selam günlük,
pek sevgili erkek arkadaşımı msne beklediğim şu dakikalarda sana yazayım dedim..
bugün çok kotu birgündü biliyor musunsenağlama
tam anlamıyla piskopata bağladım bugunkaydirigubbakcemile
saat 10 gibi uyandım, burak'ı beklemeye başladım,
o sıradada onun facebook profilinde gezindim,
eski kız arkadaşıyla ilgili duran bazı şeyler vardı,(10 ay önce yapılmış şeyler)
bir de profilinde hala "ilişkisi yok" gözüküyordu, değiştirmek istedim.
inanılmaz sinirim bozuldu.
burak uyandığında beni aradı,
bende ağzıma geleni saydım,
hemen facebook şifreni veriyorsun dedim,profilini "ilişkide" yapıcam dedim,
vermicem bu şekilde istersen vermem dedi.
iyice gerildim.
gün boyu şifre bekledim- o vermedi ben sinir oldum.
ben bu sahneyi iki sene önce de yaşıyordum,
iki sene önceki erkek arkadaşımda "vermiycem şifreyi, sen bana güvenmiyorsun" diyordu.
doğruydu ona güvenmiyordum, nitekim yakaladım da..
şifresini kendi imkanlarımla bulup girdiğimde türlü türlü kızla yazışmaları yakaladım,
"yarın buluşalım mı?"
"öbür gün uygun musun?"
"istersen bize gel? hala çok güzelsin.."
hala gözümün önünde, kızların resimleri, kızlara yazılan bu mesajlar, hala gözümün önünde.
burağa ne kadar çok güvensem de, "şifreyi vermiyorum bana güven" demesi bana eskiyi hatırlattı.
halada içimde o sıkıntı var..
çıktım akşam üzeri, yürüyüş yaptım biraz,
deriiin nefes aldım, sakinleş dedim kendime.
napıyorsun sen, bi şans ver, bi güven dedim,
ama yine de moralim bozuldu be günlük..
istediğim neydi biliyor musun? cidden girip de mesajlarını kontrol etmek,kimle napıyor bilmek değildi.
bu kadar güvendiğim insanın, tamam hayatım vereyim şifremi demesini bekledim,
ya da ne bileyim, "hayatım ben akşam hallederim profilimi" demesini bekledim.
ama "vermiyorum,bana güvenmiyor musun" demesi beni iki sene önceki psikolojime götürdü.
mutsuzum. güvensizim.:1no2: