Gerçekten şuan çok mutsuzum ve ne yapacağımı bilmiyorum
Fikirlerinize ihtiyacım var.
7 aydır süren bir ilişkim var çok kötü bir dönem yaşıyoruz.
En başa dönecek olursam;
O zamanlarda çok kötü günler geçiriyordum.Ailevi problemlerim vardı.
Ailemle anlaşamıyorduk çünkü beni bir türlü anlamıyorlardı.
Artık aynı evde neredeyse hiç konuşmaz konuşuncada mutlaka kavga eder olmuştuk.
Tanışmamız internet aracılığıyla oldu.Yapayalnız olduğum bir zaman diliminde çıktı karşıma.
ılk başlarda aklımda hiç birşey olmamasına rağmen zaman onun o hem neşeli hem üzgün ve en önemlisi hayatın zorluklarına karşı koymayı başaran tavrı beni etkilemişti.Onunla konuşmayı iple çeker olmuştum.Beni gerçekten anlıyor,sorunlarıma çare bulmaya çalışıyordu.Neredeyse aynı şeyleri yaşamıştık fakat o atlatmayı başarmıştı.Bir nevi dert ortağım haline gelmişti.En ufak bir olayı bile ona anlatmak için can atar olmuştum.
Bu güzel arkadaşlık zamanla güçlü olacağını umduğum bir sevgi bağına dönüştü.Ve 7 ay öncesindede birbirimizden ne denli hoşlandığımızı itiraf etmiş,bir ilişkinin temellerini atmıştık.Ama bir sorunumuz vardı.Aradaki mesafe.O izmir ve ben istanbuldayım bunun bizim için bir zorluk olacağını biliyorduk ama katlanabileceğimizi düşündük.Herşey çok güzel ilerliyordu.Birbirimize öylesine bağlıydıkki her saniyemizi beraber geçirmek istiyorduk.Cep telefonu elimden düşmez,bilgisayarın başından kalkmaz olmuştum.Sabahlara kadar telefonda konuşuyor hiç susmuyorduk.Çevremdeki insanlarda bende güzel değişiklikler görmüş olacakki sürekli "gözlerinin içi gülüyor artık" diyerek dahada motive ediyorlardı.Hiç bitmesin istediğimiz bir rüyaya dalmıştık ve daha ilk günlerden sonu evlilik olsun diye dua etmeye başlamıştık.Çoğunuza anlamsız gelebilceğini düşündüğüm halde ona karşı sonsuz bir güvenim vardı.
Fakat zaman ilerledikçe sorunlar çıkmaya başladı.ılk kavgamız onun benden önceki kız arkadaşı yüzünden oldu.Erkek arkadasım eski sevgilileriylede arkadas kalabilen bir insan,fakat ben yanlışmı düşünüyorum bilmiyorum ama biten bir ilişkinin ardından arkadaş kalınamayacağı taraftarıyım.Bu yüzden bir tartışma yaşadık.ıkimizde üzüldük fakat sonunda şuan hayatında sadece benim olduğumu ve ben istemediğim sürece o kızlada konuşmayacağını söyledi ve olay tatlıya bağlandı.Fazla uzatmakta istemiyorum ama öyle güzel şeyler paylaştıkki inanın o 7 ay benim için 7 yıldan farksız.
