Kabullenemediğim Depresyon Ve Ben

Pandaizm .!.:

İyi geldiyse ne mutlu bana

Bu tarz ruhsal sıkıntılar eğer 6 ayı geçkin bir süredir devam ediyorsa depresyondan söz edilebilir.

Genişletmek için tıkla...

Sue1907sue .!.:

Neredeyse 2 yıldır sorguluyorum birde sizce ilaçlar kimyamızı değiştiriyor mu.. Evet çok duygusallık yıpratır fazla hayal kurmak ve her tanıdığım komşu için bile şehir değiştirip taşınamam bağımlılığım olurdu.. Sanki kanım canım ailem eşim gibi çok değerli ve hayatımın ortasında olurlardı ama şimdi pandemi var annemi göremiyorum önceden ağlardım arkasından şimdi 2 aydır görmüyorum.. Bu bana iyileşmekten ziyade bu duygular olmadan yaşamak beni mahvediyor diyorum ki keşke ilaçlara başlamadan bu duyguları kontrol etmeyi öğrenseydim duygularım da olsaydı ama okuyarak terapi vs ile kendimi geliltirseydim çünkü 2 yıl önce okb tavanken anafranil stilezan kullandım ve hiç takmıyorum bişeyi bebeğim düşüp düşüp hiç ağlamayan bi çocuk çünkü hiç tepki vermedim yemek yemez hiç tepki vermem çok düzgün yetişti aslında bu yüzden.. Ama ilaçlar dan diye düşünüyorum beni farklı insan yaptı insanlarla yarış halinde olan bazen kibirli davranan biri oldu okumuş ama hiç bişey olmamış bir kitap okumamış insanların çok üstten konuşması falan bende ay bununla işim olmaz dedirtti kendime şaşırdım ben hep herkesle iyi geçinen biri oldum tuhaf bir karakterim oldu bilmiyorum arkadaşlar ilaçlar da sıkıntı yaşayan oldu mu

Genişletmek için tıkla...

Pandaizm .!.:

Kimya değiştirme konusunu bilemeyeceğim.
Her şeyin dofalina yönelip ilaçtan mümkün mertebe uzak duran bir insanım normalde de. Ama bazı durumlarda mecbur kalınca kullanıyoruz.
Karakterimiz her gün bile farklilaşabilir bu bana normal geliyor. Tabi bizi ciddi derecede kötü etkilemediği sürece.
Çocuk açısından iyi olmuş evet
Takmamanın bile fazlası olmaması gereken bir şey evet ama faydaları çok çok fazla.

Doktorunuza bu düşüncelerinizden bahsettiniz mi ne diyor?

Genişletmek için tıkla...

Sue1907sue .!.:

Evet 3 doktora gittim ama hiç birinin dürüst olduguna inanmıyorum ya muayenehanesi var müşteri yiz onlar için problem olmasada problem var 2 hafta da bir git 600 TL bayıl. Özel hastane doktorları gereksiz testler yeterki gelsin muhabbeti yoksa hastanede ki durumu vahim gelen giden yoksa yani dürüst insan yokki net bişey demiyorlar birde bir çok kişiden değiştiğini duydum ama doktorlar yok ilaç m yapmaz falan diyor tabi ki inanmıyorum

Genişletmek için tıkla...

damdan .!.:

şimdi bu yorumunuzdan sonra ilk sayfadaki yorumumu tekrar ekliyorum

"Ailemle yaşıyorum diyorsunuz kim var evde

Yani herkesin çamaşırı ayrı yıkanıp ütüsü ayrı mı yapılıyor

Pandemide ben bugün yıkanmayım deyince kimse olmaz gir yıkan demiyor mu

Evde bir sıkıntınız var mı

Yani ben işten geldim odama girdim uyudum bir olur iki olur da birileri sen hayırdır der olağan ev şartlarında

