- 24 Kasım 2023
- 1.119
- 251
- Konu Sahibi morciveert
- #1
Merhabalar. Aranıza yeni katıldım. Artık dertleşeceğim yabancı insanlar istiyorum sanırım hayatımda. Çünkü beni en iyi tanıyan insan bile arkamda durmuyor.. Bana da bir akıl verin..
Ben yeni evliyim. 2 aylık. Eşimle 2 yıllık birlikteliğin ardından severek evlendim. Çok seviyorum, çok düşkünüm kendisine. Kayınvalidem altta biz üstte oturuyoruz. Kayınpederim vefat etmiş yıllar önce, kayınvalidem tek yaşıyor. Bir de görümcem var oda evli aynı ilçedeyiz. Çalışıyorum ben 8-5. Eşimde vardiyalı çalışıyor, üç vardiya dönüyor.
Konumuza gelecek olursak; eşim gündüz vardiyasında olduğunda beraber 5te işten çıkıyoruz. Kaynanam her çıktığımızda önce ona uğrayıp orda yemek yiyip yukarı çıkmamızı istiyordu. Eve geldiğimizde salataya kadar hazırlamış bizi bekliyordu. Ama ben hep evimde yemek istedim. Bilmiyorum belki çekindiğimden belki kocamla baş başa olmak istediğimden. İşte biz bunu bu şekilde 2 ay kadar devam ettirdik. Ama geçen hafta kaynanam eşime bana çok sinirli olduğunu belirtmiş, kendi kendine bize küsmüş. İşten geldiğimde üçümüz oturduk konuştuk. Kendisi o bize geldiğinde benim ona surat astığımı ve eşimin gündüz vardiyalarında onu yemek için kullandığımı, hafta sonu ise yukarı çekilip onu aşağıya attığımızı söyledi. Halbuki hafta sonu bile çağırıyordum kendisini, bir çay bir kahve içmeye bile olsa. Bunları hep içinde biriktirmiş. Surat asmamım sebebi kaynanamla çok paylaşabileceğim bir şey yok. Canım sıkılıyor ve işten geliyorum uzanmak istiyorum ama o sürekli aşağıda olmamızı istiyor. Kendisini seviyordum elbet ama fazla samimi olmamaya gayret ediyordum. Çünkü ağzına ne gelse düşüncesi ne olsa söyleyebilen bir insan karakteri bu herkese bunu yapıyor. Zaten alıngan bir insanım bana yaparsa alınırım diye mesafeli olmaya gayret ediyordum işte. Bunların hepsini içinde biriktirmiş ve o akşam yüzümüze vurdu hepsini. Kış geldi soğuk benim evde kalın diye de sürekli söylerdi(mahallemizde doğalgaz yok, kendisi soba yakıyor biz elektrikli ısıtıcı yakıyoruz o yüzden) O böyle söyledikçe ben de eşimde ses etmezdik. Şimdi kış geldi diye muhtemelen bu sorunları çıkarttı onda kalmamamızı bile yüzümüze vurdu o akşam çünkü. İki gün ablam şehir dışında diye yeğenim bizimle kaldı. Onu bile kıskandı. 'x i aldınız yukarı beni aşağı attınız, bir yemeğe bile çağırmadın beni ben size ne yaptım, kaç akşamdır hep ağlıyorum, sen oğluma kaş göz yapıyorsun annene gitmeyelim diye, bana hep surat asıyorsun, kocana bu kadar tapma' vs şeyler söyledi. Şaştım kaldım. 'Ben eşimle de ayrı yemek istiyorum bazen bu benim hakkım değil mi ben kendime taban tencere aldım hevesle kullanmak için' dedim. Eşimde sağolsun beni savundu. Benim evim burası bu da karın ufoyu göstererek bu da sobam sana gelmicez sende kalmıcaz bunu anla dedi. Oda ağlayarak ben sizden bişey istemiyorum artık, gelmeyin zaten özlediğimden yaptım falan dedi gitti. Ben sinir krizi geçirdim çünkü kaynanamın ilk kez o yüzü ile karşılaştım. Ağlayarak beni evime götür anneme babama gitmek istiyorum dedim eşime. Oda hep yanımda olduğunu söyleyerek beni teselli etmeye çalıştı. Bu şekilde şeyler yaşadık işte. Tekken beni gördüğünde de bana çok pis olduğumu mutfaktaki el havlusu ile yeri sildiğimi(evi su bastığında sadece kurulamak için kulllanıp sonra yıkamaya atmıştım) evde donlarımı yerde bıraktığımı bunları görmek zorunda olmadığını söyledi. Don meselesi de ben işe gidiyorum sabah eşim uyuyordu eşimi cumaya kaldırmak için bizim anahtarımızla girmiş eve(anahtar eşim taşımadığı için portmantoda var) onu uyandırırken yatak odamda görmüş yani. Bende en son dayanamayarak 'burası benim evim benim düzenim çalışıyorum istediğim zaman toparlarım evimi dedim' kaynanamın biraz gelgitleri var. Sonra birden başka konu açmaya çalıştı sonra bizim sorunlarımızı halletmemiz lazım dedi benim kimse ile sorunum yok dedim gönderdim evden. O günden beri yani 3 gündür hiç ona uğramıyorum. Yediremiyorum yaşadıklarımı. Eşim destekçim gitme sorun yok diyor. Ama korkuyorum ilerde yüzüme vurulur diye.
