Kendinizi iyi hissetmeniz için size ilk kan aldırma hikayemi anlatayım
İlk kan aldırmaya gittiğimde çok korkuyordum. Hemşireye biraz naz yaptım. Canım acıyacak mı? Nasıl olacak? diye soru sorup durdum. Birdenbire kadın ağlamaya başladı. Bıktım bu hayattan, sabahtan beri kan alıyorum yeter artık diye ağlıyor. Ağlarken bir yandan da iğneyi hazırlıyor. Üzüldüm ben de ne desem bilemedim. Kadın ağlıyor bari ben zorluk çıkartmayayım diye kuzu kuzu kan verdim
İkinci kan verişimde bayıldım
O haldeyken anneme diyorum ki hemşire ağlayınca rahat kan veriyorum ama bu ağlamadı
Artık kan verirken kafamı çevirip kendimi gevşetmeye çalışıyorum. Derin derin nefesler alıp başka şeyler düşünüyorum. Aslında içimizi sıkmaya değecek bir acı yok ortada hatta acımıyor bile ama insanın gözünde büyüyor işte.