Hayatı boyunca fink fink gezen biri olarak
ve herhangi bir çocuğun (çocuk sevmeyen diye nitelendirirdim kendimi) sorumluluğunu almayan biri olarak bu hayatta bir parçamın olmasını istedim.. özellikle son zamanlarda çok baskın çıktı bu isteğim..
Şuna inanmıyorum mesela anaç olmak herkesin fıtratında yok bu ben de yok kesinlikle ama anaç olmayan anne olmamalı diyenlere asla katılmıyorum bunu birkaç kişiden duymuştum..
Ne olursa olsun bizim içimizde büyüyen bir canlı bizim parçamız kanımız canımız tabii ki de bizim kendi çocuklarımız diğer çocuklardan çok daha farklı olacaktır içgüdüsel olarak zaten koruma ve sahiplenme geliyor mesela ben hamile kaldıktan sonra inanılmaz bir sahiplenme geldi üstüme.
Ama bunca zaman anne olmaktan korkmamın en büyük sebebi insanların olumsuz yorumları da bunun sebebi de şu
“çocuğun olunca hayatın bitecek”
“ asla yanından 1 dakika ayırmayacaksın”
“ tatilleri gezileri unut”
“ uykuyu unut”
“Duş bile alamayacaksın”
Bu cümleleri asla kulak asma konu sahibi. Beni bunca yıl korkutan en büyük cümleler bunlardı herkes aynı şekilde anne olmak zorunda asla değil hiç kimse bir değil ve kimsenin anneliği de kimseden üstün değil. Kişiliğini unutup bireyselliğini unutup hayatını komple çocuğuna adayan bir annenin de piskolojisi normal değil tamamen sokağa salan annenin de bir değil ama bunun ortasını dengesini bulmamız gerek. Ben çocuğumu anneme bırakarak en azından birkaç gün kafa dinleyebilmeliyim ilerleyen zamanlarda bu anne olur, kaynana olur, en olmadı bakıcı olur.
Bizler anne olarak mutlu olmalıyız, kendimizi unutmamalıyız ki çocuklarımıza da verimli anne olalım. Ben çocuğumdan önce bir bireydim ve çocuğumdan sonra da bir bireyim ben sadece birinin annesi değilim benim sıfatım sadece X’in annesi olmak değil. Ben benim ve benim çocuğum sadece benim hayatımın bir parçası.. Yoldaşım, sırdaşım, parçam ama ben birinin annesi olarak bu hayata gelmedim hayattaki tek sıfatım bu değil ..
Tüm olumsuz yorumlara kendimi kapattım. Kimse annesinin karnında zaten anneliği öğrenmiyor..
Eğer çocuk istiyorsan iyice düşün yap olumsuz yorumları kafana çok fazla takma bu arada şu da var ben hamile kalmadan önce keşke iki çocuğum olsa diyordum örneğin bu çocuk doğar arkasından bir tane de yapayım kardeşiyle bir büyüsün onu artık es geçtim kesinlikle bir tane de inşallah kalırım ona da yeterli ve düzenli imkan sağlarım diye düşünüyorum artık tamamen mantıksal boyuta geçtim çünkü..
Ama iyi ki de yapmışım henüz çok küçük daha Cinsiyetimiz bile belli değil ama iyi ki o var isteyerek yaptım planlayarak yaptım çocuğum benim özgürlüğümü almayacak, beraber de eğlenebiliriz beraber de gezebiliriz yeri gelir tek başıma da gidebilirim yeri gelir ailecek giderim bunun dengesini sağlayacağıma inanıyorum ve kesinlikle insanların yorumlarına kendimi bu konuda kapatıyorum sana da tavsiye ederim