- 24 Ekim 2017
- 378
- 188
- 23
- Konu Sahibi French Oje
-
- #1
Bu ne kadar bir isyan hali. Yasiniz kac ? Tam bir ergen gibi yazmissiniz da en fazla 16 dir heralde ?
21 yaşında bir insan calisabilir , bir hobi edinebilir. Eminim siz karali durup calisicam deseniz kimse bir sey demez ki Zaten annenizde calisiyormus. Bana gore boyle konularda isyan etmek tamamen kolaya kacmak.21 yaşındayım. Bu gerçekten bir isyan ama o hale geldim inanın benim yerimde olsanız anlardınız koca evde beni anlayan kimse yok çevremde geniş değil her gün böyle bir ortamda gün geçtikçe daralıyorum
Canim annene hic kizma.ben son derece hak verdim.kadincagizin yillari kaynana kayinpederle gecmis.canindan bezmistir.eve ne kadar gec gitsem kardir diye dusunuyor buyuk ihtimalle.annecigine sen teklif et onunla vakit gecir.birlikte bir yerlere gidin kahve icin.onunla iletisim kur dertles yaninda ol.Merhabalar konuya nerden başlasam bilmiyorum biz kalabalık bir aileyiz annem babam ben dışında dedem ve babaannem de bizimle yaşıyor yıllardır. Önceden amcamda bizleydi evlendi evini ayırdı. Annem ve babam çalışıyor ben tek çocuğum. İyi güzel büyüdüm şükür fakat artık içimde boşluk hissi oluştu aile kavramı yok gibi herkes ayrı kafada.. şu aralar en küçük lafları bile batıyor tartışıyorum sürekli. Çok negatif tutumları var benim ruh halime de yansıyor bu durum her şeyi eleştirirler, hep karamsar düşünürler, can sıkarlar. Özellikle dedem aksi ve negatif sinirli biri. Sabah camdan bakar arabaya küfür eder, tv izler küfür eder, kimseyi beğenmez eleştirir durur. Akşam hepimize tv izletmez, bu salakları ne diye izliyosunuz der. Bana öyle bir şeyler demez ama bazen canımı sıkmıyor değil. Bide insan sürekli negatif ortamda olunca ruh halide ona bürünüyor bilenler bilir. Onlara göre herkes yanlış, kötü, salak... bir kendileri doğru her şeyi biliyorlar. Babaannem ise tam tersi çok daha ılımlı sakin tatlı bir bayandır. Annem evi otel gibi kullanır desem yeridir özel sektörde çalışıyor işten eve evden işe ne bize be kendine vakit ayırıyor. Babam çok ilgilidir ama çok fazla karışır, soru sorar aynı şeyleri tekrar eder durur rahat vermez. Çok bunaldım ben etrafıma bakıyorum herkesin bir düzeni var, prensibi var ne biliyim bizim ev otel gibi. Saçma sapan akrabalar gelir dam dam konuşur evde genelde yöresel yemekler pişer babaannem yapıyor annem çalıştığı için yapmıyor artık bende yapmaya başladım çünkü farklı yemekler yapan yoktu. Ev evlikten çıkmış yerler hala halıfleks düşünün ihtiyar evi gibi... asla onları küçümsemiyorum onlar benim ailem ama en çok anneme kızıyorum hiç ilgilenmemiş çok ihmalkar davranmış sonuçta yaşlı insanlarada bir şey diyemem onlar öyle görmüş... ama bu nasıl ev nasıl ortam anlamış değilim hala bide lafa söze gelince kendileri bir numaradır. Maddi durumumuz orta halli iyiyiz o da annem sayesinde ama bir çok yük ona yüklenmiş... evden çıkarken tek tek herkese söylerim yaptığımı ettiğimi hepsi merak eder sorar. Amcamın evi bize yakın o bile bazen bana karışır, deli eder. Yengem sürekli çocukları bize bırakır kendi keyfine bakar. Bizimkiler de çok korumacı davranırlar beni öyle büyüttüler yiğenlerimede aynı şekilde davranıyorlar çocukların bir dediği iki edilmiyor benim odama girip yapma dediğim halde geliyor eşyalarımı karıştırıyor kız olan.
