Aslında başkalarına her zaman pozitif dokunan, mucizelere inanan biriyim. Ama kendime gelince bunu yapamıyorum. Yolunda gitmeyen, ya da bana göre yanlış düşünce olan ama karşımdaki kişiye göre doğru olan bir düşüncede anlaşamadığım zaman ya da ters giden konularda; kendimi ifade edemediğim ve içe attığım zamanlar. Kafamdan bir ben daha konuşuyor . Ve hiç susmuyor . Bu beni çok dalgınlaştırıyor . Hatta isim bile koydum kendisine ; ismi hatçegül nebahat.
Hatçe gül nebahat nasıl susacak artık arkadaşlaaaar
Hatçe gül nebahat nasıl susacak artık arkadaşlaaaar
kaç kere sonra sonra kendimi tuttum ki yarın bir gün deli gömleği ile çıkarmasınlar beni evden. Ama çocuk okuldayken konuşurum yine. Ben rahatlıyorum. Ele ne vericem sırrımı diğer ben ve ben gayet dertleşir olduk