Görmezden gelmeleri için farklı bir sebep var mı yani o bunu yapmıyor çünkü ..... denilip idare etmelerinin sebebi ne"

evde anne baba kardeş var

çamaşırınız vs neden ayrı yıkanıp ayrı ütüleniyor

ne bileyim neden yemek hazırlanacak ayrı ayrı

evde akşam yemeği yok mu herhangi birisi pişirmiyor mu

ben 25 yaşıma kadar ailemle yaşadım görümcem 40 mesela ama annesi evde yemek de yapar çamaşır da yıkardı

ya da evde kim varsa

annen kendi çamaşırını yıkayıp seninkini ayırıyor mu

yine pandemi de o evde yaşayan diğer insanlar neden banyo yapmıyorsun diye neden seni dürtmedi

tekrar soruyorum bu yaşamınızı görmezden gelmelerinin sebebi ne

evde birisi var bakın çocukları olmanız vs değil evde yaşayan birisi

sofraya oturmuyor bisküvi yiyor, yıkanmıyor vs vs neden tepkisizler

ya da onlar bir şey söylediğinde siz mi olağan dışı tepkiler veriyorsunuz da sustular

ben evde kedi bile mamasını az yiyince peşinde dolanıyorum neden böyle diye

Genişletmek için tıkla...

saatlimaariftakvimi .!.:

Anne babam ve kardeşlerimle yasiyorum

Çamaşır konusunu daha cok vurguladiginiz için once ondan başlayayım cok fazla kıyafetim yok aynı şeyleri cok sık giyindigim icin banyodaki çamaşırların yıkanma zamanına denk gelmediği için kendim yıkarım genelde ütü ama genelde babamınkiler disinda herkes kendi kıyafetini kendi ütüler.

Maalesef düzenli bi akşam yemeği aliskanligimiz yok haftaicleri isten gelen yemeğini yer genelde

Banyo konusuna gelince eskiden gelir gelmez banyoya giriyordum ama zamanla öteleye oteleye kebdimde alıştım evdekileride bu halime alışırdım sanirim
EEskiden soyleniyorlardida alıştılar sanirum

Genişletmek için tıkla...

saatlimaariftakvimi .!.:

Herkese iyi pazarlar

Aslında sanki buraya yazıp çözüm arayışında olmam gereken başka derler var ama bugün bu konunun gerginliğini o kadar fazla yasiyorum ki...

Sıkıntıma gelecek olursak 1 yıla yakindir aşırı uyuma isteği beraberinde yeme bozukluğu aşırı yemek yene isteği halsizlik bitkinlik falan vardı. Ama son 3-4 aydır hicbirsey yapmayacak hale geldim isten eve gelir gelmez uyuyorum neredeyse ertesi güne kadar artik ütüsüz kıyafetlerle ise gitmeye sacimi adam akıllı taramamaya banyoya anca bi kaç günde bir güç bela girmeye başladım.Son bi parca temiz kıyafet kalıncaya kadar çamaşır falan yıkaamıyordum bazen giyinecek temiz kıyafet bulamıyordum.Arkadaslarimla buluşma isteği bi yere gitme farkli bi aktivite içinden hicbirsey yapmak gelmiyordu.

Bu aşırı uyuma isteğinin ve halsizligin normal olmadığını düşünüp dahiliyeye gittim vitamin degerlerine troidlerime falan bakildi değerlerde düşünlük var ama bu kadar uykusuzluk yada halsizlik yapacak kadar degil dedi.Hicbirseyde yazmadı.

Açıkçası aklıma psikiyatriye gitmek geldi ama sanki her başvurana depresyon tanısı konulacak antidepresan başlanacak diye tedirgin olduğumdan ben ağrı kesici bile kullanmak istemeyecek kadar ilaçlardan kaçan biri olduğum için girmedim ama 3 ay icinde git gide daha kotu oldum.

Gecen hafta psikiyatriye randevu aldim göründüm doktor depresyondasınız hanımefendi dedi.
Doktor bey tamam hic sıkıntım yok diyemem ama herkes kadar maddi herkes kadar iş yada ailevi sıkıntılara sahibim falan dedim.

Oda durum kişiden kişiye değişir mesela birisi cok buyuk sıkıntıları dahi cok fazla umursamazken kimi daha küçük şeylerde yıkılabilir onun gibi düşünün.
İlaç basliycaz ama başında söyleyeyim bi kaç ayla devam edip bitecek bisey degil bu tedavi yıllarca sürecek yıllardan söz ediyorum bilginiz olsun dedi o an kendimi tutamayıp ağladım.Çünku ben yıllarca halsizdim bitkindim ben abartıyorum ilaç kullanmak istemedim özelliklede antidepresan şimdi bunun yıllarca sürecek demesi beni cok etkiledi paikilojik olarak.

