Karantina... en çok zorlandığımız şeyler

ben zaten evden çalıştığım için iş konusunda pek zorlanmadım. tabii şirket maddi anlamda zora girdi çünkü müşterilerin işleri durdu şu an, ödeme yapamayacaklar bu da maaşlara yansıyacak. bir iki çözüm uygulanacak ama önümüzdeki üç ay aşırı kritik.
evcimenimdir, şu an öyle gezemiyorum diye üzülmüyorum pek ama kısıtlanmış olmak kötü tabii.
evde sadece annem işe gidip geliyor, esnaf. en risklimiz o. dikkat ediyor ama bir sorun olmaz umarım, ne diyeyim? çalışmak zorunda. market işletiyor, işleri gerilemedi, aksine arttı.
tabii karantinanın bana olumlu tarafları da oldu. hafta sonu etkinliklerimiz en erken hazirana kadar kesin yok diyebilirim. uzun zaman sonra ilk kez hafta sonlarım tamamen bana ait olmaya başladı. bu konuda hazirana kadar kafam rahat. ben kendime ve hobilerime, keyfime daha fazla zaman ayırabiliyorum bu aralar. okunmayı bekleyen kitaplara başladım bakalım, izlemediğim film ve dizileri izliyorum. şu an tek derdim maaşımda kesinti olup olmaması ve anneme virüs bulaşmaması. bir de pek dert sayılmaz ama konuştuğum biri var, daha buluşamadık bile :) e yüz yüze görmeyince de muhabbet sıkıyor. bilemedim. bu çok önemli değil ama benim için.
 
Ben çocukla park dışında evden hiç çıkamıyordum zaten ama en azından çıktığımda tedirgin olmuyordum,dönüşte elimi zaten hep yikiyordum da temizlendiginden bile emin olamamak,kiyafetimde virüs var mı şüphesi yoruyor.
Ya bir de haberler 🙄Bu akşam haberlerde ABD nin 100 bin ölüm beklediği,bunun için de ceset poşetleri imalatı yapıldığı söylendi 🤦🏻‍♀️çok etkisinde kaldım bunlar bilinmezlik çok yıpratıyor.Degilse evde olmak zor gelmiyor kendini güvende hissettiriyor
 
Öğrencilerimi özledim.
Yaz tatili gibi değil.
Konuların çoğunu bitirmiştim ama planladigimiz etkinlikler vardı. Bahar gelince yapacağımız onca şey vardı.
Bazı cocuklarin aile ortami çok sıkıntılı. O çocuklar için evde kalmak iki kat işkence. Aile içi fiziksel ya da psikolojik şiddet gören, buna şahit olan çocuklara çok üzülüyorum.
Maddi olarak zor durumda olanlar var. Nasıl gecinecekler? İşlerini kaybedenler nasıl toparlanacak?
Bunları düşün düşün dur.

Öte yandan biraz panik bir insanım.
Şimdi vücudumu daha çok dinler oldum.
Hastaneye de gidemiyoruz. Allah kimseyi muhtaç etmesin.

16 Mart öncesi sanki çok uzak geliyor. Sanki uzun yıllar gecmis gibi.

Her gün hayatını kaybeden insanlar...
Sağlık çalışanları...
Ne ağız tadıyla kitap okunuyor ne film izleniyor.
Akılda bunlar varken çok zor.
 
Ben yıllardır karantina gibi yaşıyorum sadece en erken haftada 1 alışverişe giderim sıkıntı yaşamadım hiç fakat benimle birlikte herkesi. Karantinada olması beni zorluyor. Babam günde 2 kere görüntülü arıyor en az 1 saat, erkek arkadaşım sağolsun babamdan kalan saatleri dolduruyor BBG evi gibi oldum yanlız kalmayı özledim valla...
 
Herkese merhaba.
Şimdi bu evde karantina beni de sizleri de bunalttı.
En çok zorlandığımız taraflarını burada paylaşırsak biraz rahatlarız belki.
En zorlandığım yanı, herşeyin aniden başlaması sanırım. Hiç ihtimal vermiyordum . Kimin aklına gelirdi zaten. O yüzden psikolojik olarak hazır değildim bu durumuma.
Annem hastanede çalışıyor. 66 yaşında. Ben kronik hastayım. Evde ikimiz kalıyoruz. Bu hafta üst solunum yolu enfeksiyonu geçiriyorum. ( evet hem de böyle zamanda nasıl başardım bilmiyorum)
Sizlerin en çok zorlandığı tarafı ne oldu.
kolaylaştırmak için yaptığım şeyler
. Balkona çıkmak
. Çok fazla haber takip etmemek ( yeteri kadar araştırıyorum )
. Telefonla yakınlarımla iletişime geçmek . Onlara da moral vermek için hep gülerek konuşuyorum. Ne kadar bunaldığımı hissettirmemeye çalışıyorum.
Cocuklarim okula gittiginde hafta sonu gelmeden plan yapardim evde sıkılmasınlar diye disari cikarirdim. Yaz tatilinde grip olmustum bogazim iltihapliydi antibiyotik cebimde cocuklari gezdirmistim. Simdi evdeler sıkılıyor cunki hic boyke eve tikilip kalmamışlardı üzülüyorum ama inşallah gececek hergune umutla uyaniyorum. Vaka sayilarini gorunce umudum kırılıyor Rabbim hepimizin yardimcisi olsun
 
