Herkese iyi aksamlar, öncelikle iyi ki varsiniz diyorum. Actigim konularda bugüne kadar cok yardimci oldunuz. Kardesim ailemin karsi ciktigi bir evlilik yapti ama küsmediler allem sonunda kabul etti. Karsi ciktiklari konu ailesiyle yasam bicimlerimizin ve görüslerimizin tamamen birbirine zit olmasiydi. Ailem yine de buna saygi gösterdi ama diger aile kardesimle konusup bazi konularda (Dini) görüslerini sorgulamislar ve degistirmesini istemisler. Neyse kardesim seviyorum dedi evlendiler. Esini genel olarak seviyoruz ve yüzeysel konularda iyi anlasiyoruz, o da bizi sevdigini söylüyor. Ama son zamanlarda durumlar biraz degisti. Söyle ki, ben esimden ayrildim bunu kendisi de ailesi de biliyor. Baslarda beni cok sorguladilar neden ayrildigimi sordular, cocuk istemediniz mi diye bu beni cok rahatsiz etti ama bir sey demedim, detay vermeden anlattim. Sonra bir gün aileler topluca yemek yedik, konu evliliklerden acildi genel olarak, orda kardesimin kayinbabasi söyle bir cümle kurdu „kadinin aklini kullandigi yerde bosanma olmaz„. Bu cümle asiri sinirimi bozdu ama bir sey demedim, cekindim biraz kardesim küser falan diye. Neyse bunu da unuttum, simdi sorun su; mesela kardesim ve esi bizi evlerine davet ediyorlar özel günlerde, uzaktan geldigimiz icin bir iki gün kaliyoruz, kendileri sonra bir gün daha kalin falan diye israr ediyorlar. Bu cok hosumuza gidiyor ama yasam tarzi konusunda sürekli elestiriliyoruz, sürekli biz bunu böyle yapariz, öyle yapmayiz, olur mu canim o sekilde günah diye sürekli müdahale ediliyoruz. Hem kalin diye israr ediyor, hem de sürekli tuvaletin kapisini kim acik birakti, haliya kim corapsiz basti bunun gibi seyler duyuyoruz. Bunu da gectim, idare ediyoruz bir sekilde, huzursuzluk olmasin diye tamam dikkat ederiz falan diyoruz ama son olan sey ben de ipleri yavas yavas koparmaya basladi. Benim babam özel günlerde bir iki bardak alkol alir. Gecen hafta babamin dogum günüydü, onlari da davet ettik, babama da alkol hediye etcektik kardesimle. Neyse kardesim surati asik geldi, eger öyle bir sey yaparsa bosanmaya kadar gidermis, bu konu esinin kirmizi cizgisiymis (kendisi icmeyecek, sadece babam icin aliyoru) Kardesim de sorun cikmasin diye tamam demis. Benim kizdigim kardesimin aman agzimizin tadi bozulmasin diye her sey alttan almas, bir durusunun olmamasi, kendisini gectim bizi bile degistirmeye calismasi (onlarin yaninda giyecegim kiyafeti bile degistirmeye calisiyor). Bu sorunlardan dolayi aramiza biraz sogukluk girdi, biraz mesafe bana da iyi geldi acikcasi, cünkü kocaman insanlariz herkes kendi dogru bildigi gibi yasasin istizyorum, sürekli yargilanmak istemiyorum. Tek kendi bildikleri dogru, digerleri yanlis mi? Tek korkum kardesimi iyice kaybetmek, annem babam da üzülüyor, zaten hastalar. Bu durumu yasayan var mi, bir cözüm yolu olabilir mi?