• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Kıskançlık ve duygu sömürüsü mü bu Yoksa iyi niyet mi?

biz yazlari turkiye ye tatile gidiyoruz her yil dusun yani sevdiklerimi sinirli bi sekilde gorebiliyorum.
bizde altli ustlu oturuyoruz inan aynisini orda bizde yasiyoruz yok sizin misafiriniz giderken biz uyandik
bilmem saat kaca kadar oturdular kayinvalidem kayinpederim bunlari bana anlatirlar.bende kirmadan napalim misafire gidin denmezki derim konu kapanir.
esim bizden birilerini arabayla evlerine goturse biraz kiskanirlar biseyler soylerler ama orda kalir.
yani herkezde yasanirdir boyle seyler,ama baska konularda yok esimi doldurmakmis aramizi bozmakmis filan hic kotu huylari yok.
telefonda filan hasta olsa bile soylemez uzulmesinler diye,
onun icin ben buyutmuyorum arada gecen sorunlari, ben kendi ailemle bile bazen sorun olabiliyo hayat bu,
burda eslerin tavri cok onemli
esim onlarada yardimci olmak ister her konuda ve benim ailemede, kendi ailesinde suclu birisi varsa kabul eder,ayni sekilde bende.
arkadasimm belki bunalmis olabilirsin bazi seylerden olabilir,ama esinle arani acmiyosa bazi seyleri gormeyiver.hele ki esin seni anliyorsa takma kafana lutfen.
 
Son düzenleme:
valla bende ailenizin esine acidim
evlerinde oturun ve bu kadar sikayet ediyorsunuz
yasli insanlar ve SIZI seviyorlar diye dusunuyorum
ve su verdiginiz utu ornegi
evet "yasliyim eskisi gibi haldir haldir yapamiyorum" demek
yaslanmak ne demek biliyormusunuz

ben kimseden ev talebinde bulunmadım..evin yoksa senle evlenmemde demedim..evet evlerini bize veriyorlar ama çocuklarına yakın otursunlar ayrılmasınlar nerde ne yapılar bilebilsinler diye diye..biz bayanlar napalım evimiz barkımızı bırakıp geliyoruz..ev veriyorlar ama sonrada ev onlarınya lafta ev sizin oluyor..yani en ufak örnek evin camlarını değiştiriken bile karışıyorlar..evlilik hazırlıklarında evimi istediğim renge boyatabilmek için ne kadar uğraştığımı bi ben bilirim..ev benim evim bana vermişler ama öle bu evi kiraya verim başka yere çıkım diyemiosun..misafirim geldğinde benim kapım çalınmıyordu eve anahtarlarıyla giriyorlardı..böyle olucaksa bunu kabullenemiyorlarsa evlerini vermesinler..kışın bize inmek istediler tamam dedim eşime ama daha anne bize gelin artık inin diye konuşmaya bile fırsat vermeden işten geldiğimde çocuk odasına yerleşmişlerdi bile..şimdi bu saygısızlık değilmi elbetteki yaşlılara saygım sonsuz..ama bende saygı görücek yaştayım..kimse ölmesin orda biraz saçmalamışsın bence sadece karışmasınlar..
 
duygu sömürüsü yaptiklarini düsünmüyorum
sonucta evladidir görmek istemesi cok normal
yasli insanlarin ayni seyi sizin aileniz yapsa esiniz
istemiyorum gelmesinler yemege istemiyorum onlara yardim etmek
vs. dese ne düsünürdünüz
siz kendi acinizdan hakli olabilirsiniz ama ayni apartmanda oturarak bunlari göze almaniz gerekirdi
 