Herneyse arada geçen bir kaç şiddetli tartışma daha yaşadık fakat ben onun beni gerçekten çok değiştirdiğine inanıyorum.Çünkü ben aşırı sinirli bir insanım ve sinirlerime hakim olamıyorum kısaca sinirlenince gözü hiç birşey görmeyen insanlardanım ve sevgilimde aynen benim gibi fakat ben onunla ilgili konularda hep alttan alan unutan taraf oluyorum zaten tartışmalarımızın çoğuda onun sinirlerine hakim olamaması yüzünden oluyor.O şiddetli tartışmalardan birinide 4. ayımızın sonlarında onun ailevi problemlemleri olduğu bir dönemde yaşadık ve bana bir süre yalnız kalmak istediğini kafasını toplaması gerektiğini söyledi.Tam anlamıyla yıkıldım diyebilirim.Zaten biraz pesimist ve olayları büyüten bir insanım bu benim için adeta bir şoktu çünkü her sorunun birlikte çözülebileceğine inanıyordum.Onun yalnız kalmak istemesi beni çok üzmüştü.Bir süre ara verelim diye bir karar aldık fakat uygulayamadık her zamanki gibi çok pişman oldu ve banada tekrar herşeyi sineye çekmek düştü.Bu sorunuda atlattık derken.6. ayımızda dahada kötüsüyle karşılaştım.Erkek arkadasım benden 2 yaş büyük ve liseyi akşam lisesinde okuyor aynı zamandada çalışıyordu.ıstifa ederek çalıştığı yerden ayrıldı bir süre işsiz kaldı ve okul parası onu çok zorlamaya başladı.Daha dorusu ben bunları sonradan öğrendim çünkü bu tür konuları üzülmemem için benimle konuşmazdı.Bu para olayıda olunca iyice kötüleşmeye başladı ilişkimizin başında benim olduğum durumdaydı ve ona yardım etmeme izin vermiyordu elim kolum bağlı kala kalmıştım.Bir daha ondan haber alamayacağım diye çok korktum fakat öyle olmadı.Beni ikinci defa çok derinden yaraladı.Onun için üzülmememi hayatında başkası olduğunu söyledi.Bu sefer gerçekten kendimi öldürmeyi düşündüm.Dünyam başıma yıkılmıştı.Ama yine şaşırdım çünkü bu bir yalandı çok ciddi düşündüğümüz halde bu kötü durumda benide üzdüğü için böyle bir şey söylemişti bunuda 1-2 gün sonra öğrendim fakat bu sefer gerçekten kırılmştm bu şekildede bir kaç gün birbirini kovaladı artık bağlarımız kopmuş gibiydi eskisi gibi olamıyorduk çünkü onun morali bir türlü düzelmiyordu.
Hem bana sorunlarını anlatmıyor hemde anlayışlı olmamı bekliyordu.Bu benim için çok fazlaydı kaldıramazdım.Ve sonunda onu canımdan çok sevmeme rağmen hayatımdan çıkarmaya karar verdim ve uzun bir maille ayrılmak istediğimi söyledim.Eğer sesini duyarsam yüzünü görürsem yapamıcayakmışım gibi geliyordu.
O günden sonra bir daha onunla konuşmayacağıma dair kendime söz verdim fakat yapamadım.Geçen bir ay boyunca bana sürekli mail attı.Geri dönmem için yalvardı yakardı.Tam bu olayların gerçekleştği sırada telefonum bozuldu ve bu onu unutmam için bir fırsat olur diye yeni telefonda almadım.Artık iletişimimiz kalmamıştı.Fakat hergün her dakika yeni bir mail atıyor pişman olduğunu bensiz yapamayacağını yaptığı hataların hepsini affettireceğini ve herşeyi düzelteceğini söylüyordu.Ortak arkadaslarımızdanda öğrendiğim kadarıyla gerçekten çok kötü durumda olduğunu içip içip ağladğını adımı dilinden düşürmediğini öğrendm.Bende burda onun için ölüyordum.Çok acı çekiyordum.Hergünüm gözyaşıyla geçiyordu ve sonunda dayanamayarak 25 nisanda tam bir ay aradan sonra onu affettim gerçekten çok mutlu oldu binlerce kez beni ne kadar çok sevdiğini söyledi.Herşey düzelecek diye sevinmeye başladım.Ama beni inciten bazı olaylar oldu bir süre bir soğukluk olacağını tahmin ediyordum ama hala telefon kullanmadığım için msjlasamıyoruz,onun okul saatleriyle benimki uymuyor ben eve geldiğimde o okula gidiyor ve ek olarak tiyatro eğitimi alıyor onunda provaları yüzünden konuşamıyoruz.Arada sırada hattımı açıyorum fakat msj atmadığını görüyorum.ınternetede girmiyor.Bunun için kırıldığımı söyledim ona fakat gerçekten çok yorulduğunu provalar yüzünden en erken 11de eve gelebildiğini sonrada direk yattığını söyledi sadece haftanın belirli günleri konuşabiliyoruz.Yani eskisi gibi değiliz.
Ve bir sorun daha var.Benim gerçekten çok sevdiğim kardeşim gibi olan iki arkadasım var erkek arkadasımla ilişkimizin başında tanıştırmıştım onları benimle birlikte her olayımızı yaşadılar hep yanımda oldular.Fakat şuan onunla yeniden birlikte olmamı istemiyorlar.Gerçirdiğim kötü günleri,onun için döktüğüm gözyaşlarını gördükleri için yeniden üzülmemi istemiyorlar ve benim kafam çok karıştı.
Bundan önce erkek arkadasımın eskisi gibi arayıp sormaması var tabiki.
Konuştuğmz zamanlar çok güzel bana çok değer veriyor çok mutlu ediyor fakat konuşamadığımız zamanlar beni çok üzüyor ama onu çok seviyorum sizce ne yapmalıyım senağlama
Fikirlerinize ihtiyacım var.
7 aydır süren bir ilişkim var çok kötü bir dönem yaşıyoruz.
En başa dönecek olursam;
O zamanlarda çok kötü günler geçiriyordum.Ailevi problemlerim vardı.
Ailemle anlaşamıyorduk çünkü beni bir türlü anlamıyorlardı.
Artık aynı evde neredeyse hiç konuşmaz konuşuncada mutlaka kavga eder olmuştuk.
Tanışmamız internet aracılığıyla oldu.Yapayalnız olduğum bir zaman diliminde çıktı karşıma.
ılk başlarda aklımda hiç birşey olmamasına rağmen zaman onun o hem neşeli hem üzgün ve en önemlisi hayatın zorluklarına karşı koymayı başaran tavrı beni etkilemişti.Onunla konuşmayı iple çeker olmuştum.Beni gerçekten anlıyor,sorunlarıma çare bulmaya çalışıyordu.Neredeyse aynı şeyleri yaşamıştık fakat o atlatmayı başarmıştı.Bir nevi dert ortağım haline gelmişti.En ufak bir olayı bile ona anlatmak için can atar olmuştum.
Bu güzel arkadaşlık zamanla güçlü olacağını umduğum bir sevgi bağına dönüştü.Ve 7 ay öncesindede birbirimizden ne denli hoşlandığımızı itiraf etmiş,bir ilişkinin temellerini atmıştık.Ama bir sorunumuz vardı.Aradaki mesafe.O izmir ve ben istanbuldayım bunun bizim için bir zorluk olacağını biliyorduk ama katlanabileceğimizi düşündük.Herşey çok güzel ilerliyordu.Birbirimize öylesine bağlıydıkki her saniyemizi beraber geçirmek istiyorduk.Cep telefonu elimden düşmez,bilgisayarın başından kalkmaz olmuştum.Sabahlara kadar telefonda konuşuyor hiç susmuyorduk.Çevremdeki insanlarda bende güzel değişiklikler görmüş olacakki sürekli "gözlerinin içi gülüyor artık" diyerek dahada motive ediyorlardı.Hiç bitmesin istediğimiz bir rüyaya dalmıştık ve daha ilk günlerden sonu evlilik olsun diye dua etmeye başlamıştık.Çoğunuza anlamsız gelebilceğini düşündüğüm halde ona karşı sonsuz bir güvenim vardı.
Fakat zaman ilerledikçe sorunlar çıkmaya başladı.ılk kavgamız onun benden önceki kız arkadaşı yüzünden oldu.Erkek arkadasım eski sevgilileriylede arkadas kalabilen bir insan,fakat ben yanlışmı düşünüyorum bilmiyorum ama biten bir ilişkinin ardından arkadaş kalınamayacağı taraftarıyım.Bu yüzden bir tartışma yaşadık.ıkimizde üzüldük fakat sonunda şuan hayatında sadece benim olduğumu ve ben istemediğim sürece o kızlada konuşmayacağını söyledi ve olay tatlıya bağlandı.Fazla uzatmakta istemiyorum ama öyle güzel şeyler paylaştıkki inanın o 7 ay benim için 7 yıldan farksız.
