- 10 Ekim 2014
- 31.534
- 141.010
- Konu Sahibi demlicaykeyfi
- #61
ya gercekten naz degil. Ben cocukken cok cesurdum. Dis doktoruna giderdim hic aglamazdim, aşi olurduk hemen kolumu acardim. 16 yasimdayken bir hemsire korkuttu işte, o gun de tek basima gitmistim yani. O gun bayildim, o gunden beri bu is bana stres. Daha dogrusu yanimda kimse olmadigi icin boyle. Tek gitmeseydim yine bu kadar kafaya takmazdim ama gelebilecek kimse yok maalesef.
Benimki daha kotuydu inan. Ben ustelik dahada kucuktum ilkokul cocugu filanim. Hastaneye gittik hicbiseyden haberim yok. Hastada degilim. Kendi gitmisken halamin bendende kan aldirasi tutmuş. :) Bianda igne doktor, hemsire uclusunde buldum kendimi noluyor diye dusunuyorum kimsede aciklamiyor cocuk halimle panik oldum tabi ama zorla tuttular hemsire ustume bastiriyor doktor igneyi sokuyor ben cirpiniyorum, kan kollarimdan akiyor filan aglata aglata yaptilar baya kotuydu.
Ama artik buyuduk... :))) Bazi seyleri aşmamiz lazim. Igne olmak, kan aldirmak hayatimiz boyunca yaptirabilecegimiz seyler buyuzden bu davranisin sacma oldugunu dusundum ve kendimi telkin ederek, rahat birakarak yendim korkumu.
Diyeceksin ki sen hic mi biseyden korkmuyorsun. Korkuyorum. Orumcek! Lakin orumceklerle bir arada olmak zorunda olmadigim icin bu korkumun ustune gitmedim. Zorunda kalsaydim muhtemelen yenerdim.
Ama igne olmak, kan aldirmak zorunda kalacaksin illa ki. Oyuzden üstüne git.