Neyse esas konuya geleyim durumu kimseye söylemedim paylaşmayı düşünmedim şimdiye kadar herseyi tek başıma yaşadığım gibi.
Ama şu var ki ailemle yaşıyorum uzun süredir hicbir ise el atmıyorum kardeşlerimin haklı isyanları bazen laf dokundurmalari oluyor onlar tembelliğine vuruyorlar ama inanın tembellik degil inanınki susuzluktan ölsem bir bardak su alacak hali kendimde zor buluyorum yoksa yıllarca evin işlerini onlar yokken tek başıma yaptim ettim.

Arkadaşlarım var çağırırlar falan uzun zamandır pek onlara buluşmalarına katılamıyorum bişeyleri bahane ederek halbuki inanın gidecek gücü bulamıyorum kendimde.

Bi arkadaşım var çok yakınım benim icin gercekten farkli cok seviyorum kendisini fırsat buldukça haftada 2-3 gun mutlaka ya uğrarım ya disarda buluşuruz ama ondan olsa hergun buluşup görüşelim cok iyi niyetli güzel birşeyler hazırlasa çağırmak ister hergun görüşelim buluşalım ister ama evlerimiz uzak ben işten sonra ona uğrayıp eve dönünceye kadar çok geç oluyor.Haftasonu ise bana evden cikmak ışkence gibi geliyor.

Dün cagirdi sahiden halim yoktu konuşunca canim senin hergünü halim boyle ama dedi bugün konuştuk bu seferde reddedince kendimi kötü hissettim bazen herkese depresyondayım ondan boyleymisim diye haykırmak geliyor ilaçlardanmıdir nedir dusundukce ağlayasın geliyor kendi sıkıntım bir yana birde insanlara açıklama yapmak cok yoruyor beni.

Genişletmek için tıkla...

saatlimaariftakvimi .!.:

Maalesef bulunduğum yerde pek doktor alternatifi yok

Devlet hastanesine gidiyorum öncesinde özel kliniğe psikologa gidiyordum oda bütçe olarak beni zorluyordu psikoterapi ile devam ettirirseniz tedavi acısından daha faydalı olur dedi.

Mutlu hissetmek soyle soyleyeyim başkalarıyla bir araya gelip zaman geçirmeyi cok sık olmasada bende seviyorum iyi geliyor.Ama hazırlanmak gitmek resmen işkence gibi

Genişletmek için tıkla...

notdefteri2_ .!.:

Depresyon tedavisi görmüş biri olarak şunu hissettim, sanki sizde tembellik var gibi. Siz yorulmuşsunuz bence, dinlenmeye ihtiyacınız var. Ben depresyonda değilim ama haftasonları bir yere çıkmaya üşeniyorum. Depresyon tedavisi görürken dışarı çıkıp insanlarla bir arada olmak acı veriyordu bana. Siz mutlu hissediyorum demişsiniz. Depresyon şuna yardım edemiyorum, dışarı çıkmaya üşeniyorumdan çok duygu durumu bozukluğu. Mesela hiç bir amacım kalmadı, hayatta hiç bir şey zevk vermiyor, ben nasıl yaşayacağım, insanlar neden mutlu, yemek yemek istemiyorum, su içmek duş almak ne kadar anlamsı diyor musunuz? Neden yaşıyorum diyor musunuz? Eğer bunlardan birini sormuyorsanız yıllarca sürecek bir tedaviniz yok bence. Sadece yorulmuşsunuz ve tembelsiniz. Ben yıllarca tedavi gördüm ama sizden çok farklıydım. Ayrıca depresyonda olan biri yıllarca tedaviniz sürecek diyince ağlamaz, onun için önemli değildir bu. Şimdi doktordan iyi mi bileceksin diyebilirsiniz ama, ben de çok doktor değiştirdim ve nihayet bir psikolog kurtardı beni bu durumdan.