Herneyse arada geçen bir kaç şiddetli tartışma daha yaşadık fakat ben onun beni gerçekten çok değiştirdiğine inanıyorum.Çünkü ben aşırı sinirli bir insanım ve sinirlerime hakim olamıyorum kısaca sinirlenince gözü hiç birşey görmeyen insanlardanım ve sevgilimde aynen benim gibi fakat ben onunla ilgili konularda hep alttan alan unutan taraf oluyorum zaten tartışmalarımızın çoğuda onun sinirlerine hakim olamaması yüzünden oluyor.O şiddetli tartışmalardan birinide 4. ayımızın sonlarında onun ailevi problemlemleri olduğu bir dönemde yaşadık ve bana bir süre yalnız kalmak istediğini kafasını toplaması gerektiğini söyledi.Tam anlamıyla yıkıldım diyebilirim.Zaten biraz pesimist ve olayları büyüten bir insanım bu benim için adeta bir şoktu çünkü her sorunun birlikte çözülebileceğine inanıyordum.Onun yalnız kalmak istemesi beni çok üzmüştü.Bir süre ara verelim diye bir karar aldık fakat uygulayamadık her zamanki gibi çok pişman oldu ve banada tekrar herşeyi sineye çekmek düştü.Bu sorunuda atlattık derken.6. ayımızda dahada kötüsüyle karşılaştım.Erkek arkadasım benden 2 yaş büyük ve liseyi akşam lisesinde okuyor aynı zamandada çalışıyordu.ıstifa ederek çalıştığı yerden ayrıldı bir süre işsiz kaldı ve okul parası onu çok zorlamaya başladı.Daha dorusu ben bunları sonradan öğrendim çünkü bu tür konuları üzülmemem için benimle konuşmazdı.Bu para olayıda olunca iyice kötüleşmeye başladı ilişkimizin başında benim olduğum durumdaydı ve ona yardım etmeme izin vermiyordu elim kolum bağlı kala kalmıştım.Bir daha ondan haber alamayacağım diye çok korktum fakat öyle olmadı.Beni ikinci defa çok derinden yaraladı.Onun için üzülmememi hayatında başkası olduğunu söyledi.Bu sefer gerçekten kendimi öldürmeyi düşündüm.Dünyam başıma yıkılmıştı.Ama yine şaşırdım çünkü bu bir yalandı çok ciddi düşündüğümüz halde bu kötü durumda benide üzdüğü için böyle bir şey söylemişti bunuda 1-2 gün sonra öğrendim fakat bu sefer gerçekten kırılmştm bu şekildede bir kaç gün birbirini kovaladı artık bağlarımız kopmuş gibiydi eskisi gibi olamıyorduk çünkü onun morali bir türlü düzelmiyordu.
Hem bana sorunlarını anlatmıyor hemde anlayışlı olmamı bekliyordu.Bu benim için çok fazlaydı kaldıramazdım.Ve sonunda onu canımdan çok sevmeme rağmen hayatımdan çıkarmaya karar verdim ve uzun bir maille ayrılmak istediğimi söyledim.Eğer sesini duyarsam yüzünü görürsem yapamıcayakmışım gibi geliyordu.
O günden sonra bir daha onunla konuşmayacağıma dair kendime söz verdim fakat yapamadım.Geçen bir ay boyunca bana sürekli mail attı.Geri dönmem için yalvardı yakardı.Tam bu olayların gerçekleştği sırada telefonum bozuldu ve bu onu unutmam için bir fırsat olur diye yeni telefonda almadım.Artık iletişimimiz kalmamıştı.Fakat hergün her dakika yeni bir mail atıyor pişman olduğunu bensiz yapamayacağını yaptığı hataların hepsini affettireceğini ve herşeyi düzelteceğini söylüyordu.Ortak arkadaslarımızdanda öğrendiğim kadarıyla gerçekten çok kötü durumda olduğunu içip içip ağladğını adımı dilinden düşürmediğini öğrendm.Bende burda onun için ölüyordum.Çok acı çekiyordum.Hergünüm gözyaşıyla geçiyordu ve sonunda dayanamayarak 25 nisanda tam bir ay aradan sonra onu affettim gerçekten çok mutlu oldu binlerce kez beni ne kadar çok sevdiğini söyledi.Herşey düzelecek diye sevinmeye başladım.Ama beni inciten bazı olaylar oldu bir süre bir soğukluk olacağını tahmin ediyordum ama hala telefon kullanmadığım için msjlasamıyoruz,onun okul saatleriyle benimki uymuyor ben eve geldiğimde o okula gidiyor ve ek olarak tiyatro eğitimi alıyor onunda provaları yüzünden konuşamıyoruz.Arada sırada hattımı açıyorum fakat msj atmadığını görüyorum.ınternetede girmiyor.Bunun için kırıldığımı söyledim ona fakat gerçekten çok yorulduğunu provalar yüzünden en erken 11de eve gelebildiğini sonrada direk yattığını söyledi sadece haftanın belirli günleri konuşabiliyoruz.Yani eskisi gibi değiliz.
Ve bir sorun daha var.Benim gerçekten çok sevdiğim kardeşim gibi olan iki arkadasım var erkek arkadasımla ilişkimizin başında tanıştırmıştım onları benimle birlikte her olayımızı yaşadılar hep yanımda oldular.Fakat şuan onunla yeniden birlikte olmamı istemiyorlar.Gerçirdiğim kötü günleri,onun için döktüğüm gözyaşlarını gördükleri için yeniden üzülmemi istemiyorlar ve benim kafam çok karıştı.
Bundan önce erkek arkadasımın eskisi gibi arayıp sormaması var tabiki.
Konuştuğmz zamanlar çok güzel bana çok değer veriyor çok mutlu ediyor fakat konuşamadığımız zamanlar beni çok üzüyor ama onu çok seviyorum sizce ne yapmalıyım senağlama
Son düzenleme:
