22 yaşında bi kız kardeşim var. Şu an çalışmıyor. 20 aylık bebeğim yaşını geçip iletişim kurabilmeye başladıktan sonra o süreçte işten çıktı zaten kardeşimden rica etmeye başladım ihtiyaç duyarsam gelip ilgileniyor bi kaç saat. Sürekli olan bişey değil biz çok sık görüşüyoruz çok geliyor bana ama bu şekil bi ricayı ayda 1-2 kez falan yapıyorum. Araları çok iyi birbirlerini çok seviyorlar. Hatta kardeşime, bebeğimi gözüm arkada kalmadan emanet edebileceğim huyunu suyunu en iyi bilen en güzel idare edebilecek tek kişi olarak görüp güveniyorum (güveniyordum.)
Ama bunların yanında bazen farkında olmadan bebeğim bişey yapmasın istiyosa, sözünü dinlemiyosa, hayırı kabul etmeyip inatlaşıyosa falan ismiyle seslenip bağırıyor, kızıyor. Yani sadece dinlesin istediğinden yapıyor ama yanlış yöntem ters tepiyor daha da hırçınlaşıyor bu sefer kardeşimde daha çok kızıyor. başka hiçbir yanlışı yok bu arada asla kıyamaz. Ama uyardım bi kaç kere böyle yaparsan olmaz, şöyle yaklaşmalısın, bu yüzden dinlemeyip hırçın davranıyor falan anlattım. Ama her seferinde yine aynı artık sanki bana bağırıyor gibi çıkışmaya da başladım. Yanlış ama sanırım bu koruma iç güdüsü. İlk başta doğru yönlendirmek, doğru davranmasını sağlayıp nasıl yapacağını göstermek istedim ama anlattıklarından söyle bi fark olmadığı için artık tepkimde sert olmaya başladı. Çabuk soğuyan bi yapımda yok ne yazık ki kardeşimi de üzdüğümü hissediyorum bazen. Sonradan konuşup özür dileyip gönlünü alıp neden kızdığımı anlatıyorum. Sorunun ne olduğunu. önemli değil anlıyorum diyor ama bi daha aynı. O konuşma olmasa da unutuyor çabucak ama ben vicdanen rahat ediyorum özrümü dilerim. Şimdi annemle babam memlekette olacak 1 ay bizde kalacak. Yetişkin olsakta iki farklı karakter kardeşiz sonuçta kavga da ediyoruz. Bi de bu bağırma konusuyla zaten sabırsız yapım daha da körükleniyor. İstiyorum ki sakin kalabileyim. Üzmiyim. Düzgünce anlatabilip anlaşalım ama bazen olmuyor. Çocuk gibi davranıyor gibi hissediyorum. Bunun soru kısmı neresinde bilmiyorum. Bebeğime olan davranışını düzeltmesini nasıl sağlarım, ben nasıl sakin kalabilirim, 20 küsur yıldır kavga etmekten de yoruldum artık sakin bi kardeşlik ilişkisi istiyorum seviyorum da çok gözbebeğim o benim. Ama bende bitmiyor. Onunda ılımlı olması lazım. Bilmiyorum gençliğin verdiği bişey mi, o da bi kaç seneye bu sakinliği isteyip ona göre davranabilir mi, bebeğimle olan bu durumu ilişkilerine ve bebeğimin tavırlarına etkisi nasıl olur düşünüyorum. Bu konuda fikir alıcak uygun bi kişi yok yanımda. Annem daha yetişkin gözüyle bakıp kardeşime kızıyor onunla konuşmak istemiyorum. Objektif bakmıyor yani. Sadece içimi dökmüş oldum kimseden bi yorum beklentim yok. Varsa bu konuda şöyle yapsrdan daha iyi olabilir ya da burda hatalısın şunu düzelt dediğiniz bişey bilmek isterim.
Ama bunların yanında bazen farkında olmadan bebeğim bişey yapmasın istiyosa, sözünü dinlemiyosa, hayırı kabul etmeyip inatlaşıyosa falan ismiyle seslenip bağırıyor, kızıyor. Yani sadece dinlesin istediğinden yapıyor ama yanlış yöntem ters tepiyor daha da hırçınlaşıyor bu sefer kardeşimde daha çok kızıyor. başka hiçbir yanlışı yok bu arada asla kıyamaz. Ama uyardım bi kaç kere böyle yaparsan olmaz, şöyle yaklaşmalısın, bu yüzden dinlemeyip hırçın davranıyor falan anlattım. Ama her seferinde yine aynı artık sanki bana bağırıyor gibi çıkışmaya da başladım. Yanlış ama sanırım bu koruma iç güdüsü. İlk başta doğru yönlendirmek, doğru davranmasını sağlayıp nasıl yapacağını göstermek istedim ama anlattıklarından söyle bi fark olmadığı için artık tepkimde sert olmaya başladı. Çabuk soğuyan bi yapımda yok ne yazık ki kardeşimi de üzdüğümü hissediyorum bazen. Sonradan konuşup özür dileyip gönlünü alıp neden kızdığımı anlatıyorum. Sorunun ne olduğunu. önemli değil anlıyorum diyor ama bi daha aynı. O konuşma olmasa da unutuyor çabucak ama ben vicdanen rahat ediyorum özrümü dilerim. Şimdi annemle babam memlekette olacak 1 ay bizde kalacak. Yetişkin olsakta iki farklı karakter kardeşiz sonuçta kavga da ediyoruz. Bi de bu bağırma konusuyla zaten sabırsız yapım daha da körükleniyor. İstiyorum ki sakin kalabileyim. Üzmiyim. Düzgünce anlatabilip anlaşalım ama bazen olmuyor. Çocuk gibi davranıyor gibi hissediyorum. Bunun soru kısmı neresinde bilmiyorum. Bebeğime olan davranışını düzeltmesini nasıl sağlarım, ben nasıl sakin kalabilirim, 20 küsur yıldır kavga etmekten de yoruldum artık sakin bi kardeşlik ilişkisi istiyorum seviyorum da çok gözbebeğim o benim. Ama bende bitmiyor. Onunda ılımlı olması lazım. Bilmiyorum gençliğin verdiği bişey mi, o da bi kaç seneye bu sakinliği isteyip ona göre davranabilir mi, bebeğimle olan bu durumu ilişkilerine ve bebeğimin tavırlarına etkisi nasıl olur düşünüyorum. Bu konuda fikir alıcak uygun bi kişi yok yanımda. Annem daha yetişkin gözüyle bakıp kardeşime kızıyor onunla konuşmak istemiyorum. Objektif bakmıyor yani. Sadece içimi dökmüş oldum kimseden bi yorum beklentim yok. Varsa bu konuda şöyle yapsrdan daha iyi olabilir ya da burda hatalısın şunu düzelt dediğiniz bişey bilmek isterim.