kadın olmak: hem evde hem işte çalışmak!

selam kızlar.
çok canım sıkkın.
acaba psikoloğa mı gitsem bilemiyorum.
bir yıllık evdeyim. çalışıyorum. evlilikle, çalışma hayatı, ev işlerini hepsini bi arada yürütemiyorum sanırım.
sorum şu:
biz çalışan kadınlar, işte çalıştığımız yetmezmiş gibi, eve geldiğimizde de iş yapıyoruz. ama erkekler işten gelince yemek önlerine geliyor, ayaklarını uzatıp televizyon izliyorlar.
bu adaletsizlik değil mi sizce de?

evlenmeden önce hiç iş yapmazdım. eve gelip yatardım. yemek hazır olurdu. çamaşır derdim olmazdı. annecim ne kadar yoruluyormuş. şimdi anlıyorum kıymetini ah ah...
ben derdim ki anneme: "neden iş yapıyorsun, söyle babama, haftada bir temizlikçi gelsin." hamdolsun durumumuz fena değildi. ama annem çağırmıyordu. kendini de çok yoruyordu. hala da öyle. bana: "temizlikçiye iş anlatıcam, ben de onunla yapıcam, sonra yorulucam üzerine de para vericem öyle mi, ne gerek var" diyodu. "ben evlenince iş yapmıycam, çalışıyorum zaten, eşim de çalışır, yapmam" diyordum.
heh gördüm anyayı konyayı.
temizlikçi çağırıcam, çamaşırı yıka, katla, evi topla.. yine iş. kadın bi gelsin evi silsin süpürsün bitti. bu kadar. e onu zaten yaparım yani.

annem derdi ki: "kızım başbakan eşi olsan, gece adam eve geldiğinde senin elinden mi yemek yer, hizmetçinin elinden mi" doğruymuş. iş öğrenmem için çok ısrar ederdi.

ah ah keşke biraz yardım etseymişim, yükü hafifletseymişim annemin.

şimdi bi de evde dip bucak temizlik yaptıktan sonra oturup anneme neden yarıdm etmemişm diye üzülüyorum.

eşim anlayışlı ama o da çok dağanık ve umursamaz.
evde yemek yoksa, dışarda yiyelim ya da dışardan söyliyelim der.
evde yemek haftada 1 pişmez bile.
temizlik ve titizliğe bayılıyorum.
dağanıklıktan pasaklıktan nefret ediyorum.
ama şuan inanın evde belki 5 makina çamaşır yıkanmış ve ütülenmeyi bekliyor.
işteyim, aklımda ev var.
geçen gün bayramda eltimler bana gelecekti, dağanıklıktan çağıramadım.
of bazen utanıyorum bu halimden.

beni engelleyen duygu şu: ben iş yapıyorsam, eve gelip uğraşıyorsam, kıymeti bilinsin ya da bana yardım edilsin.
eşim biraz yardım ediyor belki bazen takdir ediyor ama yeterli gelmiyor.
içimden iş yapmak gelmiyor ama düzensizlikten nefret ediyorum.

benim gibi olanlardan benden büyüklerin fikirlerini bekliyorum. çok canım sıkkın. iş yerindeyim eve dağanıklıktan gidesim bile gelmiyor.

Çalışan bir kadınsın dağınıklığı çok takma bence kafana eşin de çok anlayışlı boşver elinden geldiği kadar gelmediği yerde kendini paralamanın alemi yok. Eşin de yardım etmiyorsa senin yapabildiğinle yetinecek. Titizliği düşünmek zorunda olan sadece kadın değildir.

Gündelikçiye neden sıcak bakmadığını anlamadım, evet bir süpürüp silecek, onu ben de yaparım diyorsun ama mesela şimdiki durumunda onu yapana kadar ütüyü yaparsın. ayrıca devamlı alırsa ütü de yaptırtabilirsin. Herşeyle tek başına başa çıkabilmen çok zor olur, eşin yardım edemiyorsa yeterince bile gündelikçi baya rahatlatır. Bu imkanlardan yararlanmak varken neden bunalıma giriyorsun?

kızlar haklısınız, eşimden beklentim olmasın, kendimi de kasmıyayım ama eve misafir gelmek istiyor.
ramazanda kayınvalidemleri çağırdım hazır çorba yaptım diye alay konusu oldum.
bıktım valla. kendime enerji hapı mı alsam? napsam.
gündelikçiye nasıl güvenicem eve bırakıcam bi de o var.
offff!!!

eşin işten gelince dediğin gibi ayaklarını uzatıp yemek bekliyosa dediğinde haklısın ben 15 aylık evliyim çalışıyorumda hiç evli gibi değilim yani temizlikte yemekte ortak bizde, bugün yemek yapmadım dediğimde o gün ya pizza günüdür eve söylenir ya da dışarda yenilir, gebeliğin ilk haftalarında ne temizlik yaptım ne yemek eşim ikisini de halletti, eşle alakalı bence

AdAm_OLaCaK_KIZ .!.:

eşin işten gelince dediğin gibi ayaklarını uzatıp yemek bekliyosa dediğinde haklısın ben 15 aylık evliyim çalışıyorumda hiç evli gibi değilim yani temizlikte yemekte ortak bizde, bugün yemek yapmadım dediğimde o gün ya pizza günüdür eve söylenir ya da dışarda yenilir, gebeliğin ilk haftalarında ne temizlik yaptım ne yemek eşim ikisini de halletti, eşle alakalı bence

Genişletmek için tıkla...

canım eşimle işleri paylaştık güya ama benimki çok becerikli değil.
aslında 7 yıl ailesinden uzakta öğrenci evinde yaşamış.
ama ben iş yapiyim diye mi beni alıştırmak istemediğinden mi bilmiyorum, evde iş yapmıyor.
çamaşırı makineye atma, sonra kurutma makinesine atma işini ona verdim. ben de diğer tüm işleri üstlendim.
ama çamaşırlar aldı başını gitti, sonra beyazlarla renklileri hep karıştırıp attı. dış kıyafet, ev kıyafeti diye. beyaz gömlekleri oldu masmavi.
valla anlatırken canım sıkıldı.
evi süpür diyince süpürüyor ama kendisi ya şurda da şöyle iş var yapayım demiyor.

eşimin iğne ucu kadar yardımı yoktur bana ev işinde zaten benimde bi beklentim yok ondan ama en azından temizledim mi biraz dikkat etsin sağolsun o da yok en azından burası dağınık oras böle demez ben ne kadar yaparsam o kadar ama yeri geliyor yetemiyorum bende

benim eşim de şu işi yap dediğimde yapar ama ben söylemeden kendisi düşünmez. bazen ona anlatacağıma kendim yapıyorum, anlatmak daha yorucu geliyor. çok yıpratmamak lazım bünyeyi. yine kirleniyor yine kirleniyor...