo hayır demeyi. Eşimin babası bize geldiğinde inan yol parasını alır eşimden o kadar geldim diye, evleri 50km uzakta ama bi çay içmeyemi gelicez o kadar yolu der yatıyada falan kalmak İçin fırsat görürlerse kaçırmazlar. Bizim onlara gitmemiz söz konusu olunca hep beklerler. Hafta 7gün 5günü onlara gittiğimizi bilirim defalarca ve benim ailem aynı mesafede olsada 2-3 haftada bir gittiğimiz halde... bide gidince benim ailemden 20.30 gibi gidip 21.30-22de kalkarız, onlara 20-20.15de gidip gece 12de anca kalkarız bırakmazlar durun az diye. bi yerden sonra ben eşimle konuşmaya başladım yani yoruluyoruz bizimde hayatımız var arkadaşlarımız eşimiz dostumuz olmasında bizde yaşlanınca kimse yok diyip çocuk yapıp sadece onamı saralım sizinkiler gibi diye. Oda benle aynı düşünsede kırmamak için bişi demiyordu ben konuşunca evet şöyle böyle onlara gelince tavırsızdı. Zaman içinde ben işten ayrıldım(öncesinde şirket arabası vardı yakıt sorunum yoktu çalıştığım pozisyonda sınırsız ücretsizdi) tek maaş kaldık. Sağolsun eşim 2. Araba almaya ısrar etti ben istemesem de ama alışkınım diye tazminatın üstünü tamamladı bütçemize göre aldık. bi baktı para gerçekten bi yerden sonra zorluyo bi gidiş geliş en az 50 liradan fazla aylık 600-1000 TL nerdeyse yol parası sırf onlara, bunu bahane sürdü söyleye söyleye azalttı şimdi haftada 1 kere. bide gidiyoruz çalışsamda çalışmasamda eşimin işten çıkış saati gereği 20-20.15te anca oradayız ama sofrayı ben kurayım kaldırayım çayı getireyim makinasını boşaltıp kirliyi koyayım diye bekliyo annesi hep. Bende bi masayı toplamayı yapıp silerim gerisine karışmayı mantıklı bulmuyorum. Benim evime gelenden de beklemiyorum(ki eşim annesine der yardım et diye yapmaz annesi eşim demeden yalandan yanımda durur gerek yok derim ben bitirmeye yakın sorduğunda döner gider istemiyo der) gittiğimde de yapmak istemiyorum kimseye hizmetçi değilim bende. Kendi kızıda evli yapsın bişi oooo aylarca konuşur öteki dünürlerinin arkalarından ama kendine köle gelin bekliyo.
Biz 3,5 yıllık evliyiz Allah bağışlarsa eylülde kızımız olacak. Çok istedik ama olmadı bebek ki onlarda biliyo doktora gidip geldim bende bişi olmadığı halde ona bile arkamdan doğumdan korkuyo diye yapmıyodur çocuğu yada annesi istemiyo ondan yapmıyodur demiş eşimin annesi. Eşimin değerleri düşük çıkmış bebek için test yaptırdığında ve devletin sistemi olan e nabızdan bakıyo eşim sonuca ben test verirken falanda yanında değildim tanımıyorum gittiği yerdekileri ama annesi diyoki babasına sen git doktora bak bizim kızın görümcesine eşi zamanında yalandan senin çocuğun olmuyo demiş kendinin olmadığı halde dedi sofrada eşim ve bende varken ve her yaptıkları yanlışı inkar ediyorlar sonradan Allahtan eşim görüp duyuyorda biliyo ne olduğunu...
sen ne kadar yüz verirsen ilerler o ısrarlar laflar sözler artarak devam eder bi kere tavır aldıysan devam et kararında kal ki anlasınlar yoksa hep aynı veya farklı yolla vazgeçirmeyi istiyorlar alıştıklarından. Seviyeni koru, eşinle kötü olma. Yuva yıkmak kolay değil anlayış öncelikle önemli o yüzden ve onun ailesinin bildiği herşeyi mutlaka kendi ailenede söyle(iyiyi de kötüyüde onların bildiğini senin ailende bilsin).
Ben başta söylemedim alttan aldım eşimin ailesine saygı öyle onlarda falan diye yaşamadığım kalmadı(arkalarından ama benim yüzüme babama kardeşime ve en çokta anama sövdüler bana bağırdılar eşimle beni ayıracaklarını iddia ettiler babamı arayıp yalandan oğlum beni dövdü senin kızın doldurduğundan dediler kendi yaptıkları pislikleri kapatmak İçin).
Ya nolacak hergünde yesek diye düşünme. Haklısın sizin bi hayatınız var ve onların isteğine göre yaşamayın. Orta yolu bulmak İçin haftada 1gün belirleyip 1hafta siz 1hafta onlar olacak şekilde gelinip gidilebilir normal olarak. Bunuda sen yanındayken eşin doğru düzgün ifade ederek anlatıp kabul ettirmeli naçizane tavsiyem(senin olman konuşulanları doğru ve direk görmen duyman İçin,kişilerin tavırlarını ölçmen için iyi olur). Sen iyi bişi de desen gelin olduğundan kötü anlaşılır, sen olmadan eşine de kimin ne dediğini bilemezsin. Hele daha tam oturmamış yeni evliliklerde iletişimde azsa eşler konuşup gerçeği sormayınca yok yere kötü sonuçlar olabiliyo. Evini bırakma bence. Sorununu çöz tabini aileni özlediysen gel ama sorun varken küs ayrılma eşinin yanından. İnsanlar gülen yüzlü anlayışlı hayatı paylaşacağı eş arar kendine her iki cinsiyet içinde unutma. Sorunlarda çözüm odaklı yaklaşım çözüm İçin fikir veya hatta birden fazla fikir önermeye çalış