- 9 Haziran 2022
- 106
- 92
- 27
Nerden başlayacağımı bilmiyorum arkadaşlar net bir şekilde kendimi ifade etmeye çalışacağım
Ablam ben küçükken evlendi o zamanlar çocuktum sonra sıkıntılı bir dönem yaşadık (eşinin ailesi sebebiyle ) ablam senelerce bizden koptu aramadı evimize gelmedi telefonlara dahi doğru düzgün çıkmadı sebebini soracak olursanız eşinin ailesi bizimle görüşmesini istemiyordu sadece kendi taraflarını istiyorlardı bizimle bağlarını koparmaya çalıştılar küçüktüm ama aileme ettikleri hakaretleri küfürleri kavgaları hatırlıyorum birçok şey oldu neyse annem babam kızımızı yalnız bırakmayız dedi yine adım attılar sadece ablam ve eniştemle görüşüyoruz ki ablamın hala bize karşı uzak olduğunu hissediyorum
Bir yandan ablama üzülüyorum evlendiğinde oda 20 yaşındaydı çok büyük değildi ( kendi isteği ile evlendi ) o zamanlar krizi yönetememiş olabilir ne yapacağını bilemeyip onların arasında yalnız hissetmiş çaresiz kalmış olabilir yaşına göre büyük sıkıntılar yaşadı eşinin ailesi tarafından çok sıkıntı çekti ama o zamanlar bizi yok saymasını ihtiyacımız olduğu dönemlerde bizden uzak kalmasını bazen sindiremiyorum
Şöyle örnek vereyim ben küçüktüm annem büyük bir ameliyat gecirdi uzun bir dönem hastalıklarla bogustu o zaman dahi birkaç saat görüp evine gitti onun yanımda olmasına çok ihtiyacım vardı ama yoktu ailecek maddi manevi zor bir dönem geçirdik yine o zamanda yanımızda yoktu.
Belki beni ayıplayıp insan ablası için böyle düsünür mü diyeceksiniz yazamadığım o kadar çok şey var ki belki de yüzlerce detay var çok yüzeysel anlatmaya çalıştım..
Şimdi konuma gelecek olursam kendisi kötü bir dönemden geçiyor bu dönemde benden maddi manevi destek bekliyor onu anlamaya çalışıyorum elimden geleni yapıyorum ama bazen geçmişte aklımdan çıkmıyor ben mi abartıyorum bilmiyorum kimseyle paylaşamadım hem durumuna çok üzülüyorum kötü olmasını istemiyorum hemde bizi zor zamanlarımızda yalnız bırakısını, sadece çıkar ilişkisi kurmasını (maddi ) unutamıyorum
Lütfen birseyler söyleyin ben sağlıklı düşünemiyorum
Ablam ben küçükken evlendi o zamanlar çocuktum sonra sıkıntılı bir dönem yaşadık (eşinin ailesi sebebiyle ) ablam senelerce bizden koptu aramadı evimize gelmedi telefonlara dahi doğru düzgün çıkmadı sebebini soracak olursanız eşinin ailesi bizimle görüşmesini istemiyordu sadece kendi taraflarını istiyorlardı bizimle bağlarını koparmaya çalıştılar küçüktüm ama aileme ettikleri hakaretleri küfürleri kavgaları hatırlıyorum birçok şey oldu neyse annem babam kızımızı yalnız bırakmayız dedi yine adım attılar sadece ablam ve eniştemle görüşüyoruz ki ablamın hala bize karşı uzak olduğunu hissediyorum
Bir yandan ablama üzülüyorum evlendiğinde oda 20 yaşındaydı çok büyük değildi ( kendi isteği ile evlendi ) o zamanlar krizi yönetememiş olabilir ne yapacağını bilemeyip onların arasında yalnız hissetmiş çaresiz kalmış olabilir yaşına göre büyük sıkıntılar yaşadı eşinin ailesi tarafından çok sıkıntı çekti ama o zamanlar bizi yok saymasını ihtiyacımız olduğu dönemlerde bizden uzak kalmasını bazen sindiremiyorum
Şöyle örnek vereyim ben küçüktüm annem büyük bir ameliyat gecirdi uzun bir dönem hastalıklarla bogustu o zaman dahi birkaç saat görüp evine gitti onun yanımda olmasına çok ihtiyacım vardı ama yoktu ailecek maddi manevi zor bir dönem geçirdik yine o zamanda yanımızda yoktu.
Belki beni ayıplayıp insan ablası için böyle düsünür mü diyeceksiniz yazamadığım o kadar çok şey var ki belki de yüzlerce detay var çok yüzeysel anlatmaya çalıştım..
Şimdi konuma gelecek olursam kendisi kötü bir dönemden geçiyor bu dönemde benden maddi manevi destek bekliyor onu anlamaya çalışıyorum elimden geleni yapıyorum ama bazen geçmişte aklımdan çıkmıyor ben mi abartıyorum bilmiyorum kimseyle paylaşamadım hem durumuna çok üzülüyorum kötü olmasını istemiyorum hemde bizi zor zamanlarımızda yalnız bırakısını, sadece çıkar ilişkisi kurmasını (maddi ) unutamıyorum
Lütfen birseyler söyleyin ben sağlıklı düşünemiyorum