Genişletmek için tıkla...

notdefteri2_ .!.:

Depresyon tedavisi görmüş biri olarak şunu hissettim, sanki sizde tembellik var gibi. Siz yorulmuşsunuz bence, dinlenmeye ihtiyacınız var. Ben depresyonda değilim ama haftasonları bir yere çıkmaya üşeniyorum. Depresyon tedavisi görürken dışarı çıkıp insanlarla bir arada olmak acı veriyordu bana. Siz mutlu hissediyorum demişsiniz. Depresyon şuna yardım edemiyorum, dışarı çıkmaya üşeniyorumdan çok duygu durumu bozukluğu. Mesela hiç bir amacım kalmadı, hayatta hiç bir şey zevk vermiyor, ben nasıl yaşayacağım, insanlar neden mutlu, yemek yemek istemiyorum, su içmek duş almak ne kadar anlamsı diyor musunuz? Neden yaşıyorum diyor musunuz? Eğer bunlardan birini sormuyorsanız yıllarca sürecek bir tedaviniz yok bence. Sadece yorulmuşsunuz ve tembelsiniz. Ben yıllarca tedavi gördüm ama sizden çok farklıydım. Ayrıca depresyonda olan biri yıllarca tedaviniz sürecek diyince ağlamaz, onun için önemli değildir bu. Şimdi doktordan iyi mi bileceksin diyebilirsiniz ama, ben de çok doktor değiştirdim ve nihayet bir psikolog kurtardı beni bu durumdan.

Genişletmek için tıkla...

notdefteri2_ .!.:

Depresyon tedavisi görmüş biri olarak şunu hissettim, sanki sizde tembellik var gibi. Siz yorulmuşsunuz bence, dinlenmeye ihtiyacınız var. Ben depresyonda değilim ama haftasonları bir yere çıkmaya üşeniyorum. Depresyon tedavisi görürken dışarı çıkıp insanlarla bir arada olmak acı veriyordu bana. Siz mutlu hissediyorum demişsiniz. Depresyon şuna yardım edemiyorum, dışarı çıkmaya üşeniyorumdan çok duygu durumu bozukluğu. Mesela hiç bir amacım kalmadı, hayatta hiç bir şey zevk vermiyor, ben nasıl yaşayacağım, insanlar neden mutlu, yemek yemek istemiyorum, su içmek duş almak ne kadar anlamsı diyor musunuz? Neden yaşıyorum diyor musunuz? Eğer bunlardan birini sormuyorsanız yıllarca sürecek bir tedaviniz yok bence. Sadece yorulmuşsunuz ve tembelsiniz. Ben yıllarca tedavi gördüm ama sizden çok farklıydım. Ayrıca depresyonda olan biri yıllarca tedaviniz sürecek diyince ağlamaz, onun için önemli değildir bu. Şimdi doktordan iyi mi bileceksin diyebilirsiniz ama, ben de çok doktor değiştirdim ve nihayet bir psikolog kurtardı beni bu durumdan.

Genişletmek için tıkla...

sess_s .!.:

konu geçen senenin konusu, umarım konu sahibi iyileşmiştir ama depresyon tanımınız yanlış, düzeltmek için yazıyorum. konu sahibinin anlattığı sizinkinden farklı bir depresyon çeşidi yalnızca. atipik depresyon deniliyor buna. klasik depresyondan farklı olarak; bunda çok yeme, çok uyuma, dışarıda normal görünebiliyorken, maskenin altında büyük bir depresyon, kol ve bacaklarda büyük ağırlık hissi gibi özellikleri var. yorulmak ve tembellik değil bu. depresyonun farklı bir şekli. ve tabi ki onun kadar ağır.

atipik denmesinin sebebi az görülmesi değil, klasik melankolik depresyondan farklı belirtiler göstermesi.

senelerimi çaldı benden ve eşimden, çocuğumdan. ben diğer yorum yazan arkadaş gibi, sınavlarda derece yapan, irade gücü ve organizasyon becerisiyle tanınan, son bir kaç senemde yaptığım işlere insanların şaşırdığı bir insandım. en son aşamada aile bireylerimin ismini unutacak seviyeye gelmiştim. yani tembellik ve yorulmuşluk çok çok yanlış bir tanım olur.

Genişletmek için tıkla...

