Kaygı, korku, bebek isteği

Hatta bu korkum sayesinde buradan bir üye ile tanıştım, o da benim gibiydi. Şu an bebeği var, zamanla alıştığını söyledi 😌
 
Anne baba baskısını bizde yaşadık bir süre. Daha doğrusu benim annem ne zaman yapacaksınız demeye başlamıştı çünkü yaşı eşimin ailesinden bı tık daha büyük. Hatta bu konuda tartıştığimiz bile oldu. 2019 da evlendik ve ben 2022 sonlarina kadar bu karardan çok korktum. Benim sıkıntım işten kariyerimi durdurmak istememekti ve hem ev hem iş beni çok yipratiyordu. ancak değişik bir sejilde çocuklu arkadaşlarımızla takıla takıla bu heves geldi bize değişik şekilde ( arkadaşlarımızın çocukları aşırı sakin uslu diyemem ama iletişimleri çok sempatik).bebekli arkadaşlarımla kafamdaki endiseleri konusa konuşa iyice ısındım. Hatta eşimle oturup konuşup taşınma dönemini ve bebek kararının toplantısını yaptık :KK70:. Sma testi verdik folik asit kullandim korunmayi bıraktım. Henüz daha yolun çok başındayim ama bence bu hamilelikte bile süren bir ikilem. Size iyi geleceğini dusunuyorsaniz mutlaka destek alın. Çünkü benim arkadaşlarımla konuşmam bile çok rahatlattı beni.
 
Valla iyi değil çok çok iyi düşünün
10 senelik evliyim 35 yaşındayım 5 aylık hamileyim daha doğmadı bile ama hamileliği görmek bile bana yetti
Bedensel zorlukları bir yana gerçekten ben zorlu bir hamilelik geçirdim beni hastaneye yatırıp uyutun diye yalvardığım günlerim oldu sanıyordum ki en zoru oymuş hayır
Bedensel acılar uykusuzluk bilmem ne inanın her kadın bunlara bir şekilde dayanır, en zoru işin psikolojik kısmı bu konuda bu kadar zorlanacağım aklıma gelmezdi
Bebek daha içinizde büyürken onunla bağ kurmaya başlıyorsunuz bir anda bütün dünyanız o ana kadar hiç tanımadığınız bir başka insan oluyor, ya ona bir şey olursa ya sağlıklı değilse ya ben bir hata yaparsam düşünceleri yüzünden boğulmak üzereyim doğumum Ekim ayında Allah kısmet ederse ve Ekim gelsin çocuk doğsun sağlıkla gözümün önünde olsun diye gün sayıyorum ama gün de geçmek bilmiyor bu şekilde terapi desteği almama rağmen aşamıyorum korkularımı
Sonra ikinci kısım geliyor çünkü bu sefer tamam Ekim geldi sağlıkla doğdu sonra diyorum… Eee sonra?
Böyle bir dünyada böyle tonlarca sorunla boğuşulan bir ülkede ben bu çocuğu nasıl büyüteceğim? Daha kendimi güvende hissetmiyorum bu çocuğa o güven hissini nasıl vereceğim? Nasıl koruyacağım? Tıpkı şimdi olduğu gibi doğduktan sonra da hatta 40 yaşına bile gelse kalbim aklım hep onda olacak artık bu dünyada benden çok sevdiğim eşimden herkesten her şeyden daha önemli biri var. Önceden ne olursa olsun en fazla bana olur ve mücadele ederim dediğim şeylere artık öyle bakamıyorum. Bu çocuğun bana ihtiyacı var hem kendimi hem onu korumak zorundayım artık falan filan işte birine bu kayıtsız şartsız bağlılık birisi için bu kadar korkmak benim daha önce hiç girmediğim bir su ve korkutucu geliyor bana
Sevgisine gelince evet o da manyak bir şey yani daha doğmadan bu kadar seviyorsam doğduğu zamanki sevgimi aklım hayalim almıyor
En berbat en kötü günleri yaşarken eşimle gidip onu ultrasonda gördüğümüzde biri dünyanın dertlerini omzumuzdan söküp atıyor sanki öyle bir mutluluk her şeyi unutturan ama işte amalar hiç bitmeyecek artık bizim hayatımızda
ne kadarını yansıtabildim buraya bilmiyorum cümlelerimle ama çocuk gerçekten delice istemeden maddi manevi tamamen hazır olmadan yapılmayacak bir şey ben yaşım geçiyor trenine takıldım ama kendimi çok sorguluyorum hala ☹️
Birebir aynı durumdayım ve 5 aylık bebeğimiz şuan… Psikolojik olarak sürekli dengesiz ama fazlacana gerçekçi belki de kendimi boşa yoran düşüncelerle savaşıyorum. Endişelerimi bastırmaya çalışıyorum sürekli ama bir yandan da gerçeklerden kopamıyorum. Bu da uykusuzluğa sebep oluyor malesef. Bazen karnımdaki bebeğim gerçek dışı geliyor sonra bir canlı dünyaya getireceğimi ve bizim bir parçamız olduğu aklıma geliyor nasıllar ardı arkası geliyor… Ve evet kesinlikle maddi olarak da rahata kavuşmadan olmaması gerekiyor bence de.Hele bir de bu zamanda…
 
