İyi niyetimden kendimi 'Hayır Kurumu' gibi hissediyorum :(

En başından başlayayım.28 yaşındayım,memurum,görsel olarak da çok şükür eksiği olmayan bir bayanım.O kadar çok talibi geri çevirip hayatımı karartan adamla evlendim.Eşim 30 yaşında ve mühendis gayet hoş ve zeki.Maddiyata hiç takılmam eşimin ve benim arabamız var,evlenirken o arabayı sattı, bende 40 bin kredi çekip düğünümüzü yaptık.Evin tek erkeği olmasına rağmen ailesi bir çöp bile almadı.İlk başlarda hiç bunları takmadım ben eşimin karakterine ağırbaşlılığına saygısına inandım.Nişandan sonra devam eden bir öğrenim kredisi ve nişanda takılan 2 bilezik için bile kredi çektiğini yetmezmiş gibi ailesine aylık 600 tl civarı yardım yapacağını belirtti.Tabi nişanlandıktan sonra bunları duymak hoş olmadı ama maddiyatçı olmadığım için sorun yapmadım.İş değiştireceği için tazminat alacağını söylemişti.Hesaplarımızı yaptık tazminatla kalan borçlar ödenir ve bende düğün takılarıyla kredimi kapatırım düşüncesindeydim.Evliliğimizin 3.günü tazminatı aldığını ve ailesinin borçlarını kapadığını ve annesiyle arkamdan iş çevirip '' Düğün üstü söylemeyelim,tatsızlık çıkmasın '' düşüncesiyle benden saklamışlar.Kısaca bir şeyler garantilendikten sonra nişanlılıktan sonra,evlendikten sonra bilgim oluyor.Eşim mobilyaları 15 bine aldı, 5 bin kira için harcadı, 2 tane düğün için ailesi taksın diye bilezik aldı ve bulaşık makinasını aldı toplamda 37 bin harcadı.Geri kalan herşeyi tatili,kuaförü,gelinliğimi bile ben hallettim.Neyse evlendik aldığı maaş 3 bin 1300 kredi ödüyor,taksitleri oluyor ve hiç eve yardımı olmuyor.Benimde kredim var haliyle pek katkım olmuyor.Adamın umurunda değil bilezikleri,tüm takıları bozdurup her ay faturaları,kiraları oradan ödedim.Elini sürmedi yetmezmiş gibi her ay ailesine az da olsa yardımlarını eksik etmedi.24 bin tazminatı zaten verip kapattı borçlarını,artık devam etmesini istemiyorum dememe rağmen ailem vericem tabiki modunda,beni böyle kabul ettin evlenmeseydin diyor.Halbuki yarıyolda bıraktı,sırtımda borçla kaldım farkında değil.Sabret 1 yıla düzelir diyor.Ama beni düşündüğünü göremiyorum,ailesinin ihtiyacı olabilir,fakat kendi evini geçindirmeden onları düşünmesine kızıyorum,maaşımızın sadakası deyip takmamaya çalışıyorum.
Sırf maddiyat için boşanmak ne kadar doğru bir davranış mı ?
Peki düzelmesini umarak beklemek doğru bir davranış mı ?

????????