• Atipik Depresyon, major depresyonun bir alt dalıdır. Tipik depresyondan farklılık gösteren bir takım belirtiler vardır ve bu belirtiler bazen tanı konulmasını geciktirebilir.
• Umutsuzluk ve çökkünlüğün çok ön planda olmaması, olumlu olaylar karşısında duygudurumun geçici olarak neşeli olması, bu farklılıklara bir örnek olabilir.
• İyi bir haber aldıktan ya da dışarıda arkadaşlarla vakit geçirirken kişi kendisini iyi hissedebilir. Yine de, duygudurumdaki bu iyilik dalgalıdır.
• Atipik depresyonun diğer belirtileri arasında kilo artışı, artmış iştah, aşırı uyuma, kol ve bacaklarda ağırlık hissi (kurşun boru benzeri), reddedilmeye karşı hassaslık, alınganlık vardır.
• Atipik depresyon bazı terapi ve ilaçlara diğerlerinden daha iyi cevap verir.
• Bu yüzden bu alt türü ortaya çıkarmak özellikle önemlidir.

En buyuk kk .!.:

Kesinlikle. Bunu Googla atipik depresyon yazinca ilk cikan sonuclardan olan, bir Prof Drun sitesinden kopyaladim.

Atipik Depresyon

• Atipik Depresyon, major depresyonun bir alt dalıdır. Tipik depresyondan farklılık gösteren bir takım belirtiler vardır ve bu belirtiler bazen tanı konulmasını geciktirebilir.
• Umutsuzluk ve çökkünlüğün çok ön planda olmaması, olumlu olaylar karşısında duygudurumun geçici olarak neşeli olması, bu farklılıklara bir örnek olabilir.
• İyi bir haber aldıktan ya da dışarıda arkadaşlarla vakit geçirirken kişi kendisini iyi hissedebilir. Yine de, duygudurumdaki bu iyilik dalgalıdır.
• Atipik depresyonun diğer belirtileri arasında kilo artışı, artmış iştah, aşırı uyuma, kol ve bacaklarda ağırlık hissi (kurşun boru benzeri), reddedilmeye karşı hassaslık, alınganlık vardır.
• Atipik depresyon bazı terapi ve ilaçlara diğerlerinden daha iyi cevap verir.
• Bu yüzden bu alt türü ortaya çıkarmak özellikle önemlidir.

Bir kere konu sahibi belli ki bu halinden dolayi asiri suclu hissediyor ya, ve bu durumunun ailesi bile farkinda diil. O kadar vakit gecirdigi arkadasina bile soyleyemiyor cunku simarik olmaktan, rahatsiz etmekten korkuyor. Hasta iken bile ev isi yapamadim diye kotu hissediyor. Guclu algilanmaya o kadar alismis ki depresyonu bile maskeli depresyon, gulumseyen depresyon olarak bilinen atipik sekilde ortaya cikmis. Tam tedavi alacak. Forum sitesinde bilmis bilmis yorumlar. Yok sen depresyonda diilsin yok tembelsin bilmem ne. O kadar sinirlendim ki. Bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olan insanlardan cok ama cok biktim artik.

Genişletmek için tıkla...

sess_s .!.:

bu konularda yazarken biraz hassas olmak lazım gerçekten. bilerek incitmek için yazıldığını düşünmüyorum ama bilgi sahibi olmadan fikir sahibi de olmamak, lafın nereye gittiğini bilmek gerek.

ben majör depresyondan önce SAD denilen mevsimsel depresyonu yaşardım her sonbahar. ama halimi anlatamazdım kimseye. allah tan o geçici olurdu. ama bana da, çok yakın bazı akrabalarım tembellik seninki, başka bir şey değil derlerdi. allah düşmanımın başına vermesin diyorum, major depresyon öyle bir hastalık..

Genişletmek için tıkla...

En buyuk kk .!.:

Hayir cok ama cok yanlis bir bilgi veriyorsunuz ben de 2 sene major depresyon tedavisi gordum 1 psikiyatrist ve 1 klinik psikologla calistim, yasam enerjim bitmisti yerimden kalkamiyordum ve 40 kilo almistim, normalde cok caliskan ve kendi basinin caresine bakan bir insanim. Ama asla bir duygu hissetmiyordum. Disari cikinca gulup eglenebiliyordum. Sadece bazen aglama krizlerine giriyordum ve intihari dusunuyordum cok nadir. Duygularimi hissedemiyordum. Aynen bu konuda arkadasin bahsettigi semptomlari yasiyordum. Sadece 24 saat uyuma halindeydim. Kolumu bile kaldiramiyordum. Bana atipik major depresyon teshisi kondu. Atipik deniyor cunku sizin yasadiginiz semptomlari yasamiyordum. Yani klasik duygu durum bozuklugu semptomlari yerine genel bir hissizlik, nadiren ortaya cikan sucluluk ve degersizlik krizleri, asiri bir yemek yeme ve uyuma istegi vardi. Doktora bile "aslinda bir seyim yok sanirim ama bilmiyorum, kendimi cok garip hissediyorum" demistim. Ancak terapi sonrasinda bazi duygularimi hissedebildim ve uzuntulerimi yasayabildim. Ben tecavuze ugramistim mesela. Bunun beni etkilediginin farkinda bile degildim. Astigimi dusunuyordum. Disardan baksan gulen, eglenen sakalar yapan. Sadece asiri tembel, konsantre olamayan. Sadece sacma sapan beyin gerektirmeyen programlar izleyerek yatakta makarna yemek isteyen. Herkesten saklayan. Kimseye anlatmayan. Arkadaslarla bulusmamak icin bahaneler bulan. Ev islerini yapamayan. Ama iste o bir maske. Her depresyona giren hayatin amacini sorgulamiyor aktif olarak kendini bok gibi hissetmiyor.

Ve size gore ben tembelim oyle mi??? Girdigi her sinavda Turkiye derecesi yapmis, 3 sene gece gunduz hic yorulmadan Afrika'da kamplarda calismis, ise gitmek icin gece 2de uyanmis, her girdigi iste performans degerlendirmesine mukemmel not verilen ben tembelim size gore. Her insan depresyonu ayni sekilde yasamaz. Doktor olmadigim icin isin ayrintilarini bilmiyorum ama bana atipik major depresyon teshisi konuldu ve iyi ki o tedaviyi gordum iyi ki o Efexorlari ictim, iyi ki klinik psikologla o terapiye devam ettim. Hayatim kurtuldu. O sekilde devam etseydim hicbirsey hissetmeyecek, arada aradaslarla bulusacak, gulecek eglenecek, ama 120 kilo olacak, isimden kovulacak ve yine bir kriz aninda kendimi oldurecektim. Belki su an hayatta olmayacaktim. Evet doktorlardan daha iyi bilmiyorsunuz ve insanlara bu sekilde kesin tanilarla tembelsin diyemezsiniz. Bu arkadas zaten kendinden suphe ediyor, depresyona girmeye hakki bile olmadigini dusunuyor, sucluluk hissi cok yogun oldugu icin travmalarini inkar ediyor ve zaten asla yardim isteyemiyor, uzulup aglayamamasinin, yas tutamamasinin sebebi de belki bu bastirilmisliklar, tedavisi olan bir hastalik tanisi almis, ve belki en sonunda ihtiyaci olan yardimi alabilecek, sizin yorumunuzu okuyup "evet ya abartmayayim ben sadece tembelim ve simarigim doktor yanlis tani koymus" derse bunun vebalini alabilecek misiniz?

Genişletmek için tıkla...

notdefteri2_ .!.:

Burada doktorların fikrini istemiş olamaz değil mi bu üye? Bizim fikrimizi istediği için konu açmış. Ben de fikrimi söyledim. Hangi cümlemde sakın tedavi olma, sen depresyonda değilsin, doktor yalan söylüyor cümleleri var? Bana göre, ben böyle düşünüyorum diye ifade etmişim ama sinirden okuyamamışsınız sanırım. Ben 7 yıl depresyon 4 yıl anksiyete tedavisi gördüm, depresyon tedavisiz geçmeyen bir hastalık, ben de 40 kilo alıp sonra 60 kilo verdim. herkesin yaşadığı, deneyim kazandığı bir dönem var. Ben de fikrimi söyledim. Burada açtığım depresyon, intihar konularım var. Siz nasıl bu kadar kesin konuşuyorsunuz kişiyi tanımadan? Beni azarlama hakkını nereden buluyorsunuz? Ben kesin bir yargıyla konuşmadım yorumumumda, ama maşallah siz yargı dağıtmışsınız. Bu ne sinir bi sakin. Eski olduğunu bilseydim yazmazdım zaten. Size de son cevabım, şuraya iki satır yazıp azarlanıp yollanmaktan bıktım. Herkes içini dökmek için başkasını kullanıyor neredeyse, kendi fikrinizi yazıp, diğer üyelere saygı duyun bu kadar basit.
Konu sahibi umarım iyileşmişsinizdir. Umarım uyku sorununuz bitmiştir, hayattan keyif alıyorsunuzdur. Buradan yapabileceğim dua etmek.