. Çok detaylı düşünmeyin bence bu kadar. Ne bileyim biz bebek istediğimizde istedik sadece. Karnımda taşıma düşüncesi aklıma hiç gelmedi. Evlendikten 3 sene sonra oldu. Şimdi diyorum ki neden 3 yıl beklemişim. Hayatım tamamlanmış gibi geldi kollarıma alınca. Bazen hala yetersiz miyim, ilgim yetiyor mu gibi gibi sorular gelir aklıma ama annelik bence doğumdan sonra bi koklatiyorlar, öptürüyorlarr ya bebeğini anneye o andan otomatik bi annelik yükleniyor bence
 
Anne olan kadının hayatı bitmiş gibi geliyor bana. Hayatım boyunca tek bir an istemedim anne olmayı her geçen gün de bundan daha da emin oluyorum. Birinin çocuğu olduğunu duyar duymaz içimde büyük bir acıma duygusu beliriyor o kadına karşı çok enteresan bir şekilde. Tutsakmış gibi sanki o kadın.
Mesela benim durumum da normal değil biliyorum çünkü insanoğlunun en temel iç güdüsü üremek ve benim mekanizma bir yerlerde hatalı çalışıyor ki bu şekilde düşünüyorum. Bunun sonucunda da gen havuzundan eleneceğim işte neslimi devam ettirmeyeceğim için.
Bence benim kadar uç değilseniz yapın gitsin
Ben 3 doğum yaptım ilk bebeğimi doğumdan sonra kaybettim. hayatta olan 2 cocugum var ama ben de sizin gibi düşünüyorum.bu arada 2.cocugum seneler sonra surpriz yapip geldi yasim da vardi.bi şekilde dogurdum...
Üredikten sonra böyle düşünmek daha tuhaf bence 😃 hamile bir kadın görünce ,yeni doğum yapmış birini duyunca acıyorum resmen.benim gebeliklerim çok riskli ve zor geçti.millet hamileliği özledim ayy karnımda kelebekler uçuşuyor falan diyince garipsiyorum.nesi özlenir ki.. hareketlerin kisitli, alınan kilolar bir ton sorun rahat uyuyamıyorsun bile.bir de yalniz baktım büyüttüm belki bu sebeple böyle düşünüyorum bilmiyorum.ama hamilelik çocuk sahibi olmak evet bir nevi tutsaklık özgürlüğüne düşkün olan yapmasın bence.
Ha bu arada iyi ki varlar o ayrı konu.. tırnaklarına taş değmesin onlar benim canlarım ama çocuk doğurmaya aşırı anlam yükleniyor. Hemen hemen her canlı ürüyor zaten cok da acayip birsey değil önemli olan hakkıyla yetistirebilmek.
 
Birebir aynı durumdayım ve 5 aylık bebeğimiz şuan… Psikolojik olarak sürekli dengesiz ama fazlacana gerçekçi belki de kendimi boşa yoran düşüncelerle savaşıyorum. Endişelerimi bastırmaya çalışıyorum sürekli ama bir yandan da gerçeklerden kopamıyorum. Bu da uykusuzluğa sebep oluyor malesef. Bazen karnımdaki bebeğim gerçek dışı geliyor sonra bir canlı dünyaya getireceğimi ve bizim bir parçamız olduğu aklıma geliyor nasıllar ardı arkası geliyor… Ve evet kesinlikle maddi olarak da rahata kavuşmadan olmaması gerekiyor bence de.Hele bir de bu zamanda…
Kesinlikle öyle 🫠🫠🫠
Çok açık konuşayım birden fazla çocuğu yapmış ya da yapmaya niyeti olan herkese şok içinde bakıyorum ben bu devirde maddi manevi tek bir çocuğun sorumluluğu ve psikolojik yükü bile çok ağır. Eskisi gibi doğan büyür kafasında değiliz birçoğumuz bir çocuk dünyaya getiriyorsak hakkını vererek yetiştirmek istiyoruz eh bu da insanı madden ve manen yoran yıpratan bir şey
O yüzden biri çocuk yapmayı planlıyorsa ciddi anlamda her şeyi göze alacak ama her şeyi
Bir kere müthiş fedakarlık daha hamileyken kendi yaşam tarzından bedeninden her şeyinden ödün vermeye başlıyorsun zaman ilerledikçe ve bebeğin doğumu ile bu fedakarlıklar kat kat artıyor
Depresyona girebileceğini eski hayatını özgürlüğünü deliler gibi özleyebileceğini zor karakterli bir çocuk olursa sınırlarının aşırı ama aşırı zorlayabileceğini eşinle baş başa kalmanın bile çok uzun bir zaman zor olabileceğini her şeyi hatta Allah korusun hasta ya da başka sorunları olabilecek bir çocuk olabilme ihtimalini bile kabullenmen gerekiyor en baştan
Tüm bunlara evet hallederim en kötü senaryonun üstesinden gelirim diyebilmek gerekiyor
Allah sağlıkla evlatlarımıza kavuşmayı ve hakkıyla büyütmeyi nasip etsin 🙏🏻
Ben bu yola çıkarken maddi manevi tamam artık yaşım da geldi on senedir evliyim evliliğimi de doya doya yaşadım diyerek çıktım ama yolculuğu birebir yaşamak çok farklıymış 🥲 her şeyi hesaplayabilirdim belki ama böylesine koşulsuz bir bağlılık sevgi ve bir şey olacak korkusu hiç listemde yoktu
Gerçekten evlada duyulan hisler ona karşı olan koruma iç güdüsü bu dünyada daha önce hiçbir şeye hiç kimseye hissedilmeyen türden. Büyük ama bir o kadar da korkutucu psikolojisi sağlam olmayan hassas insanlar ebeveyn olurken yüz kere düşünsün 🫠🫠🫠🫠
 
Ben 3 doğum yaptım ilk bebeğimi doğumdan sonra kaybettim. hayatta olan 2 cocugum var ama ben de sizin gibi düşünüyorum.bu arada 2.cocugum seneler sonra surpriz yapip geldi yasim da vardi.bi şekilde dogurdum...
Üredikten sonra böyle düşünmek daha tuhaf bence 😃 hamile bir kadın görünce ,yeni doğum yapmış birini duyunca acıyorum resmen.benim gebeliklerim çok riskli ve zor geçti.millet hamileliği özledim ayy karnımda kelebekler uçuşuyor falan diyince garipsiyorum.nesi özlenir ki.. hareketlerin kisitli, alınan kilolar bir ton sorun rahat uyuyamıyorsun bile.bir de yalniz baktım büyüttüm belki bu sebeple böyle düşünüyorum bilmiyorum.ama hamilelik çocuk sahibi olmak evet bir nevi tutsaklık özgürlüğüne düşkün olan yapmasın bence.
Ha bu arada iyi ki varlar o ayrı konu.. tırnaklarına taş değmesin onlar benim canlarım ama çocuk doğurmaya aşırı anlam yükleniyor. Hemen hemen her canlı ürüyor zaten cok da acayip birsey değil önemli olan hakkıyla yetistirebilmek.
Çocuğunu çok sevmek dünyalar kadar sevmek ama anneliği hiç sevmemek diye bir şey var sanırım bazı kadınlar için. Yeni yeni itiraf ediliyor bu da önceki nesillerde asla dile getirmezdi kimse.
Ben korunmama rağmen hamile kaldığımda hüngür hüngür ağladım dünyam yıkıldı. Bitti dedim benim için hayat. Meğerse düşük yapıyormuşum ve değerler normale sonradan döneceği için test pozitif olurmuş ve öyle mutlu oldum ki tekrar dünyaya dönmüş gibi oldum
 
