- 15 Eylül 2020
- 358
- 182
- 53
- Konu Sahibi cikolatalipankek
- #1
Ailemden 838 km uzaklıkla olucam. Nişanlımı çok seviyorum, kaynanamda şimdiye kadar bana karşı çok iyi, çok seviyor beni, benden 3 yaş küçük görümcem var o da iyi ama çok sinsi, küçük olduğu için pek aldırış etmiyorum ama. Ama yinede aile konusunda az da olsa içimde korku var, geçen bayramda daha nişanlılı değildik, nişanlımın teyzesini tek bir kere gördüm o da sadece merhabalaşmıştık sohbet falan etme fırsatımız olmamıştı. Nişanlıma demiş ki, neden kız benim bayramımı kutlamadı falan filan demiş. Bu durum çok tuhafıma gitti, ortada nişan yoktu söz yoktu, kadını tanımıyorum etmiyorum yani gayet normaldı bence teyzesiyle bayramlaşmamam.. Nişanlım demiş ki teyze kızda numaran yok bi şry yok nasıl bayramlaşsın seninle demiş. Buna benzer şeyler hep olursa diye korkuyorum.. 2 gelin var ailede, birisini dışlıyorlar bence, ama diğeri ile iyiler. Ya baş edemezsem ailesiyle diye içimde şüphe var.
İzmir'de kimseyi tanımıyorum etmiyorum, hiç çevrem yok, ailem yok, orada zorluk çekmekten çok korkuyorum, kendimi yalnız hissetmekten, ailemin hasretine dayanamamaktan.. sizler nasıl alıştınız neler yaptınız? Nişanlım hep diyor boşuna endişeleniyorsun, ben hep senin yanında olucam falan diyor ama yinede insanın içinde şüphe oluyor. Sonuçta
ben İzmir'de değilde benim olduğum yerde yaşamak istiyordum, her açıdan daha avantajlı olurdu, maddi manevi olsun, benim şehrimde hayat şartları falan daha uygun, +burada olursak ailem bize çok destek olacağını söyledi, ama orada olursak destek olmaları için sıkıntı olacağını. Nişanlım hiç bir şekilde burada yaşamak istemiyor, İzmir diyor başka bi şry istemiyor.
Tamam İzmir çok güzel ama ben mutsuz olmaktan, veya onun ailesine alışamamaktan, veya teyzesiyle olan olaylardan belki kim bilir daha neler olacak ona benzer şeyler diye düşünüyorum. Nişanlım bana şimdiden diyor ki 6 ayda bir annene gider edersin, ama 6 ay benim için çok fazla.. ailem bendem 838 km uzaklıkta olucak
İzmir'de kimseyi tanımıyorum etmiyorum, hiç çevrem yok, ailem yok, orada zorluk çekmekten çok korkuyorum, kendimi yalnız hissetmekten, ailemin hasretine dayanamamaktan.. sizler nasıl alıştınız neler yaptınız? Nişanlım hep diyor boşuna endişeleniyorsun, ben hep senin yanında olucam falan diyor ama yinede insanın içinde şüphe oluyor. Sonuçta
ben İzmir'de değilde benim olduğum yerde yaşamak istiyordum, her açıdan daha avantajlı olurdu, maddi manevi olsun, benim şehrimde hayat şartları falan daha uygun, +burada olursak ailem bize çok destek olacağını söyledi, ama orada olursak destek olmaları için sıkıntı olacağını. Nişanlım hiç bir şekilde burada yaşamak istemiyor, İzmir diyor başka bi şry istemiyor.
Tamam İzmir çok güzel ama ben mutsuz olmaktan, veya onun ailesine alışamamaktan, veya teyzesiyle olan olaylardan belki kim bilir daha neler olacak ona benzer şeyler diye düşünüyorum. Nişanlım bana şimdiden diyor ki 6 ayda bir annene gider edersin, ama 6 ay benim için çok fazla.. ailem bendem 838 km uzaklıkta olucak
evet Ailemle onlarını oraya gitmiştik, 3 gün kadar kaldık ama o 3 gün o kadar güzeldi ki, İzmir insana huzur veriyor resmen çok güzeldi, sahilde öyle yürümek bile ayrı güzeldi insan böyle kendini mutlu hissediyordu.Benim en büyük endişem kendimi orada yalnız hissedip ailemin yokluğunu çok aramak, ama insan alışır zamanla diye düşünüyorum, sonuçta her şeyi kendi isteğimle yapmış olucam, kendi ailemi kurmak için evlilik kararı alıyorum bende her insan gibi