tabiki düşündüm bu konuda endişelendim..ama bu derece olucağını bende eşimde tahmin edemedik..eğer eşim şu cümleyi kuruyorsa yaşadıkları ve gördüklerinden dolayı..".ben anne ve babamın yaptıklarına inanamıyorum" demekki sorun bende veya eşimde değil..biz buraya taşınırken tamamen iyi niyetliydik..sorun yaşamıcamızdan emindik demekki anne babalar oğullarının evlendiklerini kabul edemiyorlar..ben görmesin demiyorum ki..yazdıklarımı tam okumamışsınız sanırım..ve evet aynı şeyş empati yaparak kendi ailem açısından da baktım..benim annem bana kayıvalidemden belkide daha çok karışır bana geldiğinde..ona istediğimi söyleyebiliyorum doğal olarak..kızıyım hatta kız kardeşim bile laf söyler niye karışıyorsun diye..müdehalemi yaparım ayırım ve haksızlık yapmam..ama herşeyşnde bi sınırı var onlar yaşını başını almış insanlar olarak bizden daha iyi akıl etmeleri gerekir çocu şeyi ama demekki o yaşta bile insan huy değiştirip ego sahibi olabiliyormuş diyorum artık ben..
 
Ben bu tarz bir şeyler yaşamadım..Eşimin ailesi dağınık biraz.Böyle şeylere kulak misafiri olduğumda halime ŞÜKREDİYORUM adeta...

Sevda arkadaşımız çok düzgün bir şekilde kendini ifade etmiş ve tekrar söylüyorum;"böyle şeyleri yaşamamama rağmen çok çok iyi anlıyor gözümün önünde canladırabiliyorum çevremdeki insanlar nedeni ile"..
Gün gelir her anne baba kızını,oğlunu evlendirir..Duruma göre uzak ve ya yakın oturabilirler hatta aynı evi paylaşabilirler..
Eğri oturup doğru konuşamak lazım ki;kimse işine evine kocasıyla olan ilişkilerine ailesinden dahi olsa karıştırmak istemez.Müdahale istemez...Kimse anlamsız anne baba kışkançlıklarına belli bir yerden sonra göz yumamaz..
Bu demek değildirki her zaman anne ve baba suçludur..Aksinede şahit oldum fakat gözlemledim ki iş eşte bitiyor..Şayet evlenip aynı çatı altına gelen gelin kocasıyla bir takım sorunlar yaşıyorsa ister istemez sorunlu bir kişiliğe bürünüp aileyide dışlama psikolojisine girebiliyor..Mutlaka eşi ve ya başka şeylerden ötürü belli sorunları vardır ve aşamıyor her şeyi problem haline getiriyordur..

Eviliğinde tatmin olan bir kadın sanmıyorum eften püften şeyleri sorun edip kocasını yesin.
Sevda arkadaşımızda eşi ile ortak noktada buluşmak adına teloranslı olduğundan bahsetmiş..Yinede kavga yanlısı değil "psikolojik destek "alma düşüncesinde ki bu çok mantıklı..Belki farkında olmayan arkadaşlar var burada bile bir özveri görüyorum ben..Tebrik ediyorum..

Aksi görüşte olan insanlarda tabi ki düşüncelerini dile getirecek üslubunca..
O nedenle "saçmalamışsınız veya" posta koyuyorsunuz" gibi sözler söylemek yanlış olur..
Seni anlıyor ve psikolojik destek konusunda destekliyorum..Umarım sorununu en kısa zamanda çözümlersin.

Sevgiler...
 
Son düzenleme:
aynı binada oturmanın dezavantajı :(

ben kayınvalidemle gerçekten çook çok iyi anlaşırım. aynı binada yer vardı. gel istediğin daire de otur dendi. ama yok anne ben şu semtte oturucam deyip eşimi ikna ettim. keşke sizde en başında gitmeseydiniz.
onların evinde bedavadan oturup onlardan dert yanmanız onlara ve o çevreye göre genelde yadırganır.

üzerinde durmayın. nihayetinde bir anne... evladının üzerine düşecektir. sınırını bilmeyebilir.
açıkça konuşarak çözeceksiniz. anne sen şöyle yapınca ben kırılıyorum. dolayısıyla oğlunda bende üzülüyoruz diyeceksin.
anahtarı vermiyosalar kilidi değiştirin.
yine de eşiniz sizi anladığı için çok şanslısınız.
iş yeriniz evinize uzaksa iş yerinize yakın bir yere taşının.
 
kilidi değiştirmeyi eşim düşündü... ama bu saygısızlık olur huzursuzluk olur diye ben kesinlikle karşı çıktım..
 
kilidi değiştirmeyi eşim düşündü... ama bu saygısızlık olur huzursuzluk olur diye ben kesinlikle karşı çıktım..

neden öyle düşünüyorsun ki..
istemişsiniz geri vermemişler. buna rağmen değiştiğinde sınırlarını iyice anlarlardı.
 
Ben bu tarz bir şeyler yaşamadım..Eşimin ailesi dağınık biraz.Böyle şeylere kulak misafiri olduğumda halime ŞÜKREDİYORUM adeta...

Sevda arkadaşımız çok düzgün bir şekilde kendini ifade etmiş ve tekrar söylüyorum;"böyle şeyleri yaşamamama rağmen çok çok iyi anlıyor gözümün önünde canladırabiliyorum çevremdeki insanlar nedeni ile"..
Gün gelir her anne baba kızını,oğlunu evlendirir..Duruma göre uzak ve ya yakın oturabilirler hatta aynı evi paylaşabilirler..
Eğri oturup doğru konuşamak lazım ki;kimse işine evine kocasıyla olan ilişkilerine ailesinden dahi olsa karıştırmak istemez.Müdahale istemez...Kimse anlamsız anne baba kışkançlıklarına belli bir yerden sonra göz yumamaz..
Bu demek değildirki her zaman anne ve baba suçludur..Aksinede şahit oldum fakat gözlemledim ki iş eşte bitiyor..Şayet evlenip aynı çatı altına gelen gelin kocasıyla bir takım sorunlar yaşıyorsa ister istemez sorunlu bir kişiliğe bürünüp aileyide dışlama psikolojisine girebiliyor..Mutlaka eşi ve ya başka şeylerden ötürü belli sorunları vardır ve aşamıyor her şeyi problem haline getiriyordur..

Eviliğinde tatmin olan bir kadın sanmıyorum eften püften şeyleri sorun edip kocasını yesin.
Sevda arkadaşımızda eşi ile ortak noktada buluşmak adına teloranslı olduğundan bahsetmiş..Yinede kavga yanlısı değil "psikolojik destek "alma düşüncesinde ki bu çok mantıklı..Belki farkında olmayan arkadaşlar var burada bile bir özveri görüyorum ben..Tebrik ediyorum..

Aksi görüşte olan insanlarda tabi ki düşüncelerini dile getirecek üslubunca..
O nedenle "saçmalamışsınız veya" posta koyuyorsunuz" gibi sözler söylemek yanlış olur..
Seni anlıyor ve psikolojik destek konusunda destekliyorum..Umarım sorununu en kısa zamanda çözümlersin.

Sevgiler...

beni anladığınız için teşekkür ederim..
aslında psikoloğa gitmek istememin sebebi bu..az önce benin yorumlarımdan aldığınız kelimeler..öfkemi kontrol etme yetimi kaybettim adeta ve bunun varkındayım..işte tamda bu yüzden yardım alsam mi diye düşünüyorum çünkü en yakınım eşim bu benim sinir nöbetlerimden bıkıcak ve kavga etmey başlıcaz diye korkuyorum.
 
Anlaşılmacak bir durumunuz yok..Rica ederim..
En kısa zamanda bir psikolojik danışman bulun.
Her şey daha sağlıklı ilerleyecktir.
 
sarıböcek..adlı arkadaşa burdan teşekkür ediyorum cünkü 50 mesajı geçmeden özelden mesaj yollayamıyorum...anlayış gösterdiğin için teşekkür ederim..zaten bu öfkemi engellemeyi beceremediğimi fark ettiğim için ufak tefek şeylere aniden parladığım için yardım almak istedim bu kadar kafay takan etrafımdaki sözlere bu kadar takan biri değildim sakin ve anlayışlı bi insanımdır normalde..sizlerle birlikte farklı bakış açılarına sahip olabileceğimi düşünerek derdimi paylaşmak istedim..bu insana çok şey katyor.çünkü .o nedenle kusuruma bakmadığın için tekrar teşekkür ediyorum..
 
herkes birbirinin yasamina saygi duymak zorunda..anne babamiz da olsa istemeyiz,evimize gelen gidene laf edilsin.bi sekilde evimizin icine karisilsin..
evden cikma durumunuz yoksa kirmadan konusacaksiniz..soyleyemiyorsaniz da size soylenenleri duymazdan geleceksiniz..bunlari cok takarsan bu sefer esinle de problemler yasarsin..onlarin soylediklerini ciddiye almamaya calis.
 
hayatta her olan şeyı takmak da yelsız sızde demıssınız artık ufak tefek seylerı takıyorum dıye ..
sıze sadece şunu derım eşınız sız bunları dusunurken yasarken onu hıc dusundunuz mu? sonucta bu kısıler onun aılesı ve bunları sızın aılenıze yapması nasıl olurdu?..kaynanadır adı cıkmıs ıyıde olsa ınsanlardakı bu onyargıyla herkes artık kabus gıbı goruyo ogluyla evlı oldunuz ıcın paylasamama yada ılgı ıstegı olabılır ben burdayım dıyıpde her hareketıyle buna dıkkat cekebılır ama sız ona degılde kendınıze zarar verıyosunuz ve evlılıgınıze..
 
Yaşadıklarınız gözünüzde büyüttüğünüz kadar katlanılmaz gelmedi bana,
yani herkesin derdi kendine büyüktür ama farklı bir sorun yoksa
psikolojik destek almanızı gerektirecek
bir durum göremedim.
Ama huzursuz olmakta son derece haklısınız.
Şahsen bende istemem evime ben yokken
girilsin,misafir ağırlansın,
kışı geçirmek için bir kat mesafeyle bana gelip kalınsın,gelenime gidenime karışılsın.
Tahammül edemem.
Ama bu tartışarak,inatlaşarak,
normal konuşmalarının bile altında birşeyler arayarak olmaz ki.
Ütü meselesinde art niyet sezinlemedim.
En fazla''acaba anne ben yapayım,ya da yardımcı olayım dermi''diye düşünmüştür.
oğlumun çamaşırlarını ben ütüleyemiyorum tüh dememiştir emin olun:)
Öncelıkle yapmanız gereken bir bahane bulup taşınmak.
Durumunuz uygunsa,ekonomik yönden sizi zorlamıycaksa başka bir semte taşının derim.
Bahaneniz olmalı elbette.
Ev küçükse sığamıyoruz diyebilirsiniz.
Ya da başka bir neden bulabilirsiniz.
Ama empati yaptığımda ben olsam,maddi açıdan kendi evimi alacak duruma gelene kadar çıkmazdım.
Her ne kadar sorun yaşasanızda,bu noktadan sonra kiraya çıkmak da kolay gelmiycektir.İyi düşünmelisiniz...
 
en iyisi o apartmandan taşınıp ayrı bi eve çıkın,haftada 1-2 görüşürsünüz böylece ne siz daha fazla kendinizi yıpratırsınız nede ilişkileriniz zedelenir
 
hayatta her olan şeyı takmak da yelsız sızde demıssınız artık ufak tefek seylerı takıyorum dıye ..
sıze sadece şunu derım eşınız sız bunları dusunurken yasarken onu hıc dusundunuz mu? sonucta bu kısıler onun aılesı ve bunları sızın aılenıze yapması nasıl olurdu?..kaynanadır adı cıkmıs ıyıde olsa ınsanlardakı bu onyargıyla herkes artık kabus gıbı goruyo ogluyla evlı oldunuz ıcın paylasamama yada ılgı ıstegı olabılır ben burdayım dıyıpde her hareketıyle buna dıkkat cekebılır ama sız ona degılde kendınıze zarar verıyosunuz ve evlılıgınıze..

