ben de eskide yaşamayı isterdim, saraylarda baloların davetlerin olduğu zamanlarda... çok hoşuma gidiyor. çok estetik geliyor. ama şimdiki yaşantımı o şekilde yaşamıyorum. bence doktora görünmelisiniz.
ben tarz olarak söylemiyorum yalnız. kendiniz söylediniz o filmlerin içinde yasıyorsunuz resmen. ordan birilerine aşık oluyorsunuz, bu çağı kabul etmıyorsunuz bana göre. bu da normal bir durum değil açıkçasıAma o zamanlar çok çok eski. 50'li 60'lı yıllar o kadar eski değil ki. Ben alt tarafı şapka takıyorum, o dönem modası puantiyeli elbise giyiyorum Belgin doruk makyajı yapıp saçlarımı kabartıyorum. O kadar abartı değil ki yaptıklarım.
Ben de Hugh Grant'in gençliğine aşığım. Yavaş yavaş bütün filmlerini izliyorum.yan rolde bir aktör var mesela aşık oldum adama. Adamsa çoktan ölmüş.
Bence mesele yok ,mutlumusunuz eveet...Kızlar bana kafayı yemiş diyebilirsiniz çünkü etrafımda bu konuyu azıcık çıtlatsam kafayı yemiş diyorlar. İçimi dökmek istiyorum. Kızlar bende eski zaman takıntısı var. Yani eski zamanlarda yaşama arzusu. Özellikle de 50'li ve 60'lı yıllara takığım bir de 70'lerin ilk yarısı. O dönemlerde yaşamadığım için çok üzülüyorum ama kimse beni anlamıyor. Keşke 60'larda genç olsaydım dediğimde biri "manyak mısın dua et 87'lisin, şimdiye buruşuk nene olacaktın" dedi. Kızlar ana bunun sonu yok ki ? Atıyorum mesela 1962'de 20 yaşında olan biri de 1900 doğumlu 62 yaşındakine bakıp "ohhh iyi ki 20 yaşındayım iyi ki 1942'de doğmuşum" diordu belki ama şimdi 1942 doğumlular 79 yaşındalar. Şimdi her an değişiyor yani bunun sonu yok. Ama kimse beni anlamıyor etrafta. Mesela Dita von Deese diye bir dansçı var o da 50'li yıllara takık direk 50'ler gibi saçı giyimi ama bunu işi için yapıyor kimse tuhaf bulmuyor onu.
Saçlarımı 50'li yıllardaki gibi yaptırıyorum. Kıyafetlerim özel olarak terzide dikiliyor hepsi de 60'lı 70'li yıllar modası. Şapkalar takıyorum. Millet kıs kıs gülüp garipsiyor sinirim bozuluyor. Sanatçı olsam ünlü olsam sorun olmazdı sıradan insan olunca garip kategorisine konuluyorsun. Kızlar yeşilçam hastasıyım, her akşam film izliyorum aynı filmi milyon defa izliyorum mesela. En son 1971 yapımı bir filmi izliyorum her akşam, orada yan rolde bir aktör var mesela aşık oldum adama. Adamsa çoktan ölmüş. İnanamıyorum filmdeki herkesi araştırıyorum çoğu ölü çıkınca suratıma yumruk yemiş gibi oluyorum sanki hayatın ne kadar kısa olduğu suratıma çarpılıyor. Her akşam izliyorum eşli filmleri kendimi o yıllarda hayal ediyorum. Bir yandan çok tuhaf geliyor ben yokum o yıllarda resmen yokmuşum amabir hayat varmış dışarda insanlar eğleniyor geziyor sevişiyorlarmış bu bana tuhaf geliyor kavramak zor geliyor kısaca ah keşle o yıllarda herşeyin saf olduğu internetin olmadığı yıllarda yaşasaydım kızlar bu filmlere taktıkça hayal aleminde geziyor gibi oluyorum rüyalarımda bile 1963'lü yollardayım sizce ben kafayı mu yedim yoksa benim gibi olan var mı