Çocuğunu çok sevmek dünyalar kadar sevmek ama anneliği hiç sevmemek diye bir şey var sanırım bazı kadınlar için. Yeni yeni itiraf ediliyor bu da önceki nesillerde asla dile getirmezdi kimse.
Ben korunmama rağmen hamile kaldığımda hüngür hüngür ağladım dünyam yıkıldı. Bitti dedim benim için hayat. Meğerse düşük yapıyormuşum ve değerler normale sonradan döneceği için test pozitif olurmuş ve öyle mutlu oldum ki tekrar dünyaya dönmüş gibi oldum
Ben çok isteyerek anne oldum. Ama açıkçası konforuna düşkün de bir insanim. Çok uzun bir süre tek cocukluydum sonra sürpriz şekilde hamile olduğumu öğrendim. Riskli bir gebelik geçirdim aylarca yattım erken dogmamasi için...Klasik olacak ama annelik duygusu evet bambaşka...fakat hiç hesapsız öğlene kadar uyuduğum, rahat rahat gezip tozdugum, hiç umarsizca yasadigim gunleri özlüyor muyum?evet hem de deli gibi...çok büyük bir sorumluluk...her an tetiktesin..yorucu, hem ruhen hem bedenen...
Tüm bunlara rağmen pişman değilim.Çünkü ne kadar yorulup yıpransam da en zor zamanlarımda onlar sayesinde güç buldum.Bana yaşama enerjisi geleceğe dair umut veriyorlar.Hersey gelip geçiyor insan gezmekten uyumaktan sınırsız özgürlükten bile sıkılıyor bi zaman sonra..
Şu an mesela güzel bir yerde güzel bir evde yaşıyorum olanaklarım iyi fakat cocuklarim olmasa sanki bomboş olurdu hersey...hem ozgurlugumu özlüyorum hem de onlarsiz birseyden keyif alamiyorum.belki hiç çocuk yapmamış olsam farklı düşünürdüm bilemiyorum.🌺
 
Merhaba arkadaşlar, 5 yıldır evliyim yaşım 33. Eşimle cocuk sahibi olmak istiyoruz lakin ben buna hazır mıyım hiç bilmiyorum. Hamile olma fikri aklıma gelince cok korkuyorum, daralıyorum karnımda bi canlı taşıma düşüncesi cok ürkütüyor beni. Bu durumu yaşayanlar varsa cevap verirse cok mutlu olurum. Psikoloğa gitmeyi düşünüyorum artk.
Merhaba bende 34 yaşındayım evlenelim 3 yıl oldu bende evlendiğimde beri bebek hasreti ile yanıp tutusuyorum. 2 sene olmadı sebepsiz sonra kendiliğinden oldu 3 ay arayla 3 düşük yaşadım. Anne olmaya o kadar hazır ki ama nasip işte. Sadece bu konuyu ne kadar ertelesende şunu bilmeni isterim bu yola girmeye hazır hissettiğinde seni nelerin beklediği belli olmuyor. Tedavim ne kadar sürer daha ne kadar zaman beklerim anne olmak için bilmiyorum sadece bu ihtimalleride düşün belki bu dusuncege hazır olduğunda bir sürü sorun cikicak ve bunlar zaman alicak yasi 27 olup yumurta rezervi düşük olan insanlarda var. Bi tanıdığım sırf bu gel gitler yüzünden bebek sahibi olma ihtimalini kaybetti ilk zamanlar tüp bebege sıcak baksaydi eşi belki bebek sahibi olabilirdi ama şu an kızın yumurtası yok. En azından bi doktorla görüş beklemek hazır olmak için böyle bi zamana sahip misin onu gör sonra üzülmeni istemem
 
