İşe Başlama Süreci

Merhaba Kadınlar Kulübü sakinleri

Çocuğum yaklaşık 2 buçuk yaşına geldiğinde işe başlayacağım. Yarım gün ya da tam gün olabilir . Çalışma saatim ortalama 6 saat olacak diyebilirim. Bu çok uzun bir süre değil yaşı itibariyle. Ama doğdu doğalı birkaç saatlik babasına ya da anneanneye bırakmam dışında ayrılmadık onlara bırakırken de kapıdan çıkışımı görmüyordu genelde. İşte asıl mesele burada başlıyor.

Babasına bırakıp dışarı çıktığımı gördüğünde aşırı derecede ağlıyor. Konuşuyorum gideceğimi ve geri döneceğimi anlatıyorum. Gelirken ne istediğini soruyorum sarılıp ağlıyor sadece. Tabi ben de burnumun direği sızlaya sızlaya o kapıdan çıkıp işimi halledip dönüyorum. Üç beş dakika ağlayıp oyuna dalıyormuş ama ben evden çıkarken onu öyle gördüğüm için dışarıda bulunduğum sürede hep aynı kare gözümün önünde duruyor. Sanki hala o kapıda ağlıyormuş gibi geliyor. Döndüğümde ise sarılıp öpüyor bana bir tavrı olmuyor. Sürecin çok doğal olduğunu biliyorum ayrılırken kaygı yaşaması normal ama bakıcıya bıraktığım zaman aynı şiddetli ağlamaları devam ettirirse gün boyu kendimi kötü hissederim.

Çalışan ilk anne ben değilim, birçok anne çok çok küçükken bebeklerini bırakmak zorunda kalıyor bunun farkındayım. Ben bakıcıya bırakma sürecini daha kolay, daha sancısız nasıl atlatabilirim bu konuda destek istiyorum.

İşe başlamadan kaç hafta önce alışma süreci için bakıcı gelmeli? Önce birarada vakit geçiririz, parka gideriz çocuğun düzenini öğrenir. Sonra beş on dakikalık yalnız bırakıp dışarı çıkarım giderek süreyi artırırım diye düşünüyorum ama lütfen siz de nasıl bu süreci yönettiğinizi yazarsanız sevinirim. İlk günler ağlamalı mı geçiyor bu minikler ne zaman bay bay yaparak gülerek anneyi işe yollayacak kıvama geliyor ?

Karnımdayken, kesinlikle evde oturamam doğum iznim biter bitmez çalışırım diyordum. Büyük konuşmuşum , onun iyiliği için geleceği için çalışacak olsam da içime oturan öküze höst diyemiyorum. Dahası son derece duygusuz ve katı bir insan gibi göründüğüm için kimseye içimi dökemedim buraya ağlamaya geldim mendiliniz var mı

Çocuk sürekli sizi gördüğü icin size bağlanmış keşke babaya anneanne/babanneye alışmasını sağlasaydınız. İsiniz zor bence 3 hafta önceden gelmeli bakıcı ancak alışır

Karamellasepeti .!.:

Çocuk sürekli sizi gördüğü icin size bağlanmış keşke babaya anneanne/babanneye alışmasını sağlasaydınız. İsiniz zor bence 3 hafta önceden gelmeli bakıcı ancak alışır

Genişletmek için tıkla...

Yeri geldi bir aydan fazla anneanneyle beraber kaldık ama lavaboya gitsem gelir önünde yatar, babası da ilgilenir alır gezdirir ama kendisi birisiyle dışarıya giderken sorun yok görüşürüz anne der gider, ben gidiyorsam abovv ne ağlamalar

Her çocuk farklı olduğu için öyle yap böyle yap diyemeyeceğim maalesef. Ama bu herkesin yaşadığı bir süreç. Ben de kızımdan hiç ayrılmamıştım, işe başlayana dek. 15 aylıktı işe başladığımda. Biz kolay alıştık şükür, babaannesi yanımızdaydı. Babaannesini çok sever çok eğlenirler beraber.
Ona rağmen ilk gün evden çıkarken uyandı, saçlarımı okşadı öptü ya ben bittim. Ağlaya ağlaya gittim. :)
Ama alıştık.
Şimdi sizin bakıcı olacağı için muhtemelen daha önce tanımadığı biri olacak. Bir süre beraber vakit geçirmek durumundasınız.
Bu konularla ilgili ben instagramda calisananneolmak sayfasını takip ediyorum. İpek Bayrak her anlamda çok hoşuma giden bir kadın. Çok güzel tavsiyeleri var. Mutlaka takip edin, gönderilerini okuyun.
Şimdiden hayırlı olsun :)

benkeyfimvekahyasi .!.:

Yeri geldi bir aydan fazla anneanneyle beraber kaldık ama lavaboya gitsem gelir önünde yatar, babası da ilgilenir alır gezdirir ama kendisi birisiyle dışarıya giderken sorun yok görüşürüz anne der gider, ben gidiyorsam abovv ne ağlamalar

Genişletmek için tıkla...

Ben bekarım bilemem ama psikoloji de bazı kritik dönemler vardır. Çocuk sağlıklı bir şekilde bu dönemi atlatmazsa ileride aşırı bağlanma veya güvensizlik sorunu çıkar

benkeyfimvekahyasi .!.:

Yeri geldi bir aydan fazla anneanneyle beraber kaldık ama lavaboya gitsem gelir önünde yatar, babası da ilgilenir alır gezdirir ama kendisi birisiyle dışarıya giderken sorun yok görüşürüz anne der gider, ben gidiyorsam abovv ne ağlamalar

Genişletmek için tıkla...

Benim kızım da öyle, kendisi çıkarken çok mutlu olur. O yüzden ben ilk zamanlar eğer uyanıksa ben işe gideceğim veya dışarı çıkacağım zaman, babasıyla babaannesine gönderiyordum. Ona el sallayıp ben de birazdan işe gideceğim sonra geri geleceğim filan diye vedalaşıyordum.
Sizin saatleriniz nasıl olacak bilmiyorum ama en kötü öyle yaparsınız, bakıcı gelir markete, bakkala götürür siz o arada çıkarsınız.

Alicja .!.:

Ona rağmen ilk gün evden çıkarken uyandı, saçlarımı okşadı öptü ya ben bittim. Ağlaya ağlaya gittim. :)

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim ya kıyamam

Alicja .!.:

Benim kızım da öyle, kendisi çıkarken çok mutlu olur. O yüzden ben ilk zamanlar eğer uyanıksa ben işe gideceğim veya dışarı çıkacağım zaman, babasıyla babaannesine gönderiyordum. Ona el sallayıp ben de birazdan işe gideceğim sonra geri geleceğim filan diye vedalaşıyordum.
Sizin saatleriniz nasıl olacak bilmiyorum ama en kötü öyle yaparsınız, bakıcı gelir markete, bakkala götürür siz o arada çıkarsınız.

Genişletmek için tıkla...

Çalışma saatlerimi ben de tam bilmiyorum da bu da mantıklı olabilir

benkeyfimvekahyasi .!.:

Teşekkür ederim ya kıyamam

Genişletmek için tıkla...

Yaa sormayın, işe başlamadan bir gün önce saçlarımı kestirmiştim. O yüzden sanırım sabah uykusundan uyanıp saçlarımı fönlü yüzümü makyajlı görünce hoşuna gitti, baktım saçlarımı okşuyor öpüyor gülümsüyor. İçim çok kötü oldu öyle bırakıp gitmek istemedim hiç. Ama sonra babaannesi gelince hemen oyuna daldılar ben de kaçtım :))

Karamellasepeti .!.:

Ben bekarım bilemem ama psikoloji de bazı kritik dönemler vardır. Çocuk sağlıklı bir şekilde bu dönemi atlatmazsa ileride aşırı bağlanma veya güvensizlik sorunu çıkar

Genişletmek için tıkla...

Evet ben de o yüzden yara almasını istemiyorum çünkü şimdiye kadar kendi isteği dışında kimsenin kucağına bile vermedim

benkeyfimvekahyasi .!.:

Çalışma saatlerimi ben de tam bilmiyorum da bu da mantıklı olabilir

Genişletmek için tıkla...

