- 8 Ekim 2019
- 3.059
- 1.408
- 133
Kızlar ben evlenip yurt dışına gelin geldim. 22 ağustosta tam 3 sene dolacak. Eşim gece çalışıyor. Her zaman bu şekilde. Vardiyalı falan değil yani. Gündüz ben uyuyorken geliyor. Saat 6 gibi. Yatıyor. Sonra o uyuyorken ben kalkıyorum. İşlerimi falan hallediyorum. Onu uyandırıyorum. Hazırlanıp çıkıyor. Hafta içi çoğu kez birbirimizi görmüyoruz resmen. Bi ara akşam erken yatıp sabah onun gelme saatine kalkmaya başlamıştım. Sonra düzeniz kaydı tekrar. Bi tek hafta sonları görüyorum yani. Onda da ilişkimiz o kadar değişti ki. Sanki bambaşka biriyle evliyim. Bana ilgisi o kadar azaldı ki. Nereden baksanız 7-8 sene bekledi beni. 10 bile diyebiliriz. 4 sene farklı ülkelerde nişanlı kaldık. Toplam süre zarfında hep hemen evlenmek istedi. Öncesinde hep sevgili olmak istedi. Ben kaç kere reddettim. Ayrıldım. Yine de peşimi bırakmadı. Ama şu an…. Sanki o kadar sene peşimden koşan o değilmiş gibi. Dışarı çıkıyoruz elimi tutmuyor hiç. Ben dersem tutuyor. Evde ben onu öpüyorum sürekli. Güzel şeyler söylüyorum. Sarılıyorum. O ise sadece yatak işi olunca geliyor yanıma. Bazen çok kötü olunca ağlıyorum. O zaman da yanıma gelip sarılıyor. Özür diliyor falan.
Kimsem yok burada. Bi tek eşimin ailesi. Onlarla da arada bir araya geliriz ama onları hiç benimseyemedim. Akrabam olmalarına rağmen. Çoğu zaman kendimi çok yalnız hissediyorum. Bir gün yine kendimi aşırı yalnız hissettiğim bir gün Allah’a yalvardım bana arkadaş yoldaş olacak bi evlat nasip et diye. Üstüne hemen hamile kaldım. O kadar mutlu olmuştuk Ki. 10 gün sürdü mutluluğum. Hemen bırakıp gitti beni. Şimdi evde yalnız kalıp kimseyle konuşamadığım zaman bebeğime binbir hevesle aldığım kıyafetlerine sarılıp ağlıyorum.
bu durumlar beni o kadar hassas biri yaptı ki. Her şeye ağlar oldum. Sürekli ölüm aklıma gelmeye başladı. Bugün neden bilmiyorum birden aklıma vasiyetimi yazmak geldi. Çok korktum ama kendimi bunu yapmaktan da alıkoyamadım. Sürekli ölüm var aklımda. Sürekli. İki gündür de uyuyamıyorum ya uyurken ölürsem diye. Araba sürmek istemiyorum. Ya bsey olursa diye.
hasret çok zor bseymiş. Yalnızlık çok zor bseymiş. Evde dört duvar arasında kafayı yiyeceğim artık. Bir yerden sonra her şeyi de içime atmaya başladım. Bilmiyorum bunları neden yazıyorum ama biraz daha konuşmazsam daha da kötü olacağım gibi hissediyorum ……
Kimsem yok burada. Bi tek eşimin ailesi. Onlarla da arada bir araya geliriz ama onları hiç benimseyemedim. Akrabam olmalarına rağmen. Çoğu zaman kendimi çok yalnız hissediyorum. Bir gün yine kendimi aşırı yalnız hissettiğim bir gün Allah’a yalvardım bana arkadaş yoldaş olacak bi evlat nasip et diye. Üstüne hemen hamile kaldım. O kadar mutlu olmuştuk Ki. 10 gün sürdü mutluluğum. Hemen bırakıp gitti beni. Şimdi evde yalnız kalıp kimseyle konuşamadığım zaman bebeğime binbir hevesle aldığım kıyafetlerine sarılıp ağlıyorum.
bu durumlar beni o kadar hassas biri yaptı ki. Her şeye ağlar oldum. Sürekli ölüm aklıma gelmeye başladı. Bugün neden bilmiyorum birden aklıma vasiyetimi yazmak geldi. Çok korktum ama kendimi bunu yapmaktan da alıkoyamadım. Sürekli ölüm var aklımda. Sürekli. İki gündür de uyuyamıyorum ya uyurken ölürsem diye. Araba sürmek istemiyorum. Ya bsey olursa diye.
hasret çok zor bseymiş. Yalnızlık çok zor bseymiş. Evde dört duvar arasında kafayı yiyeceğim artık. Bir yerden sonra her şeyi de içime atmaya başladım. Bilmiyorum bunları neden yazıyorum ama biraz daha konuşmazsam daha da kötü olacağım gibi hissediyorum ……
