- 28 Kasım 2017
- 11
- 1
-
- Konu Sahibi mujersolitaria
- #1
Öncelikle merhabalar. Ben üniversite okuyan genç bir kadınım.
Çok değerli bir ailem var. Hatta bu konuda dünyanın en şanslı insanıyım diyebilirim. Sabırlı, fikirlerimize saygılı, çağdaş, çevreden çok sevilen ve beni çok seven anne babam var.
Onlara gerçekten çok düşkünüm ve üzmemeye çalışıyorum.
Biz çekirdek aileyiz ve maalesef bir abim var.
Evet "maalesef" diyorum çünkü artık bazı şeylerin siniri boğazıma kadar dayandı. Ve bu konuda sizden yardım almak için buradayım.
Abim üniversite son sınıf, benden 4 yaş büyük birisi. Aramızda çok yaş olmadığından ve aynı devrin çocukları gençleri olduğumuzdan fikirler yakın ve dolayısıyla anlaşmamız kolay. Yapı itibariyle inatçıdır, üstüne giderseniz tam tersini yapar, kafa tutar ama zararı dokunmazdı fiilen.
Fakat son 2 senedir kendinden geçmiş durumda. Hele geçen senedendir korkutucu bir hal almaya başladı. En ufak şeye sinirlenip, eşyaları yere çarpmalar ile başlayıp ailesini tehdit etmeye varacak kadar terbiyesizleşmeye başladı.
Aileme hakaretler, tehditler, anneye babaya ağza alınmayacak laflar, acayip hareketler çoğaldı.
Bir dövmediği kaldı onu da yapacak diye korkuyorum.
O şehir dışından, okuldan eve her geldiğinde evimizde bir huzursuzluk oluyor, bu psikolojik baskıyı size tarif edemem. O evimize geldiğinde, mutlu bir an yaşarsak şaşırıyoruz artık. O gittiğinde ise her şey çok normal, gürültüsüz kavgasız, birbirimize saygı çerçevesinde yaşıyoruz.
Aileme onlar üzülmesin diye bütün bunlara sabrettiğimi, evden o ya da ben bir vesileyle çıktığımız an onu hayatımdan çıkarıp bir daha görüşmeyeceğimi söyledim ama sabredemiyorum artık.
Onu dövesim öldüresim geliyor ama yapamıyorum. Gücüm yetse gerçekten ona haddini bildirmek isterdim.
Ama yapamıyorum. Tehditlerinin ses kaydını tutup veya kavga anında polisi arayıp resmi yollarla işimi halledeyim diyorum, kavgayı bastırmaya özellikle annemi korumaya çalışmaktan buna bile zaman bulamıyorum.
Bir psikiyatriste gidip durumu anlatıp bir sakinleştirici falan alıp gizlice gıdalarına takviye edeyim diyorum ama zaten yılın sadece 4 5 ayı yanımızda oluyor. Geri kalan süreçte de uzaktan canımızı sıkıyor.
Size yüzeysel anlattım ama inanın zor durumdayım. Ondan kendim için korkum yok. Ama ailem için korkuyorum gerçekten gün geçtikçe saygısızlaşıyor ve eskiden en ufak olaydan utanıp özür dilerken şimdi ortalığı karıştırıyor.
Ailemin can güvenliği yok. Öyle bir gözü dönüyor ki birine bir şey yapabilir bile.
Anne babam hala sabrediyor. Aman gençtir, aman şöyledir böyledir. Bize gerçekten çok düşkünler ama bunları da göz ardı etmek olmaz yani.
Anne babam küçüklüğümüzden bu yana hiçbir şeyi bizden esirgemedi, harika şartlarda büyüttüler bizi. Maddi imkanların yanı sıra harika sevgiyle büyüdük.
Hala o yaptıklarına rağmen olayın hemen ardından onu affediyorlar, hala sesleri çıkmıyor ya.
Böyle anne baba nasıl üzülür? Nasıl onlara hakaretler edilir? Bir anne babayı nasıl tehdit edersiniz? Sizin fişinizi çekecem, şunu yapacam bunu yapacam...
Sabrımın son noktasındayım, delirmek üzereyim. Benim de problemlerim var ama zerre sesimi çıkarmıyorum. Onlara saygısızlık etmeyi bırakın, en zor anımda bile belli etmeyip üzülmesinler diye gülücükler dağıtıyorum etrafıma.
Bu artık bizim can güvenliğimizi tehdit etmeye başladı.
Hiçbir şey olmazsa bile üzüntüden hastalığa sahip olup ölecekler diye korkuyorum anne babam.
Annem tansiyon hastası oldu. Kadının 3 günde bir tansiyonu çıkıyor.
Böyle yaşam mı olur?
Ne yapayım akıl verin. Okulu bitip geldiğinde daha vahim şeyler olacak biliyorum. O zamana kadar çözüm bulmam lazım.
Çok değerli bir ailem var. Hatta bu konuda dünyanın en şanslı insanıyım diyebilirim. Sabırlı, fikirlerimize saygılı, çağdaş, çevreden çok sevilen ve beni çok seven anne babam var.
Onlara gerçekten çok düşkünüm ve üzmemeye çalışıyorum.
Biz çekirdek aileyiz ve maalesef bir abim var.
Evet "maalesef" diyorum çünkü artık bazı şeylerin siniri boğazıma kadar dayandı. Ve bu konuda sizden yardım almak için buradayım.
Abim üniversite son sınıf, benden 4 yaş büyük birisi. Aramızda çok yaş olmadığından ve aynı devrin çocukları gençleri olduğumuzdan fikirler yakın ve dolayısıyla anlaşmamız kolay. Yapı itibariyle inatçıdır, üstüne giderseniz tam tersini yapar, kafa tutar ama zararı dokunmazdı fiilen.
Fakat son 2 senedir kendinden geçmiş durumda. Hele geçen senedendir korkutucu bir hal almaya başladı. En ufak şeye sinirlenip, eşyaları yere çarpmalar ile başlayıp ailesini tehdit etmeye varacak kadar terbiyesizleşmeye başladı.
Aileme hakaretler, tehditler, anneye babaya ağza alınmayacak laflar, acayip hareketler çoğaldı.
Bir dövmediği kaldı onu da yapacak diye korkuyorum.
O şehir dışından, okuldan eve her geldiğinde evimizde bir huzursuzluk oluyor, bu psikolojik baskıyı size tarif edemem. O evimize geldiğinde, mutlu bir an yaşarsak şaşırıyoruz artık. O gittiğinde ise her şey çok normal, gürültüsüz kavgasız, birbirimize saygı çerçevesinde yaşıyoruz.
Aileme onlar üzülmesin diye bütün bunlara sabrettiğimi, evden o ya da ben bir vesileyle çıktığımız an onu hayatımdan çıkarıp bir daha görüşmeyeceğimi söyledim ama sabredemiyorum artık.
Onu dövesim öldüresim geliyor ama yapamıyorum. Gücüm yetse gerçekten ona haddini bildirmek isterdim.
Ama yapamıyorum. Tehditlerinin ses kaydını tutup veya kavga anında polisi arayıp resmi yollarla işimi halledeyim diyorum, kavgayı bastırmaya özellikle annemi korumaya çalışmaktan buna bile zaman bulamıyorum.
Bir psikiyatriste gidip durumu anlatıp bir sakinleştirici falan alıp gizlice gıdalarına takviye edeyim diyorum ama zaten yılın sadece 4 5 ayı yanımızda oluyor. Geri kalan süreçte de uzaktan canımızı sıkıyor.
Size yüzeysel anlattım ama inanın zor durumdayım. Ondan kendim için korkum yok. Ama ailem için korkuyorum gerçekten gün geçtikçe saygısızlaşıyor ve eskiden en ufak olaydan utanıp özür dilerken şimdi ortalığı karıştırıyor.
Ailemin can güvenliği yok. Öyle bir gözü dönüyor ki birine bir şey yapabilir bile.
Anne babam hala sabrediyor. Aman gençtir, aman şöyledir böyledir. Bize gerçekten çok düşkünler ama bunları da göz ardı etmek olmaz yani.
Anne babam küçüklüğümüzden bu yana hiçbir şeyi bizden esirgemedi, harika şartlarda büyüttüler bizi. Maddi imkanların yanı sıra harika sevgiyle büyüdük.
Hala o yaptıklarına rağmen olayın hemen ardından onu affediyorlar, hala sesleri çıkmıyor ya.
Böyle anne baba nasıl üzülür? Nasıl onlara hakaretler edilir? Bir anne babayı nasıl tehdit edersiniz? Sizin fişinizi çekecem, şunu yapacam bunu yapacam...
Sabrımın son noktasındayım, delirmek üzereyim. Benim de problemlerim var ama zerre sesimi çıkarmıyorum. Onlara saygısızlık etmeyi bırakın, en zor anımda bile belli etmeyip üzülmesinler diye gülücükler dağıtıyorum etrafıma.
Bu artık bizim can güvenliğimizi tehdit etmeye başladı.
Hiçbir şey olmazsa bile üzüntüden hastalığa sahip olup ölecekler diye korkuyorum anne babam.
Annem tansiyon hastası oldu. Kadının 3 günde bir tansiyonu çıkıyor.
Böyle yaşam mı olur?
Ne yapayım akıl verin. Okulu bitip geldiğinde daha vahim şeyler olacak biliyorum. O zamana kadar çözüm bulmam lazım.