Cümlenin başında beni en iyi tanıyan bile arkamda durmuyor demiştim. O kişi annem. O hissetti yaşananları ona anlattım ve bana kaynananla kal işte ne güzel yemeğin hazır olur sıcak evde olursun saygısızlık etme dedi. Belki de beni doldurmamak için yaptı ama yine de zoruma gitti..
Sizce ne yapmalıyım? Vicdan da yapıyorum kadını tek mi bırakıyorum diye. Ama benim psikolojimi bozuyor. Hakkını yiyemem çok yardımını da görmüşümdür. Ama evliliğimize alıştıkça böyle yapmaya başladı.. Sİzce ne yapmalıyım? Bu sorunlar oldukça ben ailemi özlemeye başladım. Evime gitmek istemiyorum..
Ben yeni evliyim. 2 aylık. Eşimle 2 yıllık birlikteliğin ardından severek evlendim. Çok seviyorum, çok düşkünüm kendisine. Kayınvalidem altta biz üstte oturuyoruz. Kayınpederim vefat etmiş yıllar önce, kayınvalidem tek yaşıyor. Bir de görümcem var oda evli aynı ilçedeyiz. Çalışıyorum ben 8-5. Eşimde vardiyalı çalışıyor, üç vardiya dönüyor.
Konumuza gelecek olursak; eşim gündüz vardiyasında olduğunda beraber 5te işten çıkıyoruz. Kaynanam her çıktığımızda önce ona uğrayıp orda yemek yiyip yukarı çıkmamızı istiyordu. Eve geldiğimizde salataya kadar hazırlamış bizi bekliyordu. Ama ben hep evimde yemek istedim. Bilmiyorum belki çekindiğimden belki kocamla baş başa olmak istediğimden. İşte biz bunu bu şekilde 2 ay kadar devam ettirdik. Ama geçen hafta kaynanam eşime bana çok sinirli olduğunu belirtmiş, kendi kendine bize küsmüş. İşten geldiğimde üçümüz oturduk konuştuk. Kendisi o bize geldiğinde benim ona surat astığımı ve eşimin gündüz vardiyalarında onu yemek için kullandığımı, hafta sonu ise yukarı çekilip onu aşağıya attığımızı söyledi. Halbuki hafta sonu bile çağırıyordum kendisini, bir çay bir kahve içmeye bile olsa. Bunları hep içinde biriktirmiş. Surat asmamım sebebi kaynanamla çok paylaşabileceğim bir şey yok. Canım sıkılıyor ve işten geliyorum uzanmak istiyorum ama o sürekli aşağıda olmamızı istiyor. Kendisini seviyordum elbet ama fazla samimi olmamaya gayret ediyordum. Çünkü ağzına ne gelse düşüncesi ne olsa söyleyebilen bir insan karakteri bu herkese bunu yapıyor. Zaten alıngan bir insanım bana yaparsa alınırım diye mesafeli olmaya gayret ediyordum işte. Bunların hepsini içinde biriktirmiş ve o akşam yüzümüze vurdu hepsini. Kış geldi soğuk benim evde kalın diye de sürekli söylerdi(mahallemizde doğalgaz yok, kendisi soba yakıyor biz elektrikli ısıtıcı yakıyoruz o yüzden) O böyle söyledikçe ben de eşimde ses etmezdik. Şimdi kış geldi diye muhtemelen bu sorunları çıkarttı onda kalmamamızı bile yüzümüze vurdu o akşam çünkü. İki gün ablam şehir dışında diye yeğenim bizimle kaldı. Onu bile kıskandı. 'x i aldınız yukarı beni aşağı attınız, bir yemeğe bile çağırmadın beni ben size ne yaptım, kaç akşamdır hep ağlıyorum, sen oğluma kaş göz yapıyorsun annene gitmeyelim diye, bana hep surat asıyorsun, kocana bu kadar tapma' vs şeyler söyledi. Şaştım kaldım. 