Kaç öğrenci eğittim ama kendi çocuklarımı eğitemedim

Okul öncesi öğretmeniyim ama maalesef kendi çocuklarımı güzel yetiştiremedim bu durum beni çok üzüyor.

3 tane çocuğum var biri 3, ikizler 6 yaşında
Çalışan anneyim ikizler birinci sınıfa gidiyor ama Üçü sürekli kavga ve didişme halinde ne yapsam çözüm olmadı. Daha sabah uyanır uyanmaz başlıyor kavgalar huysuzluklar Sürekli ya kavga yada birinden birisi huysuzluk halinde.

Okul bu sene çok yoğun çok yoruluyorum öğrenci sayım fazla yardımcım yok birde evdeki bu durum birde ev işi yemek ödevler derken iyice sinirlerim bozuldu.

Mesela bu akşam olan bir şeyi anlatayım bu öğlen ikizler okuldan gelince açıktılar diye pasta vardı evde pasta koydum mutfakta yiyorlar bende küçük oğlanla etkinlik yapıyorum.

Beş dakika geçti bir ağlama sesi ama nasıl ağlamak gittim yanlarına ikizlerden erkek olanın eli gözünde çığlık çığlığa dedim gözü çıktı herhalde elini kaldırdım gözüne diğeri pasta sürmüş o panikle gözü çıktı zannettim gözü resmen böğürtlenli pastayla kaplanmış. Kardeşini gösterdi o yaptı dedi ve ben o panik korkuyla ikizine vurdum.

Baya sinirlerim bozuldu çok kızdım bağırdım. İlk defa böyle bişey yaptım. Ama artık gerçekten sabır kalmadı. Şuanda da bu duruma ağlıyorum. Ona şiddet uyguladığım için ne yaparsam yapayım onlara yetemediğim onları güzel yetiştiremediğim için…

Bir yandan da kendime üzülüyorum bu tür anlattığım şeye benzer kaç şey yaşıyorum günde artık sabır kalmadı tükendiğimi hissediyorum.

Önerisi olan varmı sizler çocuklarınızla nasıl başa çıkıyorsunuz özellikle 2 ve daha fazla çocuğu olan anneler…? Çok moralim bozuk derdimi anlatacağım kimsem yok
Bende çok büyük bişey var sandım. Gözüne pasta sokması çok normal. Tabiki istemiyoruz. Ama her ailede oluyor. Bende sürekli yetememe hissi ile bogusyorum. Ben insan degilmiyim diye bağırırken buluyorum kendimi. Altı yaşındaki oglum ona telefon vermiyorum artk diye bana sen kötü annesin seni sevmicrm falan dio. Bana bunu ilk söylediğinde ağladım. İkincisinde bağırdım. Üçüncü den sonra hadi ordan demeye başladım. Zamanın çocukları çok zor büyüyor. Anneler üstünde psikolojik baskı çok büyük. Eski nesil çocuk psikolojisi nedir bilmezdi. Yedirir içirir giydirir. Yaramazlık yapan dayak yerdi. Çocuklar çok sorun çıkarmazdi. İmkanlar yoktu. Çocuklar mutluydu. Dayağa her zaman karşıyım ama gerçekten bazen bağırırken kendi sesimi taniyamiyorum. Yapmam gerekeni yapip gerisini bosvermeye karar verdim ben. Yoksa altından kalkamiyorum artk
 
Kendinizi üzmeyin. Ben de kardeşimle ard arda doğdum, benden bir sonraki yıl o doğdu, dolayısıyla ikiz gibi büyüdük. Erkek olmasına rağmen saç baş mı yoluşmadık, kafasına kepçe mi vurmadım, kulaklarından mı asılmadım, yüzümü mü cırmıklamadı, saçlarımımı makaslamadı…. Her şeyi de yaptık maşallah 🤣

Annemden sopa da yedik, azar da yedik. Ama annemizi bu yüzden kötü görmedik. İşiniz zor. Allah yardımcınız olsun. Tavsiyem bir süre tam anlamıyla düzen sağlamanın imkansız olduğunu kabul etmek ve mümkünse psikiyatr desteğiyle ilaçlarla daha az kafaya takmanız.
 
Benim annem de öğretmendi ama ablamla kedi köpek gibi kavga ederdik, annemin sinir krizi geçirip saçlarını yolduğunu, bizi odaya kitlediğini hatırlarım. Bence çocuklar arasında böyle şeyler oluyor ve 10 15 sene sonra aklına gelince gülümsüyor.
 