ben onun ailesine hiç bişi yapmıyorum çünkü bunlarn sıkıntı yarattığndan haberleri yok.. bir kaç müdehalem oldu itiraz şeklinde..en çok eşimin durumuna üzülüyorum..peki ben napiyim eşimden başka kime anlatabilirim..en yakın bana yardımcı olucak.. içime attım ve sıkıntı içindeyim bu yüzden..onları kırmamak adına..bencil bi insan asla değilim..herşeyi karşılıklı düşünürüm..aynı şeyi benim ailemde yapsa aynı tepkileri veririm ki bunları birkaç mesaj önce anlattım..yani anlayışta bir yere kadar ..genç olan benim gelin olan benim diye niye hep ben alttan alıyım ki niye katlanmak zorunda olan taraf benim...hadi yaşlarına verdim diyelim..ben verdikçe devam ediyor..itiraz edilince kızılıyor herşeye evet diceksin..ozaman bende bu kadar kafa patlatacağıma esip yağsaydım ortalığı ayağa kaldırsaydım..sonra ben cahilim cahilliğime verin kusura bakmayın deyip gidiş gelişe devam etseydim..eşimin durumuna üzülüyorum.. ama bi yandanda haksız buluyorum..o burda oturmak istedi bende kırmadım..hatta evlenmeden önce yemeği ayırmayalım birlikte yiyelim dedi açıklayarak itiraz etmeye çalıştm üzüldü..ee ben ondan sonra nasıl sizinkilerle aynı apartmanda oturmam diyimm..kimse kusura bakmasın ama birazda erkekler kendilerini bu hale düşürüyorlar..o annesine babasına katlanır 20 seneyi geçikm onlarla beraber yaşamaış ama ben biyerden sonra katlanmak zorunda değilim..aynı şekilde oda benim aileme katalanmak zorunda değil..bu şekilde duygusal açılardan bakmamı tavsiye ediyorsunuz teşekkür ederim ama ben duygusal bi insan olduğum için bu durumdayım zaten o yüzden bukadar çabalıyorum..evliliğimi etkilemesin büyükler alınmasın aynı zamanda bu sorunlar hallolsun diye..sadece ben söyleyip ben dinl
ceksem..içime atmak tek çareyse.yapıyım..ben kimim ki üzüliyim bi ben üzülim başka kimse üzülmesin ama .kocama yansıtmadan çözebilsem çözerdim..ama bu nasıl mümkün olabilir ki?
 
Takma kafana dicem ama elde değil takılıyor biliyorum.Bende seninle çok benzer şeyler yaşadım.Sana tavsiyem öncelikle kesinlikle evini değiştir...ne uzak olursan o kadar iyi...kısa vadede ise gayet kibar bir şekilde istemediğin şeyleri söyle,araya resmiyet koy...senin evini kendi evlerinin ayrı bir odası gibi görmelerini engelle...senin evinin de ayrı bir hane olduğunu hissettir..gerektiğinde hayır demelisin.
 
bide farkettim ki bu sorunları yaşayan arkadaşlar daha çok anlıyor ne demek istediğimi..bende şuan yaşamıyor olsaydım duruma pembe gözlüklerimle bakıp barış sevgi dağıtabilridim yorumlarımda o yüzden yaşaydnız ne demek istediğimi anlatıdım..benim bi arkadaşım vardı benden önce evlendi.. aynen kayınpederi daire almış aynı apartmanda oturuyorlardı... kız allem etti kallem etti daireyi sattı taşındı..yaa dedim neden böyle yapıyorsun kapını ayrı bacanız ayrı takma büyütme eşine yansıtma evliliğin zedelenir..iyi yönlerini görmeye çalış..adam onca emek sarfetti para harcadı size ev aldı sen bi çırpıda o emeklerinasıl hiçe sayabiliosun sırf bunun için katlan diyodum..amaaaa uzaktan akıl vermek çok kolaymış şimdi anlıyorum yaşayınca..şimdi yapabilsem evi satıp yada kiraya verip gidicem.ama asla böyle bişi yapmamaıza müsaade etmezler ev bizim ama lafta aslında ev onların..eskiden bu eve bakınca emek görürüdüm alın teri sayg duyardım..şimdi bazen benimmiş gibi bile gelmiyor ..laf aralarında bile işte bizim ahmetin evide şöyle yaptık diyorlar..o evde gelin yapamıyor gelin o evvin tadilatı için harcanan parayı çalışarak ödemedi sanki..lütfen ben kimseyi sitemiyor değilim..hayatıma şahsıma saygı istiyorum..biz onlarız evlatlarız.. tabiki sıkıştklarında biz bakıcaz biz ilgilenicez.. ama benim kendi babamın bir lafı vardır...çocuklarını kendi sağlığında kendinden bıktırmaki..ilerde sana canı gönülden samimi bi şekilde baksınlar..bi isteyerek bakmak vardır bir de istemeden..ilerisinide düşünmek lazım..
 
