Kesinlikle tavsiye ediyorum, kollarınızda bir mucize taşıyacaksınız
Ama evet zor
Eşime “annelik çok güzel ama neden bu kadar zor” diyerek ağlıyordum.
İlk 20 gün lohusa depresyonu yaşadım.
Hayatım bitti, hiçbir şey eskisi gibi olmayacak, asla dışarı çıkamayacağım, sosyal hayatım bitti, bebeğe bir şey olacak ve ben anlamayacağım, herkes beni suçlayacak diyerek 20 gün gece gündüz ağladım.
Sonra geçti… Ama inanın o dönem zorlandığım kadar doğumda bile zorlanmadım
Asla vaz geçmeyin. İlk 2 ay insan bocalıyor. Sonra da “profesyonel anne” oluyorsunuz, başkalarının yaptıklarını beğenmiyorsunuz
Neden ağlıyor, şimdi ne lazım vs her şeyi gözünden anlıyorsunuz.
Ki herkes lohusa depresyonu yaşayacak diye bir şey de yok.
Yaşayan olursa da tek söyleyebileceğim şey “GEÇİYOR, GEÇECEK”.
Ayrıca hamile kalmaya çalışmak daha yıpratıcı bir süreç
Lohusayken insanın derdi sadece kendiyle oluyor.
Hamile kalma süreci ise eşlerin arasında bir yük, bir görev gibi maalesef
Mesela bebeği kimse susturamıyor ama sizin kucağınıza gelince anında susuyor falan, çok havalı