L
little_suzy
Ziyaretçi
-
- Konu Sahibi little_suzy
- #1
16 subat sabaha karsı.. yine msnde sabahlıyoruz ekiple:)
dogum sancılarından bahsediliyor, tarif ediliyor detaylıca...
sonra yorgunluktan bayılacak gibi olunca bilgisayarlar kapatılıyor, ben yatıyorum..
sabah 9 civarında uyandigimda gece bahsettigimiz agrılardan bir demet gobegimde ama oyle hafif ki... artistlik olsun diye doktoruma haber veriyorum.. ne de olsa ilk sancı.. doktor gel hemen diyor, nezaketen gidiyoruz.. gidene kadar sanci geciyor ama doktor yine de pimpirikli, bir daha olursa gel muhakkak, bu is ciddi diyor.
gece 11 civari yine baslıyor, bu sefer daha da hafif, kocanin ve annenin ısrarlariyla yine hastaneye gidiliyor... nstde 70lerde sancı cıkıyor, 2 cm de acılma...
doktor aranıyor, hastaneye yatıs yapılıyor, koca eve gonderiliyor, sekerleri alsın, valizi alsın diye..sabaha sezeryan yapılacakk
hemen muhtara haber veriliyor:) bir de muhtar tembihleniyor, sakın soyleme kimseye, guzel haber gelsin oyle verelim diye
sabah 9.30da sezeryana alınıyorum, epidural yapılıyor, hersey sahane, bebek 9.42de cikiyor, tam bekledigimiz gibi tosuncuk, cıktıgı gibi temizlemeye calisan hemsireye sinirleniyor, baktı olmuyor isiyor tum aletlerin uzerine
bebegi alıyorlar, benim dikisler falan vs. sonra yanlislikla epidural cikiyor, bana baska agrı kesici vermek icin baska odaya aliyorlar, vakit geciyor bu esnada..
sonunda odaya aliyorlar, ama ortada bebek yok, herkeste de bir telas, bir ara hatta yanimda kimse kalmiyor hepsi disarida, arkadaslar, akrabalar...
sonunda yanima geliyor kocam baslıyor aciklamaya
bebek iri, cigerlerde su tam cıkmamis nefes alışı duzensiz, oksijen veriliyor, hipoglisemi olmus, yogunbakima aliniyor, ben tek kelime etmeden arkami donuyor ve uyuyorum tum yalnizligimla..
sonraki gunler kabus, anlatacak, aglatacak cok seyin oldugu ama hatirlamak istemedigim.
6.gunde yani bugun, bebegim yanımda, ilk kez bu gece aynı odada aynı havayı soluyarak, bebek kokusunu icime cekerek uyuyacagim, su an durumu iyi, cok sukurler olsun ki...
bu hafta ki hayatımın en zor gunleri ile en mutlu anlarini beraber yasadim, bu hafta ki bazen dogduguma bile pisman oldum, bazen her pismanlık cok anlamsız oldu,bu hafta ki iki minik el beni hayata bagladi, o iki minik el su an yanimda olmasaydi hayatima da mal olabilirdi...bu bir hafta ortadan kaybolma sebebimi aciklar sanirim...
hepinizi cok optum
dogum sancılarından bahsediliyor, tarif ediliyor detaylıca...
sonra yorgunluktan bayılacak gibi olunca bilgisayarlar kapatılıyor, ben yatıyorum..
sabah 9 civarında uyandigimda gece bahsettigimiz agrılardan bir demet gobegimde ama oyle hafif ki... artistlik olsun diye doktoruma haber veriyorum.. ne de olsa ilk sancı.. doktor gel hemen diyor, nezaketen gidiyoruz.. gidene kadar sanci geciyor ama doktor yine de pimpirikli, bir daha olursa gel muhakkak, bu is ciddi diyor.
gece 11 civari yine baslıyor, bu sefer daha da hafif, kocanin ve annenin ısrarlariyla yine hastaneye gidiliyor... nstde 70lerde sancı cıkıyor, 2 cm de acılma...
doktor aranıyor, hastaneye yatıs yapılıyor, koca eve gonderiliyor, sekerleri alsın, valizi alsın diye..sabaha sezeryan yapılacakk
hemen muhtara haber veriliyor:) bir de muhtar tembihleniyor, sakın soyleme kimseye, guzel haber gelsin oyle verelim diye
sabah 9.30da sezeryana alınıyorum, epidural yapılıyor, hersey sahane, bebek 9.42de cikiyor, tam bekledigimiz gibi tosuncuk, cıktıgı gibi temizlemeye calisan hemsireye sinirleniyor, baktı olmuyor isiyor tum aletlerin uzerine
bebegi alıyorlar, benim dikisler falan vs. sonra yanlislikla epidural cikiyor, bana baska agrı kesici vermek icin baska odaya aliyorlar, vakit geciyor bu esnada..
sonunda odaya aliyorlar, ama ortada bebek yok, herkeste de bir telas, bir ara hatta yanimda kimse kalmiyor hepsi disarida, arkadaslar, akrabalar...
sonunda yanima geliyor kocam baslıyor aciklamaya
bebek iri, cigerlerde su tam cıkmamis nefes alışı duzensiz, oksijen veriliyor, hipoglisemi olmus, yogunbakima aliniyor, ben tek kelime etmeden arkami donuyor ve uyuyorum tum yalnizligimla..
sonraki gunler kabus, anlatacak, aglatacak cok seyin oldugu ama hatirlamak istemedigim.
6.gunde yani bugun, bebegim yanımda, ilk kez bu gece aynı odada aynı havayı soluyarak, bebek kokusunu icime cekerek uyuyacagim, su an durumu iyi, cok sukurler olsun ki...
bu hafta ki hayatımın en zor gunleri ile en mutlu anlarini beraber yasadim, bu hafta ki bazen dogduguma bile pisman oldum, bazen her pismanlık cok anlamsız oldu,bu hafta ki iki minik el beni hayata bagladi, o iki minik el su an yanimda olmasaydi hayatima da mal olabilirdi...bu bir hafta ortadan kaybolma sebebimi aciklar sanirim...
hepinizi cok optum