Merhaba arkadaşlar, 5 yıldır evliyim yaşım 33. Eşimle cocuk sahibi olmak istiyoruz lakin ben buna hazır mıyım hiç bilmiyorum. Hamile olma fikri aklıma gelince cok korkuyorum, daralıyorum karnımda bi canlı taşıma düşüncesi cok ürkütüyor beni. Bu durumu yaşayanlar varsa cevap verirse cok mutlu olurum. Psikoloğa gitmeyi düşünüyorum artk.
Merhaba bende 34 yaşındayım evlenelim 3 yıl oldu bende evlendiğimde beri bebek hasreti ile yanıp tutusuyorum. 2 sene olmadı sebepsiz sonra kendiliğinden oldu 3 ay arayla 3 düşük yaşadım. Anne olmaya o kadar hazır ki ama nasip işte. Sadece bu konuyu ne kadar ertelesende şunu bilmeni isterim bu yola girmeye hazır hissettiğinde seni nelerin beklediği belli olmuyor. Tedavim ne kadar sürer daha ne kadar zaman beklerim anne olmak için bilmiyorum sadece bu ihtimalleride düşün belki bu dusuncege hazır olduğunda bir sürü sorun cikicak ve bunlar zaman alicak yasi 27 olup yumurta rezervi düşük olan insanlarda var. Bi tanıdığım sırf bu gel gitler yüzünden bebek sahibi olma ihtimalini kaybetti ilk zamanlar tüp bebege sıcak baksaydi eşi belki bebek sahibi olabilirdi ama şu an kızın yumurtası yok. En azından bi doktorla görüş beklemek hazır olmak için böyle bi zamana sahip misin onu gör sonra
Merhaba arkadaşlar, 5 yıldır evliyim yaşım 33. Eşimle cocuk sahibi olmak istiyoruz lakin ben buna hazır mıyım hiç bilmiyorum. Hamile olma fikri aklıma gelince cok korkuyorum, daralıyorum karnımda bi canlı taşıma düşüncesi cok ürkütüyor beni. Bu durumu yaşayanlar varsa cevap verirse cok mutlu olurum. Psikoloğa gitmeyi düşünüyorum artk.
Ayrıca psikoloğa gitsen sana herkes anne olacak die birsey yok yasin daha genç gibi birsuru şey zirvalacagina eminim ama tıbbın da gerçekleri yüzüne drank die yapistiginda hüsrana ugramani da istemem
 
Merhaba bende 34 yaşındayım evlenelim 3 yıl oldu bende evlendiğimde beri bebek hasreti ile yanıp tutusuyorum. 2 sene olmadı sebepsiz sonra kendiliğinden oldu 3 ay arayla 3 düşük yaşadım. Anne olmaya o kadar hazır ki ama nasip işte. Sadece bu konuyu ne kadar ertelesende şunu bilmeni isterim bu yola girmeye hazır hissettiğinde seni nelerin beklediği belli olmuyor. Tedavim ne kadar sürer daha ne kadar zaman beklerim anne olmak için bilmiyorum sadece bu ihtimalleride düşün belki bu dusuncege hazır olduğunda bir sürü sorun cikicak ve bunlar zaman alicak yasi 27 olup yumurta rezervi düşük olan insanlarda var. Bi tanıdığım sırf bu gel gitler yüzünden bebek sahibi olma ihtimalini kaybetti ilk zamanlar tüp bebege sıcak baksaydi eşi belki bebek sahibi olabilirdi ama şu an kızın yumurtası yok. En azından bi doktorla görüş beklemek hazır olmak için böyle bi zamana sahip misin onu gör sonra üzülmeni istemem
Kontrollerimi oldum şükür bişey çıkmadı. Teşekkür ederim yazdığın için. İnşallah bebişine kavuşursun.
 
Merhaba bende 34 yaşındayım evlenelim 3 yıl oldu bende evlendiğimde beri bebek hasreti ile yanıp tutusuyorum. 2 sene olmadı sebepsiz sonra kendiliğinden oldu 3 ay arayla 3 düşük yaşadım. Anne olmaya o kadar hazır ki ama nasip işte. Sadece bu konuyu ne kadar ertelesende şunu bilmeni isterim bu yola girmeye hazır hissettiğinde seni nelerin beklediği belli olmuyor. Tedavim ne kadar sürer daha ne kadar zaman beklerim anne olmak için bilmiyorum sadece bu ihtimalleride düşün belki bu dusuncege hazır olduğunda bir sürü sorun cikicak ve bunlar zaman alicak yasi 27 olup yumurta rezervi düşük olan insanlarda var. Bi tanıdığım sırf bu gel gitler yüzünden bebek sahibi olma ihtimalini kaybetti ilk zamanlar tüp bebege sıcak baksaydi eşi belki bebek sahibi olabilirdi ama şu an kızın yumurtası yok. En azından bi doktorla görüş beklemek hazır olmak için böyle bi zamana sahip misin onu gör sonra

Ayrıca psikoloğa gitsen sana herkes anne olacak die birsey yok yasin daha genç gibi birsuru şey zirvalacagina eminim ama tıbbın da gerçekleri yüzüne drank die yapistiginda hüsrana ugramani da istemem
Hipnoterapi deneycektim sigarayı bırakmak için sonra vazgeçtim başka bir sürü tramvalarıda ortaya çıkarabiliyormuş.
 
