- 26 Ağustos 2007
- 3.896
- 4.109
- 658
Söze nasıl başlayacağımı bilmiyorum bunları yazarken içim öyle yanıyor ki bilemezsiniz. Ben aşık oldum hemde imkansız bir aşk
Uzun bi aradan sonra ilk defa kalbim böyle çarpmıştı, ilk defa lise öğrencileri gibi onun yanında heyecanlanmıştım. Sürekli benimle ilgileniyordu, her derdime koşturuyordu, konuşurken gözlerimden ayırmıyordu gözlerini, her boş anında yanıma geliyordu. Ama sadece benimle ilgilenmesi beni de etkilemişti ve yavaş yavaş ona bağlanmaya başladım. Bu bağlılığım her geçen gün boyut değiştirdi ve o kadar alışmıştım ki ona bilemezsiniz..
Neyse bugün yine geldi yanıma gülümseyerek. Oturdu uzun uzun.. Tabi benim kalbim lise aşıkları gibi öyle çarpıyordu ki bilemezsiniz. Yine çok sıcak sevecen benimle ilgilenin bir tutum içindeydi hatta bizimle buluşmak için planlar yapmış bana anlatıyordu heyecanlı heyecanlı. Konu konuyu açtı derken boy mevzusuna geldi konu. Boş bulunup ona 'Ben çok mu miniğim' diye sordum. Önce yok fln dedi sonra evet biraz standartın altındasın dedi. Bozulmadım, sesimi çıkarmadım. Arkadaşım beni savundu 162 boy gayet iyi bi bayan için dedi. (Arkadaşım 171 boyunda) Mesela ben topuklu ayakkabı giydiğim zaman deve gibi oluyorum çok dikkat çekiyorum keşke sinemin boylarında olsaydım o zaman daha güzel dururdu topuklu fln dedi. Daha sonra konular birbirini açarak sevgililer arasındaki boy farkına geldi. Sevdiğim kişi boy farkı çok önemli dedi mesela ben minimum 170 boyunda isterim yanımdaki kişiyi dedi. 170 in altı asla olmaz komik durur 170 ve üstü ve zayıf olmalı dedi. Ardından da " Düşünebiliyor musun sinem gibi kısa birinin benim yanımda olduğunu hiç olacak şey mi" dedi.. O an öyle bozuldum ki anlatamam size dünyam sanki başıma yıkıldı. Benim aylarca sevdiğim adam, bana yakın davranan belki hoşlanıyordur dediğim adam bana resmen cüce demek istedi işin en kötü yanı da yanında taşıyacağı insanın en az 170 olacağını ve 170 in altındakinin de kısa duracağını söyledi.. Hemen önümü döndüm çalışmaya devam ettim o sıra onunla hiç ilgilenmedim. Arkadaşım konuşmaya devam etti benim yakınım var oda kısa boyluydu ama eşi 190 dı çokta iyi anlaşıyorlardı bunun boyla bi alakası yok, hatta ben hep biraz daha kısa olmak istemişimdir minyon kızlar her zaman daha güzel durur dedi. Ama malesef arkadaşım ne derse desin hiçbişey değişmedi. İş yerindeki sıkıntılar yüzünden yüzüm pek gülmüyor. Bunu da onunla paylaşıyordum. Bugünde 'Sence ben çok mu miniğim' diye sorduğumda "Bunu da mı kafana taktın" diyerek beni takıntılı biri olarak gördüğünü belli etti. (Bu arada kendisi 185 boyunda)
Çok moralim bozuk sürekli ağlıyorum yine hayal kırıklığı yine hüsran. Belki de onun için değerliyimdir diye düşünürken bu kişi meğer beni yan yana bile düşünemiyormuş komik dururuz diye. Ve üzerine de "Bunu da mı kafana taktın" sözünü kullanarak beni psikolojik sıkıntılı biri olarak belli etmesi beni öyle üzdü ki bilemezsiniz. Şu an kendime güvenim 0 ! Ne fiziğime ne psikolojime hiçbirşeyime güvenmiyorum bütün güvenim kırıldı
Sizce bu konuşmada ne yapmaya çalıştı ?
![KK43 :43: :43:](/styles/default/xenforo/icons/kk/xenforo-smilies-kk43.gif)
Neyse bugün yine geldi yanıma gülümseyerek. Oturdu uzun uzun.. Tabi benim kalbim lise aşıkları gibi öyle çarpıyordu ki bilemezsiniz. Yine çok sıcak sevecen benimle ilgilenin bir tutum içindeydi hatta bizimle buluşmak için planlar yapmış bana anlatıyordu heyecanlı heyecanlı. Konu konuyu açtı derken boy mevzusuna geldi konu. Boş bulunup ona 'Ben çok mu miniğim' diye sordum. Önce yok fln dedi sonra evet biraz standartın altındasın dedi. Bozulmadım, sesimi çıkarmadım. Arkadaşım beni savundu 162 boy gayet iyi bi bayan için dedi. (Arkadaşım 171 boyunda) Mesela ben topuklu ayakkabı giydiğim zaman deve gibi oluyorum çok dikkat çekiyorum keşke sinemin boylarında olsaydım o zaman daha güzel dururdu topuklu fln dedi. Daha sonra konular birbirini açarak sevgililer arasındaki boy farkına geldi. Sevdiğim kişi boy farkı çok önemli dedi mesela ben minimum 170 boyunda isterim yanımdaki kişiyi dedi. 170 in altı asla olmaz komik durur 170 ve üstü ve zayıf olmalı dedi. Ardından da " Düşünebiliyor musun sinem gibi kısa birinin benim yanımda olduğunu hiç olacak şey mi" dedi.. O an öyle bozuldum ki anlatamam size dünyam sanki başıma yıkıldı. Benim aylarca sevdiğim adam, bana yakın davranan belki hoşlanıyordur dediğim adam bana resmen cüce demek istedi işin en kötü yanı da yanında taşıyacağı insanın en az 170 olacağını ve 170 in altındakinin de kısa duracağını söyledi.. Hemen önümü döndüm çalışmaya devam ettim o sıra onunla hiç ilgilenmedim. Arkadaşım konuşmaya devam etti benim yakınım var oda kısa boyluydu ama eşi 190 dı çokta iyi anlaşıyorlardı bunun boyla bi alakası yok, hatta ben hep biraz daha kısa olmak istemişimdir minyon kızlar her zaman daha güzel durur dedi. Ama malesef arkadaşım ne derse desin hiçbişey değişmedi. İş yerindeki sıkıntılar yüzünden yüzüm pek gülmüyor. Bunu da onunla paylaşıyordum. Bugünde 'Sence ben çok mu miniğim' diye sorduğumda "Bunu da mı kafana taktın" diyerek beni takıntılı biri olarak gördüğünü belli etti. (Bu arada kendisi 185 boyunda)
Çok moralim bozuk sürekli ağlıyorum yine hayal kırıklığı yine hüsran. Belki de onun için değerliyimdir diye düşünürken bu kişi meğer beni yan yana bile düşünemiyormuş komik dururuz diye. Ve üzerine de "Bunu da mı kafana taktın" sözünü kullanarak beni psikolojik sıkıntılı biri olarak belli etmesi beni öyle üzdü ki bilemezsiniz. Şu an kendime güvenim 0 ! Ne fiziğime ne psikolojime hiçbirşeyime güvenmiyorum bütün güvenim kırıldı
![KK43 :43: :43:](/styles/default/xenforo/icons/kk/xenforo-smilies-kk43.gif)
Son düzenleyen: Moderatör: