Merhaba, beni hatırlayan var mı:) 2 yıllık bir boşanma sürecinin sonunda, davanın yanlış maddeden açılması sonucu davam reddedildi ve 3 yıl daha resmi olarak evli kalmakla cezalandırıldım(!)
Davayı kaybettiğimde beri ailemle kavgalıyız. Karşı tarafa ve aileme gün doğdu. Artık herşey için beni suçluyorlar. En son anneler gününde konuştuk ve tüm ısrarlarına rağmen o adamla tekrar bir araya gelmeyeceğimi söylediğim için ve "çocukları babalarına ver öyle gel" şeklindeki tavsiyelerini(!) reddettiğim için annem olacak kadın bana defalarca ahlaksız dedi. Dayanamayıp "sizin çocuğunuz olarak doğduğum güne lanet olsun" deyip kapattım.
O evlilikte çok şey yaşadım evet ama ben bitirdikten 2 yıl sonra bile bu hakaretleri, acıları, zorlukları çekmek isyan etmeme sebep oluyor. Dünyada olduğum için ve cahil yaşlarımda anne olup onları da bu hayata mecbur bıraktığım için kendimden ve beni bu dünyaya getirenlerden nefret ediyorum. Hiç doğmamış olmayı o kadar çok isterdim ki.
Neyse işte bir yandan bu baskıyla başa çıkmaya çalışırken diğer yandan karşı tarafla uğraşıyorum. Hakim tedbiren 1800 nafaka bağlamıştı. Karar duruşmasında da nafakanın devamına ve arttırma talebinin reddine karar vermişti. Artmasında gözüm yok, nafakayı ödesin yeter. Birkaç gün önce artık ödemeyeceğini yazdı. Ben de pazartesi günü icra takibi başlattım, tebligat yollattım. O da ayrı bir süreç ve mahkeme için dilekçe yazdırmaya bile 700 TL istiyorlar, benim ise yumurta alacak param yok:) Haa unutmadan, ev sahibimin çıkmam için verdiği süre bu ay doluyor. Ailemin kiradaki evine geçeceğim, oradaki kiracının çıkmasını bekliyorum. Karın ağrılarının büyük kısmı da bundan. Kardeşimi evlendirip o eve koymak istiyorlar ben ise iki çocukla gelip tüm planlarını bozmuş oluyorum. Başlarına kalıcam diye ödleri patlıyor.
Onlardan daha çok korkan biri varsa o da benim. O mahalleye, o insanlara katlanmak zorunda kalmak ayrı, geçim sıkıntısı ayrı kabus. Taşınacağım ama nasıl? İşler durma noktasında gelen siparişlerle anca temel gıda malzemeleri alabiliyorum. Nafakayı kiraya veriyordum, adi herif onu da ödemeyecek ve bu ayki kirayı kredi kartından avans çekip ödeyeceğim. (daha sonra mahkemenin maaşına haciz koyacağını umut ediyorum). Bu konudaki haklarımı bana bildirecek avukat arkadaşlar varsa minnettar olurum.
Öyle işte. Hayatımın en çaresiz, en yalnız, en kırılgan zamanlarından geçiyorum ve tek yardımcım olan psikiyatri ilacımı da sigortamı ödeyemediğim için bırakmak zorunda kaldım. Tamamen savunmasız bir halde bir günün diğerini kovalamasını izliyorum. Aile bakanlığına yazdım bir umut ama tahmin edeceğiniz gibi suriyeli olmadığım için cevap alamadım. İçim daha fazla şişerse yanlış şeyler yaparım korkusuyla bari yazarak biraz rahatlayayım dedim. Okuduğunuz için teşekkürler...