Ben de burada konu açmıştım işe başlamadan önce o kadar kötüydüm ki. Ama şimdi iyiki başladım diyorum. 2 aylığına tekrar ücretsiz izin alacağım 1 ay sonra, hiç izine ayrılasım yok öyle söyleyeyim. Sıcak bir kahve içiyorum, insanlarla sohbet ediyorum, üstüm başım her daim ütülü, şık, bakımlıyım saçım anne topuzu değil... Kendim oldum resmen :))
Kızımı özlüyor muyum evet özlüyorum ama biz kötü etkilenmedik çok şükür. Akşamları ve hafta sonları çok eğleniyoruz, güzel vakit geçiriyoruz. Kendimi deli gibi temizliğe kaptırmıyorum, ev dağınık ama kızımla oynamak vakit geçirmek güzel oluyor.
Bence siz de iyi ki başlamışım diyeceksiniz :))

Benden size bir öneri :)
Daha doğrusu yaşadığımız şeyi anlatayım.
Ablam hep çalışan bir bayan oldu. Çocuğun aslında ağlamaması gerekse bile aklı ermeye başladığında annesi ve babası işe giderken yaygarayı kopartıyordu. Ve sizde olduğu gibi hemen susup dalmıyordu bildiğiniz 3 - 5 saat terör estirirdi.
Bende o zaman lise öğrencisiyim yeğenime bakıyorum ama zaten kendimde birşeyden anlamam ne yapacağımı şaşırmıştım. Aklıma şöyle birşey geldi o zaman biraz gaddarcaydı ama ergenlik işte.
Uzun süre almak istediği hiç birşeyi almadım. Markete gitti eliboş döndü, pazara gitti eliboş döndü Allahtan öyle yaygara koparan bir çocuk değildi. Paramız yok annen, baban çalışsın para kazansın o zaman alabiliriz demiştim her defasında.
Çocuk tabi para olmayınca birşey olmayacağını, paranında işe gidilerek kazanılacağını idrak etti. Kuzum gerçekten çok akıllıydı.
Sonraki dönemde anne babasını kapıdan güle oynaya yolladı. Hatta tembih ederdi. Siz gidin çok çalışıp para kazanın akşam gelin. Bana şu oyuncağı alın :)
Hala o konularda çok anlayışlıdır. Yaş 20 oldu tabi ama olsun o yaşta anlayışsız nice gençlerimiz var

Sizede fikir olur belki.

Alicja .!.:

Ben de burada konu açmıştım işe başlamadan önce o kadar kötüydüm ki. Ama şimdi iyiki başladım diyorum. 2 aylığına tekrar ücretsiz izin alacağım 1 ay sonra, hiç izine ayrılasım yok öyle söyleyeyim. Sıcak bir kahve içiyorum, insanlarla sohbet ediyorum, üstüm başım her daim ütülü, şık, bakımlıyım saçım anne topuzu değil... Kendim oldum resmen :))
Kızımı özlüyor muyum evet özlüyorum ama biz kötü etkilenmedik çok şükür. Akşamları ve hafta sonları çok eğleniyoruz, güzel vakit geçiriyoruz. Kendimi deli gibi temizliğe kaptırmıyorum, ev dağınık ama kızımla oynamak vakit geçirmek güzel oluyor.
Bence siz de iyi ki başlamışım diyeceksiniz :))

Genişletmek için tıkla...

İnşallah, yazdıklarınız çok moral verdi sağolun Evde oturmak bana çok zor geldi çünkü ben çalışmayı severdim pazartesi gününü iple çekip, cuma günü üzülen biriydim. Yine sosyal oldum sürekli iş arkadaşlarımla buluşurum , yemeğe vs giderler hemen giderim , ziyaret ederim sürekli onları ama yine de insan eski temposunu özlüyor

Mi-Ok Yun .!.:

Benden size bir öneri :)
Daha doğrusu yaşadığımız şeyi anlatayım.
Ablam hep çalışan bir bayan oldu. Çocuğun aslında ağlamaması gerekse bile aklı ermeye başladığında annesi ve babası işe giderken yaygarayı kopartıyordu. Ve sizde olduğu gibi hemen susup dalmıyordu bildiğiniz 3 - 5 saat terör estirirdi.
Bende o zaman lise öğrencisiyim yeğenime bakıyorum ama zaten kendimde birşeyden anlamam ne yapacağımı şaşırmıştım. Aklıma şöyle birşey geldi o zaman biraz gaddarcaydı ama ergenlik işte.
Uzun süre almak istediği hiç birşeyi almadım. Markete gitti eliboş döndü, pazara gitti eliboş döndü Allahtan öyle yaygara koparan bir çocuk değildi. Paramız yok annen, baban çalışsın para kazansın o zaman alabiliriz demiştim her defasında.
Çocuk tabi para olmayınca birşey olmayacağını, paranında işe gidilerek kazanılacağını idrak etti. Kuzum gerçekten çok akıllıydı.
Sonraki dönemde anne babasını kapıdan güle oynaya yolladı. Hatta tembih ederdi. Siz gidin çok çalışıp para kazanın akşam gelin. Bana şu oyuncağı alın :)
Hala o konularda çok anlayışlıdır. Yaş 20 oldu tabi ama olsun o yaşta anlayışsız nice gençlerimiz var

Sizede fikir olur belki.