sevdacım seni anlayanlardan biride benim.daha beter şeyler yaşadım.ama senkendine yapıyosun.kimse değişmiyor.sen psikoloğa git cnm
 
ben onun ailesine hiç bişi yapmıyorum çünkü bunlarn sıkıntı yarattığndan haberleri yok.. bir kaç müdehalem oldu itiraz şeklinde..en çok eşimin durumuna üzülüyorum..peki ben napiyim eşimden başka kime anlatabilirim..en yakın bana yardımcı olucak.. içime attım ve sıkıntı içindeyim bu yüzden..onları kırmamak adına..bencil bi insan asla değilim..herşeyi karşılıklı düşünürüm..aynı şeyi benim ailemde yapsa aynı tepkileri veririm ki bunları birkaç mesaj önce anlattım..yani anlayışta bir yere kadar ..genç olan benim gelin olan benim diye niye hep ben alttan alıyım ki niye katlanmak zorunda olan taraf benim...hadi yaşlarına verdim diyelim..ben verdikçe devam ediyor..itiraz edilince kızılıyor herşeye evet diceksin..ozaman bende bu kadar kafa patlatacağıma esip yağsaydım ortalığı ayağa kaldırsaydım..sonra ben cahilim cahilliğime verin kusura bakmayın deyip gidiş gelişe devam etseydim..eşimin durumuna üzülüyorum.. ama bi yandanda haksız buluyorum..o burda oturmak istedi bende kırmadım..hatta evlenmeden önce yemeği ayırmayalım birlikte yiyelim dedi açıklayarak itiraz etmeye çalıştm üzüldü..ee ben ondan sonra nasıl sizinkilerle aynı apartmanda oturmam diyimm..kimse kusura bakmasın ama birazda erkekler kendilerini bu hale düşürüyorlar..o annesine babasına katlanır 20 seneyi geçikm onlarla beraber yaşamaış ama ben biyerden sonra katlanmak zorunda değilim..aynı şekilde oda benim aileme katalanmak zorunda değil..bu şekilde duygusal açılardan bakmamı tavsiye ediyorsunuz teşekkür ederim ama ben duygusal bi insan olduğum için bu durumdayım zaten o yüzden bukadar çabalıyorum..evliliğimi etkilemesin büyükler alınmasın aynı zamanda bu sorunlar hallolsun diye..sadece ben söyleyip ben dinl
ceksem..içime atmak tek çareyse.yapıyım..ben kimim ki üzüliyim bi ben üzülim başka kimse üzülmesin ama .kocama yansıtmadan çözebilsem çözerdim..ama bu nasıl mümkün olabilir ki?
tabıkıde esınızle paylasmadan konusmadan olmaz ..
emın olun sadece bunları yasayan sız degılsınız ay ben neler cekıyom ama gercekdende artık onun yapcaklarına yada dusunceklerıne dıyceklerıne saygı duyup cevapsız bırakıyom ..ama suan sadece sız uzuluyosunuz ve yıpranıyosunuz sıze yazık degılmı?..
 
Back
X