güneşi görememek. kot farkı nedeniyle bizim ev bir duvara bakıyor. bahçeye çıkınca da sadece havaya bakınca kısıtlı bir aralıktan gökyüzünü görebiliyoruz, oraya da güneş denk gelmiyor. vallahi içim darlandı. bir de ben resmen bitki gibi güneş ışığıyla beslenen biriyim, güneş gördüm mü enerji dolarım. böyle resmen sürekli ağlak modda, depresyondayım. sürekli midem bulanıyor, hiçbir şey zevk vermiyor.
 
Niye sevgiliniz kadar ailenizi anmadiniz ozlemediniz ve neden ailenizin yanına gitmediniz vaka çıkınca...tüm öğrenciler evlerine döndü de ........
Bu güzel konuyu dağıtmak istemiyorum. hatta takip ettigim bir konu neler yazılmış,bir bakayim dedim ve sorunuzu yorumlarinizi hayretler ve şaşkınlık içinde okudum..Kimseyi müdafa etmek değildir amacim ama burda yapicam..Hanimefendi sizene?Böyle bir soruyu hesap sorar ve kişiyi yargilarcasina sormak size mi kaldi ne haddinize?Kizimiz en doğru karari vermiş siz kalabalik da ders calismanin nasil zor oldugunu bilirmisiniz?Kpss gibi hayati bir sinavin hayatindan nasil fedakarlik ederek ve titizlilikle calismasi gerektigini bilirmisiniz?Ayrica bu virüs un kol gezdiği dönemde yaşlı anne babasina ki ikisininde rahatsizligi mevcut size nasil akil kari gelebiliyor yanlarinda olmak ,anlamis değilim ki kizimiza gelmemiş şükür..Kizimiz size atandiktan sonra ailesinin yanina döneceğini hatta ki ben size soyliyeyim kazandığı para ile kim bilir ailesi için neler yapacaktır bunu bile sizin değiminizle "insanligindan" açıklama nezaketinde bile bulunmuş..Sadece insanlarin hayat sinirlarini aşma cesaretini,nereden nasil bulabiliyorsunuz onu Cok merak ediyorum..Ne yazarsaniz yazin size cevap vermicem, sadece ben ve aklı salim kişilerin, yazdığınız yorumlara eleştirisel yorumlarını aldınız..Kendi hayatinizla meşgul olmanizi tavsiye ederim, ziraa başkalarının hayatlarina karışmak size birşey kazandırmayacagi gibi komik oluyorsunuz
 
Neden insanları yargılıyorsunuz? Bilmediğiniz bir sürü dinamik olabilir ya da olmayabilir. Bunu söyleme hakkını kimden aldınız?
Ben de hayret ettim acaba yüzyüze olsa sorabilirmiydi böyle bir soruyu klavye arkasinda insanlarin hayatina burnunu sokmak bu kadar kolay olmamali..Ayni nezaketi göstermek gerekir...Hanfendiye şaşırdım bir de kendini savunup hala cevap alamadim diye daha derine inmeye çalışıyor..Ne hakla ne cesaretle
 
Bu güzel konuyu dağıtmak istemiyorum. hatta takip ettigim bir konu neler yazılmış,bir bakayim dedim ve sorunuzu yorumlarinizi hayretler ve şaşkınlık içinde okudum..Kimseyi müdafa etmek değildir amacim ama burda yapicam..Hanimefendi sizene?Böyle bir soruyu hesap sorar ve kişiyi yargilarcasina sormak size mi kaldi ne haddinize?Kizimiz en doğru karari vermiş siz kalabalik da ders calismanin nasil zor oldugunu bilirmisiniz?Kpss gibi hayati bir sinavin hayatindan nasil fedakarlik ederek ve titizlilikle calismasi gerektigini bilirmisiniz?Ayrica bu virüs un kol gezdiği dönemde yaşlı anne babasina ki ikisininde rahatsizligi mevcut size nasil akil kari gelebiliyor yanlarinda olmak ,anlamis değilim ki kizimiza gelmemiş şükür..Kizimiz size atandiktan sonra ailesinin yanina döneceğini hatta ki ben size soyliyeyim kazandığı para ile kim bilir ailesi için neler yapacaktır bunu bile sizin değiminizle "insanligindan" açıklama nezaketinde bile bulunmuş..Sadece insanlarin hayat sinirlarini aşma cesaretini,nereden nasil bulabiliyorsunuz onu Cok merak ediyorum..Ne yazarsaniz yazin size cevap vermicem, sadece ben ve aklı salim kişilerin, yazdığınız yorumlara eleştirisel yorumlarını aldınız..Kendi hayatinizla meşgul olmanizi tavsiye ederim, ziraa başkalarının hayatlarina karışmak size birşey kazandırmayacagi gibi komik oluyorsunuz

Teşekkür ederim beni savunup bu kadar da uzunca cevap yazdığınız için. Maalesef, doğuya atanma zorunluluğum var, ögretmenim, mezun olduğumdan atanana kadar onların yanında kalacağım. Ancak diğer dediğinizde haklısınız, annemin tedavisine, babamın borçlarına yardımcı olabilmek için o "ailemin önüne aldığım sevgilim"le evliliği 2-3 yıl daha erteledim.