Merhaba bende 34 yaşındayım evlenelim 3 yıl oldu bende evlendiğimde beri bebek hasreti ile yanıp tutusuyorum. 2 sene olmadı sebepsiz sonra kendiliğinden oldu 3 ay arayla 3 düşük yaşadım. Anne olmaya o kadar hazır ki ama nasip işte. Sadece bu konuyu ne kadar ertelesende şunu bilmeni isterim bu yola girmeye hazır hissettiğinde seni nelerin beklediği belli olmuyor. Tedavim ne kadar sürer daha ne kadar zaman beklerim anne olmak için bilmiyorum sadece bu ihtimalleride düşün belki bu dusuncege hazır olduğunda bir sürü sorun cikicak ve bunlar zaman alicak yasi 27 olup yumurta rezervi düşük olan insanlarda var. Bi tanıdığım sırf bu gel gitler yüzünden bebek sahibi olma ihtimalini kaybetti ilk zamanlar tüp bebege sıcak baksaydi eşi belki bebek sahibi olabilirdi ama şu an kızın yumurtası yok. En azından bi doktorla görüş beklemek hazır olmak için böyle bi zamana sahip misin onu gör sonra

Ayrıca psikoloğa gitsen sana herkes anne olacak die birsey yok yasin daha genç gibi birsuru şey zirvalacagina eminim ama tıbbın da gerçekleri yüzüne drank die yapistiginda hüsrana ugramani da istemem
Yaşım gençte değil ki 😔
 
Yani çocuk bizim toplumda bir 'must' olarak kadınlara empoze ediliyor ama alakası yok , belki istemiyorsunuz konu sahibesi? Rahatını seven insanlar gayet istemeyenler, bunda acaip bir şey yok.
 
Panik atak hastalığına yakalanmadan önce bir çocuğum oldu. 2. Yi panik ataktan sonra düşününce çok korkuyorumdum. İçimde bir canlı hareket edecek büyüyecek doğacak diye. Neyse hastalığı atlattıktan sonra beklenmedik bir gebeliğin oldu. İlki gibi keyfini aldım. Daha güzel bir hamilelik daha kolay bir doğum geçirdim. Terapi alırsan geçecek ama hamile olduktan sonra tamamen bitecektir
 
Merhaba arkadaşlar, 5 yıldır evliyim yaşım 33. Eşimle cocuk sahibi olmak istiyoruz lakin ben buna hazır mıyım hiç bilmiyorum. Hamile olma fikri aklıma gelince cok korkuyorum, daralıyorum karnımda bi canlı taşıma düşüncesi cok ürkütüyor beni. Bu durumu yaşayanlar varsa cevap verirse cok mutlu olurum. Psikoloğa gitmeyi düşünüyorum artk.

sen gerçekten istiyormusun yoksa eşin istediği için, yada normali genele göre böyle olduğu için baskımı hissediyorsun? Taşımaktan çok onun belli bi yaşa gelene kadar gelen sorumlulukları. Bazı kadınlar gerçekten istemiyor. Bundada ayıp birşey yok.
Bence sen çocuk isteyip istemediğini keşfet kuzum. Geri kalani terapi ile halledersin. 💜
 
Kontrollerimi oldum şükür bişey çıkmadı. Teşekkür ederim yazdığın için. İnşallah bebişine kavuşursun.
İşin içine girince öyle olmuyor banada baştan hiç bir sorun yok dediler iki sene bekledim. Sonra kendiliğinden oldu her dusukte yeni şeyler öğrendim her hamileligimde yeni testler yeni araştırmalar umuram bunların hiç birini yasamassin çünkü çok zorlu bir süreç gerçekten
 
X