Yengeç burcu musunuzKızlar bana kafayı yemiş diyebilirsiniz çünkü etrafımda bu konuyu azıcık çıtlatsam kafayı yemiş diyorlar. İçimi dökmek istiyorum. Kızlar bende eski zaman takıntısı var. Yani eski zamanlarda yaşama arzusu. Özellikle de 50'li ve 60'lı yıllara takığım bir de 70'lerin ilk yarısı. O dönemlerde yaşamadığım için çok üzülüyorum ama kimse beni anlamıyor. Keşke 60'larda genç olsaydım dediğimde biri "manyak mısın dua et 87'lisin, şimdiye buruşuk nene olacaktın" dedi. Kızlar ana bunun sonu yok ki ? Atıyorum mesela 1962'de 20 yaşında olan biri de 1900 doğumlu 62 yaşındakine bakıp "ohhh iyi ki 20 yaşındayım iyi ki 1942'de doğmuşum" diordu belki ama şimdi 1942 doğumlular 79 yaşındalar. Şimdi her an değişiyor yani bunun sonu yok. Ama kimse beni anlamıyor etrafta. Mesela Dita von Deese diye bir dansçı var o da 50'li yıllara takık direk 50'ler gibi saçı giyimi ama bunu işi için yapıyor kimse tuhaf bulmuyor onu.
Saçlarımı 50'li yıllardaki gibi yaptırıyorum. Kıyafetlerim özel olarak terzide dikiliyor hepsi de 60'lı 70'li yıllar modası. Şapkalar takıyorum. Millet kıs kıs gülüp garipsiyor sinirim bozuluyor. Sanatçı olsam ünlü olsam sorun olmazdı sıradan insan olunca garip kategorisine konuluyorsun. Kızlar yeşilçam hastasıyım, her akşam film izliyorum aynı filmi milyon defa izliyorum mesela. En son 1971 yapımı bir filmi izliyorum her akşam, orada yan rolde bir aktör var mesela aşık oldum adama. Adamsa çoktan ölmüş. İnanamıyorum filmdeki herkesi araştırıyorum çoğu ölü çıkınca suratıma yumruk yemiş gibi oluyorum sanki hayatın ne kadar kısa olduğu suratıma çarpılıyor. Her akşam izliyorum eşli filmleri kendimi o yıllarda hayal ediyorum. Bir yandan çok tuhaf geliyor ben yokum o yıllarda resmen yokmuşum amabir hayat varmış dışarda insanlar eğleniyor geziyor sevişiyorlarmış bu bana tuhaf geliyor kavramak zor geliyor kısaca ah keşle o yıllarda herşeyin saf olduğu internetin olmadığı yıllarda yaşasaydım kızlar bu filmlere taktıkça hayal aleminde geziyor gibi oluyorum rüyalarımda bile 1963'lü yollardayım sizce ben kafayı mu yedim yoksa benim gibi olan var mı
Sizi şöyle anlıyorum. Ben 86liyim şuan o yillara göre herkeis maddi durumu cok iyi. Sobayi özlüyorum mesele samimi komsuluklari ne bileyim abımın kuculen kazagini giymeyi biseyleri alamamayio mahrumiyet içindeki mutlulugu gerçek insan ilişkilerini. Ama bu kadar ilerisi yok size misal duduracağıniz bir durak belirleyin kendinize bu kadar tamamen eskide yasamak ilerde suan akliniza gelmeyen başka sıkıntılara yol açabilir güne adapte olamamak evlimisimiz bilmiyorum ama o jonler artık yok model olarak öyle bir es arayışı olur hayal kırıklığı olur izleyin ama yaşamayın demesi belji kolay ama bi siyrilin derimYa sadece film meselesi değil aslında örnek olarak film dedim. Mesela manyak gibi o dönemleri anlatan belgeselleri izliyorum o dönemlerin şarkılarına müziklerine bayılıyorum, saçlarım ve kıyafetim zaten direk o yılların modası.