- 24 Nisan 2020
- 1.324
- 4.419
- 83
- 45
- Konu Sahibi feliscatus
-
- #1
Merhaba, iyi akşamlar dilerim öncelikle. Bu benim ilk konum ve biraz uzun olabilir, şimdiden okuyacak olanlara teşekkür ederim.
Mesleğim asistanlık, on beş seneden fazladır bu meslekteyim ve kendi alanında kurumsal, bilinen büyük şirketlerde çalıştım. 1,5 sene önce o dönem çalıştığım şirketimde dönen dolaplar ve mobbingden bunalıp tamamen kendi isteğimle işi bıraktım. Eşimin bir terfi almasına ve ikimizin aldığı maaşı tek başına alacak olmasına da güvendim tabii ki. Ve dediğimi de yaptım; spora başladım, kilo verdim baya bir gezdim ve geçen sonbaharda iş arama sürecine girdim.
Sürecin çok yıpratıcı oluşu ve mevcut ekonomik belirsizliklerin biz adaylara olan etkisi inanın apayrı bir konu onlara hiç girmeyeceğim.
Bu arada eşimin maaşı yükseldi demiştim ama enflasyon öyle bir hale geldi ki biz o yüksek maaşı 1-2 ay hissettik şu an kira da vermememize rağmen yetiştiremiyoruz malum olacağı üzere. Bu sebeple de daha fazla içeri girmeden acilen iş bulmam gerek düşüncesindeyim ve bu da beni kaygılara sürüklüyor. Benim kaygım çalışmaya başladığımda adapte olamamak ve başarısız olmak. Görüşme sürecinde olduğum ve imkanları çok iyi olan (maaş, yan haklar, pirim vs.) bir firma var ve üçüncü görüşmeye gideceğim, görevim yine üst düzey yönetici asistanlığı ve ben korkuyorum.
Bir önceki işyerimde de aynı pozisyondaydım ancak amirim çok başka kusurları olmasına rağmen çalışması çok rahat bir kişiydi ve acaba diyorum rahata mı alıştım zorlanır mıyım?
Şimdi çoğunuz alt tarafı asistanlık atomu mu parçalayacaksın, açık kalp ameliyatı mı yapacaksın neyin stresi bu diyeceklerdir ama bizim mesleğimizde iyi bir yönetici çok önemli çünkü bütün siniri, stresi biz çekiyoruz. Geçmişimde çok çok zor karakterde kişilerle çalıştım ama o zaman 20’lerimdeydim şimdi 40’ı devirdim o kadar sabırlı olamayabilirim.
Bu mantıkla hiçbir işe başvurmamam gerek bu tamamen bir piyango biliyorum ama kendimi çalışmaya o kadar şartladım ki işe girip memun olmazsam ayrılmam da söz konusu değil gibi bir düşüncem var.
Yapabilirim demenize ihtiyacım var inanılmaz bir performans anksiyetesi yaşıyorum.
Bu anksiyete yüzünden uyuyamadığımdan ilaç alıyorum, sizlere geç dönersem lütfen kusura bakmayın.
Mesleğim asistanlık, on beş seneden fazladır bu meslekteyim ve kendi alanında kurumsal, bilinen büyük şirketlerde çalıştım. 1,5 sene önce o dönem çalıştığım şirketimde dönen dolaplar ve mobbingden bunalıp tamamen kendi isteğimle işi bıraktım. Eşimin bir terfi almasına ve ikimizin aldığı maaşı tek başına alacak olmasına da güvendim tabii ki. Ve dediğimi de yaptım; spora başladım, kilo verdim baya bir gezdim ve geçen sonbaharda iş arama sürecine girdim.
Sürecin çok yıpratıcı oluşu ve mevcut ekonomik belirsizliklerin biz adaylara olan etkisi inanın apayrı bir konu onlara hiç girmeyeceğim.
Bu arada eşimin maaşı yükseldi demiştim ama enflasyon öyle bir hale geldi ki biz o yüksek maaşı 1-2 ay hissettik şu an kira da vermememize rağmen yetiştiremiyoruz malum olacağı üzere. Bu sebeple de daha fazla içeri girmeden acilen iş bulmam gerek düşüncesindeyim ve bu da beni kaygılara sürüklüyor. Benim kaygım çalışmaya başladığımda adapte olamamak ve başarısız olmak. Görüşme sürecinde olduğum ve imkanları çok iyi olan (maaş, yan haklar, pirim vs.) bir firma var ve üçüncü görüşmeye gideceğim, görevim yine üst düzey yönetici asistanlığı ve ben korkuyorum.
Bir önceki işyerimde de aynı pozisyondaydım ancak amirim çok başka kusurları olmasına rağmen çalışması çok rahat bir kişiydi ve acaba diyorum rahata mı alıştım zorlanır mıyım?
Şimdi çoğunuz alt tarafı asistanlık atomu mu parçalayacaksın, açık kalp ameliyatı mı yapacaksın neyin stresi bu diyeceklerdir ama bizim mesleğimizde iyi bir yönetici çok önemli çünkü bütün siniri, stresi biz çekiyoruz. Geçmişimde çok çok zor karakterde kişilerle çalıştım ama o zaman 20’lerimdeydim şimdi 40’ı devirdim o kadar sabırlı olamayabilirim.
Bu mantıkla hiçbir işe başvurmamam gerek bu tamamen bir piyango biliyorum ama kendimi çalışmaya o kadar şartladım ki işe girip memun olmazsam ayrılmam da söz konusu değil gibi bir düşüncem var.
Yapabilirim demenize ihtiyacım var inanılmaz bir performans anksiyetesi yaşıyorum.
Bu anksiyete yüzünden uyuyamadığımdan ilaç alıyorum, sizlere geç dönersem lütfen kusura bakmayın.
Son düzenleme: