oh çok şükür sonunda Ankara'dayım günlük.
nasıl uzun geçti kısacık tatil.
nasıl gözümde büyüdü...
bir an için asla dönemeyeceğim sandım.
insanları tatilde tanırmışsın ya.. kuzenimle birbirimizi öldürücektik sanırım.
ailem hakkında atıp tuttu sürekli(ki kendi anne tarafından ailesi oluyor)
annem dayım teyzem kuzenlerim hepsine söyleyecek sözü birikmiş küçük beyin!
ben de sonunda patladım, başta sustum inan günlük.
dayandım.
tartışmayalım dedim.
daha ilk gece patladım.
bıraktım bunu gittim.
sonra bi de utanmaz beni arayıp, "ailenin karaktersizliğini gösterdin bana bak" diyor.
bi de benden küçük olduğu için sahip cıkmam gerekiyordu.
neyse işte atlattık günlük...
biraz da erken kestim tatili..
dün eve geldim. çok da geç yatmadım.
bugun ama üçte kalktım.
kalktığımdan beri de yorgun bitkinim.
günümü böyle miskinlikle geçirmek istiyorum.
sevgilim aramış ama dönmedim,
yorgun hissediyorum.
aslında deli gibi de özledim onu ama..
duşa gir saç yap makyaj yap git buluş,
ha bi de oje sür..
bunları yapabilecek kadar enerjik ve diri değilim.
ne yazık ki erkek arkadaşım da şuan ki halimi anlayacak kadar tembel bi insan değil:)
inşallah bugün çıkmam dışarı da böyle sakin sakin , kahvaltımı da yanıma alıp kk'da takılırım..