Peki bu arada annenizin ya da arkadaşlarınızın da iç dünyasının benim gibi olduğunu öğrenseniz ne düşünürsünüz ? Sadece merak ettiğim için soruyorum.
Gerçi sizinkileri kafa yapısı benimkinden farklıymış.Ben o düşünce tarzına katılmıyorum ve katılmadım da hiç.
İsteyen istediğini düşünebilir . Yani kimse ben istemedikçe beni degistiremeyecegi gibi ben de kismeyi benden yardım istemedikçe değiştiremem.
Ben sadece kendimden sorumluyum. Yıllar içinde bu bilince geldim.
Kimsenin gözüne sokmadan kendi hayatimi yaşıyorum. Ama asla da birinin benim hayatıma burnunu sokmasina izin vermiyorum.
Mesela benim annem için alkol büyük bir olay, hiç hoşuna gitmeyen bir şey. Benimse sıcak yaz günlerinde en sevdiğim sahilde bira içip öküz gibi güneş altında uyumak. Annem sevmiyor diye sevdiğim bri şeyi içmeyecek değilim. Ama ona saygı duyduğum için genelde eve sokmuyorum, buzdolabına falan bira atmıyorum. Ayrıca onun dini hassasiyetini bildiğim için evdeki bardaklarla şarap içmiyorum, kendi minik bardaklarim var odamda duran.
Böyle böyle seyler...ya da ananem için erkekle sinemaya gitmek bile kötü bir şey. O böyle görmüş, ne yapayım? Dolu dolu bir aşk hayatim var, flört etmeyi de severim. Ama bunu onun gözüne sokmuyorum, evleneceğim insan olmadıkça da kimseden bahsetmeyecegim. Neden? Çünkü neden bahsedeyim? Sevgilimle gideceğim tatilden bahsedeceğim tonla arkadaşım varken neden ananeme bahsedeyim??
Kör göze parmak sokmak gibi:) yani ne gerek var???? Herşeyimi herkesle paylaşmak zorunda değilim .
Bu arada annem hayatımdan atamayacagim bir insan. Ananem öyle değil ama onu da seviyorum diye atmak istemem. Ama hayatımda sevmediğim, bana hakaret edebilme hakkını kendinde gören, kafasını duvarlara sürtmek istediğim insanlarla olabildiği kadar az iletişim kuruyorum
Bunlar herkes olabilir, dayı , kuzen ,arkadaş vs... Yani teyzeniz yeğenine mesela hayat kadını yakıştırması yapmış.
Eee, yeğeni hala neden teyze diyip yüzüne bakıyor,evine oturmaya gdiiyor?? Ya da sen sana yapılan çirkin ithamlardan sonra neden tekrar tekrar hakaretlerin duymak için onlarla buluşuyorsun???
Dayım sırf asla onaylamayacagim bir şey yaptı diye(bana karşı değil) evimden kovmustum, hem de daha lise öğrencisiydim. Sonrasında da özür dileyene kadar bir on sene falan asla konuşmadım.
Sizin konu daha beter, Biri bana hayat kadını yakıştırması yapacak, evimden içeri giremez. Hadi diyelim ailem onu haklı buldu, girdi, ben odamdan cikip ona hoş geldin demem.
Senin yüzüne o... Demisler, Yarabbi Şükür der gibi hala o insanların yuzune gülmeye , sohbet etmeye , çay ikram etmeye devam edersen yarın bir gün başka şeyler de derler. Neden demesinler ki?
Kendine saygısı olan o lafı kendine dedirtmez , hadi dedi, kendi ayıbı. Ama ikinci kere böyle bri şeyi duymaz çünkü iletişimde olmaz.
Bizim insanimiz iletişim kurmayı bilmiyor kesinlikle..iletişim kurmayı bilmediği gibi iletişimi kesmeyi de bilmiyor. Birbirinden gram haz etmeyen insanlar birbirinin evinden cikmiyor,sonra dolup dolup daha da mutsuz insan oluyorlar..
Bu döngüden çıkmak ellerinde.. o da görüşmemek. Zor bir şey değil. Gelince odandan cikma,onlar bir şey derse göz devir , asla onlara misafirlige gitme. Gerekirse bayramlarda düğünlerde evde dur ama gitme yani. Ailen de ne kadar seni zorlayabilir ki? Çok mu ısrar ediyorlar? Adetimin ilk günü ,sıcak su torbasina sarılıp uyucam de, geç . Bahanen mi yok????
durdum dedim sakin ol bu senin düşüncen değil eşin baban değil. İlk kez oldu laf yapmamalısın. Çok zorlandım ama ben başardım. Siz de başarırsınız
