- 8 Ocak 2016
- 4.404
- 4.262
- 133
Öncelikle biraz uzun olacak ama içimi dökmek istiyorum. Ben başka bi şehre gelin geldim. Babam rahmetli. Eşimin küçük 2 kardeşi var biri 19 biri 12 yaşında. Kayımvalidemlerin aynı apartmanda 2 dairesi var, birinde kendileri oturuyor diğerinden de kiracıyı çıkarıp bizi oturttular. Derdim o an başlamış oldu. Balayına gittik, sürekli aramalar, napıyorsunuz demeler. Derken Evlendikten 1.5 ay sonra eşim askere gitti, terör olmayan bi doğu şehrine. Asteğmen oldu, ev tutmadık orduevinde kalıyor ben de gidip geliyorum yanına. Ama kayınvalidemlerle değil annemle kalıyorum döndüğüm zaman. Buna acaip bozuluyorlar ama karıştırmıyorum. Zaten hayatımızın her an içindeler. Geçen hafta eşim 10 günlüğüne izin aldı geldi. Evimize gittik, son 5 gün annem de geldi. Fakat kendi evimizde bir gün bile oturamadık. Geldiğimiz andan itibaren, sürekli kayınvalimdeydik. Bizi hiç yalnız bırakmadı. Annemle kocamla bi kere gezemedim. Yemeğe çağırdı çıktık, sonra çaya bize indiler. Hergün böyle geçti. Bir kere onlara kahvaltıya çıkmadım diye annesi ağladı ben oğlumu göremicek miyim diye. İyi de engel olmadım ki. Hakkım yok mu benim kocamla başbaşa kahvaltı yapmaya? Çağırmadan etmeden çoluk çocuk toplayıp soluğu bizde alıyor ve yatak odama kadar giriyor sormadan. Duştan çıktım giyineceğim, bi baktım arkamdan geliyor bişeybişey sorcam diye.. Sürekli onları çağırmaya yada onlara çıkmaya mecbur muyum? Eşimle kötü ayrıldık, sebebi de ben annesini ağlatmışım. Ağladı dediği şeyi de gördüm yüzü buruştu gözünden yaş akmadı. Çok uyanık. Askerden önce de sonra da hep bizimle yaşamak, bizle organizasyon yapmak istiyor. Yalnız çıkarsak laf çarpıyor eşimi etkiliyor. Kiraya çıkmak istiyorum çok şükür durumumuz var ama izin vermiyorlar, eşimi dolduruyorlar ev varken kira verilir mi diye. Ben bu kadınla napacağım? Nasıl baş edeceğim? Asker diye yapıyordur demeyin, daha balayında başladı bu olaylar.
