okuldan yorgun yorgun çıkıp eve agır adımlarla ilerlerken... her zaman yaptığım gibi istasyonları sayarken,
eşim yanına çağırdı.. 8 istasyonluk durak 16 istasyona çıktı..
eşimle bırlıkte çiğbörek yedik,çay içtik.. sıra yıne trene atlayıp eve gelme zamanına gelmişti..
tren kalabalıktı ama koca karnımı gören bir insan evladı heralde gönlü razı gelmezdi zaten gururluydum. gidip dikilmem kımsenın önunde.. ayaktatda geırım.. çok çok 35 dakıkalık yol..
balık istifi tende zorla ayagıma yer buldum.. önumde ırı 25-26,diğerlerı 35-40 yaslarında 3 kişi oturuyor..üçüncüistasyona gelınce önunde durdugum gulerek karnıma dokundu ve geç arkaya yer bosaldı dedi.. hiç kımıldamadım. kaskatı kesıldım.. ne hakkı var bana dokunmaya..ne hakkı var terbıyesızlıge.. çok şükür ayakta duracak kadar gücüm kuvvetım var dedim.. oturmayada ihtıyacı yok dedım.. seslı seslı gulup dalga gectıler.. bırı dıgerıne dıyor kı bıde genç.. ihtıyar ols yer verırdık di mi?
ben onlardan yer istemedım.. istamamde.. zaten hayatımın hergun 4 saatı yolculukta gecıyor ve bunun yarısı ayakta yolculuk.. her neyse oturmadımdahada kalabalıklastı tren.. gurur yaptım..kımıldamadım.. istasyonda indiğimde bana göz kırptı biri,gulumseyerk el saaladı.. allahım bu ben olamam.. camdan adama el hareketı yaptım yaa. ben yaptım.. allahım manyak dolu etraf..ağlayarak eve geldim.. hala gergınım.. tekrar karsılasam yemınle biliyorum yapacagım seyi..ama allahım buyuk.. elbet vardır karıları,kızları,anaları,bacıları..allahlarından bulsunlar.. yazamadım yasadıgım çoğu şeyi günlüğüm.. offf yeter de bana.. doluyum..