Bayağı bir uzun olacak konum ama konu aralarında tek tek sorulara cevap vermk yerine ayrıntıları direk paylaşayım istedim.
Bir süredir eşimin garip huylarından bahsediyorum. Tek tek olsa sallanmayacak ama artık toplanıp beni deli eden şeyler...
-bu zenginler neden evleniyor anlamıyorum, zengin olsam evlenmem,(sürekli evlenip boşanan ünlüler için)
-param yok ki başka kadınların bana ilgisi olsun,(sende garip tavırlar seziyorum düşüncelerin değişti kadınlar hakkında dediğimde verdiği cevap)
-her gün don neden değiştireyim kim koklayacak ki,
- rus kızları falan görüyoruz baya uzunlar eşim arkalarına geçip boy kıyaslıyor, ne diplerine giriyorsun gel buraya diyorum, gülüyor her zaman diplerine giremiyoruz ondan diye aklınca espri yapıyor. (gerçekten inanılmaz uzun rahat 1.90 varlardı kardeşim ben falan hayran hayran bakıyor gülüşüyorduk ama şeyini çıkardı yani)
-sürekli birileriyle olmak istemesi.
Hafta sonu için önceden plan yapmıştık ama hem hava yağmurlu hem de kavgalı olunca ben çıkmak istemedim. Oturdum evde cumartesi günü. Eşimi babası arayıp bana bayramlık almamızı söylemiş, akşam annesi tekrar aradı aldınız mı diye sordu. Eşim de yağmurlu olduğu için çıkmadığımızı söyledi (bu arada motosikletle ulaşımı sağlıyoruz ve yağmurda kayıyor, otobüsü falan da çekecek psikolojide değildim). Annesi artık ne dediyse banane ya al vereyim konuş Koalina'ya söyle diye telefonu bana uzattı(hiç sevmediğim harekettir bu al konuş diye emrivaki yapılması). Neyse konuştuk, kendileri bayramlık almak istiyorlarmış ama hem beden hem zevk uymaz diye sen beğen dedi kayınvalidem. Memleketine de gideceksin mutlaka alın falan dedi, ben de hava güzel olursa bakarız dedim.
Biz o gün hemen hemen hiç konuşmadık. ertesi gün öğlen 2 ye kadar falan yattı ben de aldım laptopı dizi izliyorum. kalktı hadi gidelim bayramlık alcaz dedi. direk üzerimi giyindim saçma sapan bir topuz ve sıfır makyajla hazırım dedim ama suratım on karış. mağazalara doğru yürümeye başlayınca sorabildi sonunda neden böyle olduğumu, daha önce zaten söylemiştim ve sallamamıştı. yine söyledim ve bağırmaya hala haklı olduğunu savunmaya başlayınca elini bırakıp 2 adım önden yürüdüm. Bu hiç sevmediğim bir huyum ama zaten istenmiyor, zoraki evlenmiş izlenimi alınca yanımda olmasına elimi tutmasına tahammül edemedim. gel yanımdan yürü dedikçe sen gel yanımdan yürü dedi hatta yanımda yürüyeceksin bırakır giderim diye tehdit etti beni. Tehdit edilince de hiç kulak asmam, bırak yapmadığın şey değil dedim ve annesini aradığını duydum. Ne söyledi anlamadım ama bağırarak bir şeyler anlatıyordu, beni şikayet ediyordu. Bir mağazaya girdim baktım ortalarda yok sahile indim ben de. O sırada kayınvalidem beni arayıp durdu, açmadım. Çok sinirlendim çünkü çocuk gibi insan annesini arar mı yahu? Eşim aradı açmadım yarım saat falan oturup sakinleşince açtım geldi yanıma. Neden anneni aradın çocuk gibi dedim çünkü telefonlarımı açmadığın için anneminkileri açarsın diye dedi. Arkamda konuştuğunu duyduğumu bilmiyormuş duyulmaz sanmış galiba. Yalan söyleme ben önündeyken konuştun ya dedim gevelemeye başladı. ık mık işte seninle konuşamıyorum da, başına bir şey gelse ben mesuliyet kabul etmem diye annemi aradım, umrumda olmaz da falan da filan da. Daha beter sinirlendim. Git o zaman annenle hallet problemimizi diye kalktım otobüs firması arıyorum(bilmiyor), hızlı hızlı yürüyorum. O sırada annesi aradı, aynı hareketleri devam ediyor anne al sen söyle diye bana uzattı telefonu yine. Git başımdan dedim hala annem senle konuşacak diye ittiriyor. Sırası mı şimdi dedim, "anne Koalina seninle konuşmak istemiyormuş" diyerek kapattı telefonu. Sonrasında anneni ararım böyle devam edersen diye. Ara dedim ben de ne yaparsan yap ve gittim oturdum yine bir yere. O arada bir kaç saat konuşmadık, nerede bilmiyorum. Denize karşı oturup kafa dinledim. Bir süre sonra geldi. Annemi de aramış ama duymamış açmamış neyse ki.
Eve geldik, gelir gelmez annesini arıyor, lavabodayım duyuyorum. Geldik eve, aynı şeyler, bilmiyorum yemek yok galiba yaparız bir şeyler, yok sen arama senlik bir şey yok falan diyor. Hem kayınvalidemle aramız bozacak hem de her kavgamızı onlara yansıtıyor ve sürekli onlardan "siz ne olacaksınız böyle, daha yeni evlisiniz, yapmayın şöyle" vs diye öğüt işitiyorum". Eve geldikten sonra da sadece "önce ailenden bağımsız hareket etmeyi öğren, her kavgayı annene anlatmayacak kadar olgunlaş sonra gel" dedim.
Evet ben sinirli bir insanım normalde, küsme huyum vardır ama zaten yalnızım burada. Bir de garip söylemleri, insanların içinde yalnız bırakmaları, asker arkadaşıymışım gibi davranması daha da beter canımı sıkıyor. Yabancı şehir yabancı insanlar anlatacak olsam ben anlatırım sıkıntılarımı anneme, arkadaşlarıma vs. Kimseye dert yanmıyorum ve bu hareketi çok canımı sıktı. Bilmiyorum belki aşırı tepki verdim ve vermeye de devam edicem. Kendisinin asla konuşma huyu yoktur, yüzüne bir gün gülsem o konu kapanır asla konusunu açmaz. O yüzden ne yapacağımı bilmiyorum
zaten haftada 1-2 kere konuşuyoruz gayet yetiyor hatta bazen konuşacak bir şey bulamıyorum, annem dedikoduya özel konulara girince kapatıyorum.
Çıkışa gidiyorum yine ya özür dilerim falan demeye başladı, sus da gidelim diye elini tutmadan yürüyorum. Gerilerde kaldı yine, gel yanıma diyor. Yahu sen gelsene? Hayır sen geleceksin yanımda yürüyeceksin diye inat ediyor. Umursamadım ben de yürüyorum bir baktım ortalarda yok. Hiç bilmediği bir şehirde beni sokak ortasında yalnız bırakabilmiş ve gitmiş nereye gittiyse.