Virüs durumunda öğrencilerin evlerine akın etmesini ilk andan itibaren yanlış bulanlardanım. Elbette onlar da yalnız kalmamak, parasal sıkıntı çekmemek için gittiler. Ama belki de büyük şehirlerden gidip hasta olduklarının farkında bile olmadan evlerine taşıdılar. Ben ilk vakanın çıktığı günlerde eve ihtiyaçlarımı yığıp olabildiğince evden çıkmamaya dikkat ettim.

Bir de bize okul tarafından ilk söylenen 6 nisan tarihiyle normal şekilde okulda sınavlarımızın yapılacağı ve sonraki hafta derslere devam edeceğimizdi. Böyle kısa bir süre için kedimle birlikte otobüsle gidip gelme, giderken aileme, dönerken de kim bilir kimlere virüs bulaştırabilirim diye korktum. Asıl büyük bir dalga da öğrenciler okudukları şehirlere dönerken olurdu da neyse ki internet üzerinden eğitime geçildi. Yüz yüze eğitimin olmayacağı da şehirler arası yolculuk yasağından sonra açıklandı zaten. Azıcık dersim kalmışken bu belirsizlikte başka şehre gidemezdim.

Yani bir de benim yorumum o kadar gerilerde kalmışken hanımefendi nasıl beni buldu da alıntıladı diye şaşırmıştım açıkçası. Kendisi yeni olduğu için benim forumda annemle ilgili açtığım konuyu, ailemle ilgili yaptığım yorumları da bilemez elbette. Bazı insanları çok severiz, canımızdan çok severiz ama bu onlarla aynı evde yaşamak zorunda olduğumuz anlamına gelmez.
 
Bu süreçte babam kalp krızı gecırdı Amalıyat oldu hastanede37 vıruslu kısı vardı 1 gece yogun bakımda kaldı 1 gun normal odada neler yasadıgımızı anlataman babam cıktı çok sukur eve alışverıs yapmaya cıkıorum mecbur çıkıyoruz cunku temel ıhtıyaclar bıtıyo bugun kargom geldı annem çok kızlidı her taraf mıkrop ne kargosu diye özur dılerım anne cahıllık ettım dedım hayat durdu fılm ızlıyorum aksama kadar
 
Bu süreçte babam kalp krızı gecırdı Amalıyat oldu hastanede37 vıruslu kısı vardı 1 gece yogun bakımda kaldı 1 gun normal odada neler yasadıgımızı anlataman babam cıktı çok sukur eve alışverıs yapmaya cıkıorum mecbur çıkıyoruz cunku temel ıhtıyaclar bıtıyo bugun kargom geldı annem çok kızlidı her taraf mıkrop ne kargosu diye özur dılerım anne cahıllık ettım dedım hayat durdu fılm ızlıyorum aksama kadar
Çok geçmiş olsun babanıza
 
Çok geçmiş olsun babanıza
Teşekkür ederim .Çok zordu çok kotuydu doktorlar hemsıreler o kadar gerginki onlarıda anlıyorum risk altındalar.Ziyaretçi yada refakat imkansız.Rabbım dermansız dert vermesın.hiç kimseyıde almıolar ben kargoyu nasıl soledım bılmıorum aklım gıttı birden .Allahım vatanımızı milletimizi korusun.Bu zor sürece atlatalım.Zira evde kafayı yıcem .Annem babam 65 yaş üstü bende kronık rahatsızım işe gıtmıyorum.Bu ıyı bı sey yıllardır yapamadıgım seylerı yapıorum.Gilm onerılerınızı alabılırım.Dizi.Bide çok dua edelım.Markete cıktıgımda eldıven maske takıyorum ama yeterlımı bılmıorum.
 
Konunun açıldığından bugüne yapılan yorumlar bile ne kadar değişmiş. Herşeyin gitgide kötüye gittiğini bilmek hiç bişey yapamamak düşünmemeye çalışmak..Allah yardımcımız olsun
 
Ben eşim konusunda paranoyak oldum.Çalışmaya devam ediyor ama minibüsle gidip geliyor.Minibüs sadece ayakta yolcu almıyormuş.Uyar ters konuşursa şikayet et ihmal bu diyorum anlamıyor... Hergün ekmek almak için fırına gidiyor... Sigara içiyor... Bağışıklığı düşük...Ne yapsam bilemiyorum kendimden çok onu düşünüp dua ediyorum... Yobazlığı gerçekten beni yordu artık...
 
X