Kendini suçlama, yetiştiremedim de deme...vurma olayı kötü olmuş ama ilk olsugu için ve panik hali olduğu için hatanın farkindasiniz zaten...yardımcı vs aliyormussunuz,işiniz çok zor ama çocuklar genelde böyle değil mi ? Neden yetiştiremedim diyorsunuz ? Benim de 3 yaşında kızım var bir gün iyi bir gün huysuz, çok cocuk olanlar zaten sürekli didişme halinde yani cocuklariniz sadece çocuk ama siz çok yorulmussunuz :KK43: benim eşim de yoğun çalışıyor anlıyorum sizi ama bazı şeyleri salın gitsin ya, herşey mükemmel ya da düzgün olmasın, bazı günler yemek yapmayın mesela, temizliğe birini de aliyormussunuz, her aksam evi toplamayın, kurutma makinesi yoksa alın direk aşırı işinizi kolaylaştırır
 
Bence İlk önce şunu ayırmalısınız iş için evinizin kapısından çıktığınız an meslek grubuna aitsiniz, evinize girdiğiniz an Annesiniz. Çoçuklara gelince en büyük hata yemek masasında yalnız bırakmanız olmuş sonuçta kavga ettiklerini biliyorsunuz ve belli yaş gurubu çatal gb nesnelerin olduğu ortamda yalnız kalması bence tehlikeli, diğer çoçukla etkinlik yapılacaksa ya mutfakta yapılacak yada diğer kardeşlerini beklemeliyiz deyip onlarında olduğu bir etkinlik planlayacaksınız.Vurma kısmı bana çok ters hep çoçuğuma bana emanet gözüyle baktım ve bir emanete nasıl üstüne titrenir dikkat edilirse aynı özeni gösterdim. Sizde unutmayın onlar bize emanet ve belli zamanlı evimize misafirler hepsi kanatlanıp uçacak ve o zamana kadar azıcık sabır. Yorulmuş ve yalnızsınız. En ve en önemlisi bu bence biraz kendinize zaman ayırmalı eşinizle iş bölümü yapmalısınız. Biraz izin alıp yükünüzü alabilir yada yükünü paylaşacak birini yardımcı olarak işe alacaksınız yoksa yolunuz uzun ama sizin o uzun yolu yürütecek sabır kalmamış çözüm odaklı olup hemen ne yapabilirim diye yola çıkıp çareler aranmalı
 
Ben 1saat 4lu oyun oynadıktan sonra pijamalarini giydirdigim gibi yatmaya götürüyorum. Odadan odaya bagiriyorlar artık birbirlerine. Tam totomu koltuğa koyuyorum oğlan geliyo anne hotopayka (otopark)oturmussun kalkaamışın :olamaz:kendi evimde fazlaligim:KK53::KK70:allah yardımcımız olsun
Amin canım 😂
 
O kadar iyi anlıyorum ki sizi.benim de üç çocuk var.sizinkiler bi de ikizmiş.tahammülüm kalmadı artık.Allah sabır versin demeye geldim.yargılamak hiiiiç haddim değil.ama okurken gülmeden edemedim.bizimki de demin çikolatalı pudingi saçlarına sürmüş.yüzü saçı elleri puding olmuş.çıldırıcam.🥺🥺
 
Çok yorulmussunuz ama vurmak hic bir zaman cozum degil olamaz aslinda sizde iyi biliyorsunuz bunu. Özür dileyin korktugunuzu soyleyin pozitif disiplin her zaman işe yariyor denemediyseniz eger. Pinar mermer in kitaplari falan var.
 
Çünkü onların öğretmeni değil annesisiniz.Bizim buralarda "dişinin sayısını bilmek"derler.Cocuklariniz sizi otorite figürü değil anne olarak görüyor .Mümkün mertebe yardım almaya calisin
Ben mi 🙄 yanlış alıntı olmuş sanırım😊
 
Off güldüm ya kusura bakmayın TV dizisi çocukları gibiler :KK70:
İnşallah ilerde gülerek hatırlarsınız bugünleri onlar da durulmuş olurlar zaten
Amin ,inşallah gorebilirim o gunleri
 
15 aylık ikizlerim var. Kız erkek. Huy, karakter hatta damak tadlarina varana kadar çok farklılar. Kızım zihinsel olarak ayından çok önde giden bir bebek. Algısal olarak şuan iki yaş çocuğu düzeyinde. Oğlum ayında gıdiyor. Oğlum kızımın saçını çekiyor. Nasıl vazgeçirecegimi bilemiyorum. Kızım çeken olsaydı anlıyor hayır dediğim de duruyor. Oğlum da aslında hayırin farkında çekmece dolap boşaltma gibi durumlarda hayır dediğim de duruyor ama saç çekmesini tamamen oyuna dönüştürdü. Kızım karşı koyamıyor sadece kaçabiliyorsa kaçıyor. Sürekli peşlerindeyim yalnız bırakmıyorum. Bir ara terk etmişti çok güzel oynuyorlardi ama şu iki haftadır tekrar başladı. Çok stres yapıyor bu durum bende. Sürekli onlarlayim. Ailelerle bakıyorum çocuklara yani tek yaptığım onlarla zaman geçirmek. Etkinlik kitapları var yapıyoruz oyun oynuyoruz ev içinde serbest bırakıyorum geziyorlar. Oyunda onlara serbest zaman veriyorum. Bakalım oğlum da kızım gibi anlayana kadar işimiz var
Benim kızlarım da huy, karakter, boy pos, yüz olarak tamamen farklılar.
Sizin aylar civarında bir kızım diğerine vururdu. Elinden pat diye alırdı, ne varsa.
Ne yaptıysak anlamadı, vurdu da vurdu.Bazen oyun bazen öfke.
Sonra ne oldu, diğer kızım da vurmaya başladı. Öğrendi çünkü. O da vurmaya başlayınca geri çekildi biraz. Ama zamanla azaldı. "Vurmak yasak" bunu vurguluyorduk sürekli. O zaman herkes birbirine vursun mu, baba da vursun mu, bana da vuracak mısın falan diye.
Şöyle birşey yaşıyordum :
İkisi de benim çocuğum. Birisi sürekli vurularak, elinden alınarak iteleniyor, her gün..
E bir başkası yapsa bunu ben o insanla görüşmem çocuğumu mağdur etmem. Ama bunu yapan kendi çocuğum. Tamam kardeşler kavga eder geçinemez bazen olur öyle şeyler, olsun da, vurmadan olsun bari diyeydi çabam.
Şimdilerde küsmeler sözlü kavgalar oluyor😊 Bir daha oynamıcam,şunu vermicem, bunu göstermicem gibi.
İnşallah sizinkilerde de bitecektir.
Birebir de ilgilenmeye çalışın, çok zor ama el mecbur.
Çok küçüklermiş hayırdan anlasa bile yine yapar 🥴 oyuna çeviriyor inadına yapıyorlar değil mi.
Şimdi bende de 25 aylık bir oğlan var, erkek çocuğunu tecrübe ediyorum, farklı gerçekten. Vurmalı kırmalı atlamalı zıplamalı hep 🤷‍♀️
 
Lütfen kendinizi suçlamayın. Sizin durumunuzda kim olsa kendini kontrol etmekte zorlandığı anlar yaşayabilirdi. Ben evli değilim ama çevremde bu şekilde sıkışıp kalmış çok anne görüyorum. İnsan her zaman ideallere göre davranamıyor, çünkü idealler şartlarla da çok alakalı. "Her şey yarım, eksik ama ben ideal insan olacağım." Yok öyle bir dünya. Yapabildiğimizin en iyisini yapabiliyorsak işte en ideali, mükemmeli o.

Çocuk yetiştirme konusunda tavsiyeediyorum com da İzzet Güllü'nün bazı makaleleri var. Okumanızı şiddetle tavsiye ederim. Olaylara çok gerçekçi bir bakış açısıyla bakarak doğru çözümler öneriyor. Ütopik bir anne-baba ve çocuk yaklaşımdan bahsetmiyor bir çok ezber kitapta olduğu gibi.

İlk etapta bulabildiğim makaleleri:

Çocuk yetiştiren anne-babalara kısa kısa öneriler
Ceza çocuğu aşağılar mı? Bir pedagoga cevap
Almanya'da çocuk yetiştirme işi nasıl?

Başka makaleleri de vardı sanırım bu konuyla ilgili ama şu anda detaylı bakamadım. O siteden bulabilirsiniz. Ayrıca ben okumadım ama "Benim Annem Organik " Kitabı da var. Umarım faydalı olur. Allah kolaylık versin.
 
Okul öncesi öğretmeniyim ama maalesef kendi çocuklarımı güzel yetiştiremedim bu durum beni çok üzüyor.

3 tane çocuğum var biri 3, ikizler 6 yaşında
Çalışan anneyim ikizler birinci sınıfa gidiyor ama Üçü sürekli kavga ve didişme halinde ne yapsam çözüm olmadı. Daha sabah uyanır uyanmaz başlıyor kavgalar huysuzluklar Sürekli ya kavga yada birinden birisi huysuzluk halinde.

Okul bu sene çok yoğun çok yoruluyorum öğrenci sayım fazla yardımcım yok birde evdeki bu durum birde ev işi yemek ödevler derken iyice sinirlerim bozuldu.

Mesela bu akşam olan bir şeyi anlatayım bu öğlen ikizler okuldan gelince açıktılar diye pasta vardı evde pasta koydum mutfakta yiyorlar bende küçük oğlanla etkinlik yapıyorum.

Beş dakika geçti bir ağlama sesi ama nasıl ağlamak gittim yanlarına ikizlerden erkek olanın eli gözünde çığlık çığlığa dedim gözü çıktı herhalde elini kaldırdım gözüne diğeri pasta sürmüş o panikle gözü çıktı zannettim gözü resmen böğürtlenli pastayla kaplanmış. Kardeşini gösterdi o yaptı dedi ve ben o panik korkuyla ikizine vurdum.

Baya sinirlerim bozuldu çok kızdım bağırdım. İlk defa böyle bişey yaptım. Ama artık gerçekten sabır kalmadı. Şuanda da bu duruma ağlıyorum. Ona şiddet uyguladığım için ne yaparsam yapayım onlara yetemediğim onları güzel yetiştiremediğim için…

Bir yandan da kendime üzülüyorum bu tür anlattığım şeye benzer kaç şey yaşıyorum günde artık sabır kalmadı tükendiğimi hissediyorum.

Önerisi olan varmı sizler çocuklarınızla nasıl başa çıkıyorsunuz özellikle 2 ve daha fazla çocuğu olan anneler…? Çok moralim bozuk derdimi anlatacağım kimsem yok
Gün içinde size yardımcı olabilecek bir abla tutsanız nasıl olur? Gerçekten 3 küçük çocukla zor anlar yaşıyorsunuzdur fakat elinizden geldiğince sabırlı olun.

Gücünüzü toplayıp çocukların rutinini, kurallarını, düzenini otuttun. Sizde bilirsiniz ki çocuklar düzenden, rutinden hoşlanır.
 
Okulda cocuk evde cocuk
Oyle hissetmeyin kesinlikle haklısınız
Cocuklat için ogretmen de değilsiniz o yüzden otorite yok
 
3 çocuklu olmayı siz seçmişsiniz. bakıcınız vs. de var. yardımcıda alıyormuşşsunuz ee daha nee....

siz okuldaki çocuklarla ilgilendiğiniz gibi kendi çocuklarınızla ilgilenemediğiniz için strese giriyorsunuz buda çocuklara yansıyıp huzursuzluk yaratıyor.

bence mükemmelliyetçi yapınızı bir kenara bırakıp olduğu kadar diyin

yada devlet işi değilse işi bırakın.çocuklar biraz büyüyene kadar.
başka çözümünüz yok
 
Ne olursa olsun şiddet uygulamamanız gerektini biliyorsunuzdur zaten bunu söylemeye gerek yoktur herhalde. Bir hata yapmışsınız yorgunluğun da etkisiyle, önemli olan şiddeti bir daha tekrarlamamanız.
 
Cok uzuldum durumunuza. 3 kucuk cocuk herkesin kaldirabilecegi bir yuk degil. Ustelik baba gec saate kadar calisiyor siz calisiyorsunuz ve hersey sizin omuzlarinizda. Huysuz cocukla ugrasmanin ne kadar zor oldugunu ben bilirim iki tanede bende var. Ben calismadigim halde zorlaniyorum sizi dusunemiyorum bile hemde mesleginizde kucuk cocuklarla ilgili. Insallah bu zor gunler bir an once gecer soyleyecek baska birsey bulamiyorum 😔
 
X