'Ben eşimle de ayrı yemek istiyorum bazen bu benim hakkım değil mi ben kendime taban tencere aldım hevesle kullanmak için' dedim. Eşimde sağolsun beni savundu. Benim evim burası bu da karın ufoyu göstererek bu da sobam sana gelmicez sende kalmıcaz bunu anla dedi. Oda ağlayarak ben sizden bişey istemiyorum artık, gelmeyin zaten özlediğimden yaptım falan dedi gitti. Ben sinir krizi geçirdim çünkü kaynanamın ilk kez o yüzü ile karşılaştım. Ağlayarak beni evime götür anneme babama gitmek istiyorum dedim eşime. Oda hep yanımda olduğunu söyleyerek beni teselli etmeye çalıştı. Bu şekilde şeyler yaşadık işte. Tekken beni gördüğünde de bana çok pis olduğumu mutfaktaki el havlusu ile yeri sildiğimi(evi su bastığında sadece kurulamak için kulllanıp sonra yıkamaya atmıştım) evde donlarımı yerde bıraktığımı bunları görmek zorunda olmadığını söyledi. Don meselesi de ben işe gidiyorum sabah eşim uyuyordu eşimi cumaya kaldırmak için bizim anahtarımızla girmiş eve(anahtar eşim taşımadığı için portmantoda var) onu uyandırırken yatak odamda görmüş yani. Bende en son dayanamayarak 'burası benim evim benim düzenim çalışıyorum istediğim zaman toparlarım evimi dedim' kaynanamın biraz gelgitleri var. Sonra birden başka konu açmaya çalıştı sonra bizim sorunlarımızı halletmemiz lazım dedi benim kimse ile sorunum yok dedim gönderdim evden. O günden beri yani 3 gündür hiç ona uğramıyorum. Yediremiyorum yaşadıklarımı. Eşim destekçim gitme sorun yok diyor. Ama korkuyorum ilerde yüzüme vurulur diye.
Cümlenin başında beni en iyi tanıyan bile arkamda durmuyor demiştim. O kişi annem. O hissetti yaşananları ona anlattım ve bana kaynananla kal işte ne güzel yemeğin hazır olur sıcak evde olursun saygısızlık etme dedi. Belki de beni doldurmamak için yaptı ama yine de zoruma gitti..
Sizce ne yapmalıyım? Vicdan da yapıyorum kadını tek mi bırakıyorum diye. Ama benim psikolojimi bozuyor. Hakkını yiyemem çok yardımını da görmüşümdür. Ama evliliğimize alıştıkça böyle yapmaya başladı.. Sİzce ne yapmalıyım? Bu sorunlar oldukça ben ailemi özlemeye başladım. Evime gitmek istemiyorum..
herkes yerini yurdunu bilsin, eşin de arıza cikartmiyor ne güzel. Annen de seni doldurmamak için söylüyordur mesela benim annem tam tersi, ben de niye dolduruyor diye rahatsız oluyorum ah bu anneler hiç yaranamiyor 
sen hicbi şey yokmuş gibi davran canın ne zaman isterse o zaman git arada bı yaptığın yemekten kekten gönderiver ki eşinin aklinda "bak biradetben'de sorun yok kız arada geliyo gidiyo yemek kek bile gönderiyor" olarak kalsın. Evlilik biraz politika işi 
eşinin başının etini yeme hic boş yere, huzursuzluk çıkaran sen olma bırak annesi olsun. hiçbir sorun yokmuş çok mutluymussunuz gibi davranmaya devam 
