günlük biraz nostalji yapayım dedim.. eskilere gittim...
hayatımın değişmesi gereken bir noktadaymışım birkaç ay önce
(evet öyle bi noktadaydım,en dibi görmüştüm)
sonra onu görmüşüm,
anneme ben bu adamla evlenicem demişim:)
sonra onu bulmuşum.
daha ilk günden deli gibi hissettirmişim içimdekini,
("bu ne güzel bir gecedir" diye msne ileti yazmışım o gün, ilk kez uzun bir karanlıktan sonra hayattan zevk almışım...)
engeller varmış, uzaklaşmışım.
(ama hep bilmişim, dönüşümüz olacakmış. bi anda kesemezdik bunu da bilmişim.)
sonra yine bir şeyler hep çekmiş,ikimizi de deli gibi çekmiş.
(hayat bizi bir yerde birleştirmiş yine)
arkadaşlarımı karşıma almışım, çok sevdiğim bir erkeği karşıma almışım, ailemi almışım, kendimi öyle bi ateşe atmışım ki, göz göre göre aptallıkmış saflıkmış..
uzun süredir hayalini kurduğum adamın kollarındayken neler hissettiğimi nasıl anlatabilirim günlük bilmiyorum.
şey gibi düşün,
bi hayal kahramanın olur,
onu hayal edersin mutsuzken, böyle birisi olacak beni kurtaracak dersin..
asla olmayacak bir şeydir.
ama benim hayalimdeki prens bana hayalimi yaşattı günlük.
günlük
annemin bile bana inanmadığı, arkadaşlarımın sen yapamazsın dediği, sadece hayalim olan insanlaydım ben.
sımsıkı sarıldım ona,
buradan başka bir yerde olmak istemezdim şuan dedim..
titriyordum.
"sakin ol" dedi bana,
"her şey iyi olacak princess,sakin ol",
sakinim artık.
her şey iyi olacak biliyorum...