Geçende laf arasında dedim ki ben evlensem ilerde kaynanamlarla hayatta oturmam. Dedem de çocuğun olsun görürsün falan dedi neyse o günden beri babam annem dedem sürekli bir şey yaptıklarında mesela; dedem amcamın kızını okuldan alır. Hemen bana der ki bak görüyormusum aynı yerde olmanın yaraları... dedem diyor en güzeli aynı apartmanda oturmak... nefret ediyorum düşüncelerinden. Cevap veririm her söylediklerine onlarda pes etmez bi türlü. Duvarlar üstüme üstüme geliyor artık eski düşünceler ,eski kafalar ,saçma sapan akrabalar, fırsattan istifade söylenen boş laflar... bıktımmm. Dertleşmek istedim daha çok şey varda başınızı ağrıtmıyım uzun oldu kusura bakmayın
valla aynı evde bu kadar kalabalık oturmak zor olsa gerek yasınız uygunsa calısıyorsanız ayrı eve cıkın kendı hayatınızı yasayın tek cozum bu, yalnız cocuk olunca gorursun kısmına katılıyorum bız yaklasık 2 yıldır kendı aılemle aynı evde yasıyoruz kı ben aılemın yanından 18 yasında ayrıldım unıverste ıs hayatı vs derken yıllar sonra kızım ıcın aynı evde yasamaya basladık ben bu durumdan sıkayetcı degılım cunku gecıcı bır durum ama bazen mecburıyetler olabılıyor yasamadan bılemezsın..Merhabalar konuya nerden başlasam bilmiyorum biz kalabalık bir aileyiz annem babam ben dışında dedem ve babaannem de bizimle yaşıyor yıllardır. Önceden amcamda bizleydi evlendi evini ayırdı. Annem ve babam çalışıyor ben tek çocuğum. İyi güzel büyüdüm şükür fakat artık içimde boşluk hissi oluştu aile kavramı yok gibi herkes ayrı kafada.. şu aralar en küçük lafları bile batıyor tartışıyorum sürekli. Çok negatif tutumları var benim ruh halime de yansıyor bu durum her şeyi eleştirirler, hep karamsar düşünürler, can sıkarlar. Özellikle dedem aksi ve negatif sinirli biri. Sabah camdan bakar arabaya küfür eder, tv izler küfür eder, kimseyi beğenmez eleştirir durur. Akşam hepimize tv izletmez, bu salakları ne diye izliyosunuz der. Bana öyle bir şeyler demez ama bazen canımı sıkmıyor değil. Bide insan sürekli negatif ortamda olunca ruh halide ona bürünüyor bilenler bilir. Onlara göre herkes yanlış, kötü, salak... bir kendileri doğru her şeyi biliyorlar. Babaannem ise tam tersi çok daha ılımlı sakin tatlı bir bayandır. Annem evi otel gibi kullanır desem yeridir özel sektörde çalışıyor işten eve evden işe ne bize be kendine vakit ayırıyor. Babam çok ilgilidir ama çok fazla karışır, soru sorar aynı şeyleri tekrar eder durur rahat vermez. Çok bunaldım ben etrafıma bakıyorum herkesin bir düzeni var, prensibi var ne biliyim bizim ev otel gibi. Saçma sapan akrabalar gelir dam dam konuşur evde genelde yöresel yemekler pişer babaannem yapıyor annem çalıştığı için yapmıyor artık bende yapmaya başladım çünkü farklı yemekler yapan yoktu. Ev evlikten çıkmış yerler hala halıfleks düşünün ihtiyar evi gibi... asla onları küçümsemiyorum onlar benim ailem ama en çok anneme kızıyorum hiç ilgilenmemiş çok ihmalkar davranmış sonuçta yaşlı insanlarada bir şey diyemem onlar öyle görmüş... ama bu nasıl ev nasıl ortam anlamış değilim hala bide lafa söze gelince kendileri bir numaradır. Maddi durumumuz orta halli iyiyiz o da annem sayesinde ama bir çok yük ona yüklenmiş... evden çıkarken tek tek herkese söylerim yaptığımı ettiğimi hepsi merak eder sorar. Amcamın evi bize yakın o bile bazen bana karışır, deli eder. Yengem sürekli çocukları bize bırakır kendi keyfine bakar. Bizimkiler de çok korumacı davranırlar beni öyle büyüttüler yiğenlerimede aynı şekilde davranıyorlar çocukların bir dediği iki edilmiyor benim odama girip yapma dediğim halde geliyor eşyalarımı karıştırıyor kız olan.
Geçende laf arasında dedim ki ben evlensem ilerde kaynanamlarla hayatta oturmam. Dedem de çocuğun olsun görürsün falan dedi neyse o günden beri babam annem dedem sürekli bir şey yaptıklarında mesela; dedem amcamın kızını okuldan alır. Hemen bana der ki bak görüyormusum aynı yerde olmanın yaraları... dedem diyor en güzeli aynı apartmanda oturmak... nefret ediyorum düşüncelerinden. Cevap veririm her söylediklerine onlarda pes etmez bi türlü. Duvarlar üstüme üstüme geliyor artık eski düşünceler ,eski kafalar ,saçma sapan akrabalar, fırsattan istifade söylenen boş laflar... bıktımmm. Dertleşmek istedim daha çok şey varda başınızı ağrıtmıyım uzun oldu kusura bakmayın
kaymaklı patlıcan ne kız?Çok klişe gelicek ama ayrı eve taşınınca özleyeceksiniz bu evdeki düzeninizi. Ben çok nadir ev yemeği yerdim mesela lisedeyken klasik tencere tava yemeklerini hiç sevmezdim. Öyle ki zaten sabah çıkıp akşam 10'da geliyordum eve dershane programım evdeki normal öğünlere katılamayacak kadar yoğundu. Bir de üstüne eve dönerken benzinciye uğrayıp subway'den sandviç alıyorduk bana gece acıkırım diye. Öyle hiç dana gibi oldum bir öğünde hazır birşey yemeyeyim annemin pişirdiği şeylerden yiyeyim demezdim. Sonra üniversiteye başlayıp kendi evime geçtim, ilk pişirdiğim yemek kaymaklı patlıcandı -ki patlıcan ağzıma sürmem ben normalde- çünkü bizim ev dışında biryerde bulabildiğim bir yemek değildi.
kaymaklı patlıcan ne kız?
21 yaşındayım. Bu gerçekten bir isyan ama o hale geldim inanın benim yerimde olsanız anlardınız koca evde beni anlayan kimse yok çevremde geniş değil her gün böyle bir ortamda gün geçtikçe daralıyorum
21 yaşında bir insan calisabilir , bir hobi edinebilir. Eminim siz karali durup calisicam deseniz kimse bir sey demez ki Zaten annenizde calisiyormus. Bana gore boyle konularda isyan etmek tamamen kolaya kacmak.
21 yasindasiniz,okuyabilirsiniz,hobi edinebilirsiniz,meslek sahibi olabilirsiniz. Begenmediginiz ortamdan cikmak bunlar sayesinde mumkun. Bu arada ben de katiliyorum ayni yerde olmanin pek cok yarari vardir. Yalnizlik cok daha zor,bu gunleri cok arayacaksiniz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?