Genişletmek için tıkla...

En buyuk kk .!.:

Beni incitti acikcasi yorumu, hem de cok incitti. Bugun 4 5 sene gecmis uzerinden, bugun bile incitti. Cunku boyle yorumlar duydum ben de o donemlerde. O anlara gitti aklim. Ne derdin var ki, tembelsin, obursun, bogazini tut, obursun, butun gun yatilir mi. Bilmiyorlar, okumuyorlar ki. Tamam hepimiz depresyon uzmani olmak alt turlerini bilmek zorunda diiliz ama ben bilmedigim bir konuda yorum yapmam mesela ve tanimadigim bir insana da tembelsin demem. Bana tembelsin diyenlerin hicbiri de hayatlarinda benim kadar erken yasta calismaya baslamamisti, benim kadar caliskan, hayat dolu degillerdi. Hayatin anlamini sorgulamiyorsan depresyonda degilsin demis. Kahkaha attim. Ben depresyondayken hayatin anlamini sorgulamiyordum cunku gunde kac tane hayatlari alt ust olmus multeci gormustum stajlarimda bile ve dunyanin en travmatik olaylarini dinlemistim, iskence gormus Afgan dosyalari okumustum, ben sansliyim, ben ayricalikliyim, ben cok sansliyim diyordum hayatin herkes icin bir anda tepetaklak olabileceginin bilincindeydim. Benim ne derdim olabilir ki diyordum. Doktora gitmistim benim bir derdim yok demistim ama konstantre olamiyorum enerjim yok belki de vitaminsizim diyordum. Tembelim diyordum. Kendimi sucluyordum sadece. Bir kere ev arkadasima acaba depresyonda miyim da farkinda mi degilim dedim. Ev arkadasim ayni bu bayan gibi "sacmalama ne depresyonu tembelligine bahane bulma" dedi. Bu yuzden aylarca doktora bile gitmedim. 40-45 kilo aldim. Egzama cikti saclarim dokulmeye basladi. Icimde bir anda intihar istegi belirmeye basladi. En ufak elestiride sucluluk krizine girip "olsem bu dunyadan bir bogaz eksilir mi acaba" diye dusunmeye basladim. Ama keyifsiz degildim. Aciyordum Iste benim stilim programini. Saatlerce bakiyordum programa. Guluyordum oradaki Nur Yerlitasa filan. Baska hicbir sey dusunmeden. Saatlerce. Ev arkadasim ev isi yapmiyorum diye beni kovmustu. Annemlerin yanina gittim. Elimde yapmam gereken bir ceviri var. 3 sayfa filan. O zaman issizdim ceviri yaparak para kazaniyordum. Onu bile yapamiyordum aslinda. Oradan bile kovulak uzereydim. Ekrana gunlerce bakiyordum 3 sayfayi bitirememistim. Babam durumumu fark etti. Dedi ki kizim sen hastalanmissin. Sen bu degilsin. Ve beni elimden tutup doktora goturdu. Ve iyilestim.

Bu tur hadsizce yorumlar iyi niyetle filan yapilmiyor. Yargilamaya ve kendini digerlerinden ustun hissetmeye, "seninki de dert mi be" demeye merakli insanlar tarafindan yapiliyor. Evet en depresyonda sensin biz geri kalanlar abartiyoruz demek geliyor icimden. Hic iyi niyetle yaklasamam artik boyle insanlara. Kusura bakmasinlar.

Genişletmek için tıkla...

En buyuk kk .!.:

Hayir depresyondaki insana tembelsin diyen bir yoruma saygi duyamam. Keske depresyonda iken de bu turden yorumlara saygi duymasaydim. Bu tur yorumlar bana cok zarar verdi. Siz baska birine tembel diyebildiniz ama ben size hic hakaret etmedim. Saygisiz olan ben degilim.

Genişletmek için tıkla...