Genişletmek için tıkla...

Ay güldüm gerçekten ya maşallah akıllıymış. Bizimki de aslında parasız bir şey olmayacağının farkında ama babam işe gitsin anneler gitmez kafasında. Hatta arkadaşının annesi çalışıyor ondan bahsederken bile x teyze işe gitmiş dediğimde kabullenemiyor anneler işe gitmez diyor

benkeyfimvekahyasi .!.:

Ay güldüm gerçekten ya maşallah akıllıymış. Bizimki de aslında parasız bir şey olmayacağının farkında ama babam işe gitsin anneler gitmez kafasında. Hatta arkadaşının annesi çalışıyor ondan bahsederken bile x teyze işe gitmiş dediğimde kabullenemiyor anneler işe gitmez diyor

Genişletmek için tıkla...

Hepsi çok akıllı maşallah. Sizinki biraz işine gelmediği için yapıyor bunu gibi göründü. Allah hayırlı evlat etsin kendisini İnşallah alnınızın akıyla çıkarsınız sizde

Bu yaşlarda normal aslında. Sonuçta bazı şeylerin istediği gibi olmayabileceğini de kabullenmeli. Ona açıklayarak çıkın ağlasa bile. Kaçarak çıkınca daha çok güvensizlik oluyor. Yine geleceğinizi hep bilsin söyleyin , hatta size ait olan bir şeyi akşama kadar sizin için muhafaza etmesini falan söyleyebilirsiniz

Oğlum 7 aylıktı çalışmaya başladığımda, bir müddet babası baktı. Sonra bakıcı bulamadık ücretsiz izne ayrıldım bir süre. Tekrar işe başladığımda da 17 aylıktı. 16 aylıkken, yani ben işe başlamadan 1 ay önce bakıcı geldi başladı. İlk hafta üçümüz hep birlikteydik, her şeyini ben yaptım, oğlum sadece bakıcının varlığına alıştı. Sonraki hafta da yavaş yavaş alt değiştirmeler, yemek yedirmeler falan oldu. 3. hafta odada onları yalnız bıraktım, 4. Haftada da evden çıkarak süreyi uzattım. Bakıcı eve geldiği için çok sıkıntısı olmadı ama sene başında kreşe başladık (27 aylıkken), hala boynu bükük gidiyor (aslında çok güzel alışmıştı ama yatak döşek hasta olduk ailecek, 1 hafta kreşe gitmedi). birkaç haftaya yeniden alışır diye umuyorum. Bakalım, kısmet. Umarım çabuk alışır.

Senin de imkanın varsa bakıcının 1 ay kadar önceden başlaması iyi olur. Eve de mutlaka kamera taktır bu arada. Ne olur ne olmaz.

benkeyfimvekahyasi .!.:

Yeri geldi bir aydan fazla anneanneyle beraber kaldık ama lavaboya gitsem gelir önünde yatar, babası da ilgilenir alır gezdirir ama kendisi birisiyle dışarıya giderken sorun yok görüşürüz anne der gider, ben gidiyorsam abovv ne ağlamalar

Genişletmek için tıkla...

ayni biz,cocuklar cabuk adapte oluyorlar bulunduklari duruma,bakiciyi sevmesi cok onemli severse isiniz buyuk olcude kolaylasir gebnelde ise giderken anneyi gorsun diyorlar ama benim oglum gittigimi gordugu gun hic durmuyomus gormeden cikarsam daha sakin oluyormus babanneyle kaliyor.

benkeyfimvekahyasi .!.:

Evet ben de o yüzden yara almasını istemiyorum çünkü şimdiye kadar kendi isteği dışında kimsenin kucağına bile vermedim

Genişletmek için tıkla...

En doğrusunu yapmışsınız şimdiden hayır demeye rızasını almaya alıştırmış oluyorsunuz keşke tüm anneler sizin gibi olsa umarım süreci sorunsuz bir şekilde atlatırsınız ❣

Bie de benim gözlemlediğim kadarıyla bakıcılar genç özellikle süslü veya biraz değişik olunca cocukların cok hosuna gidiyor nedense. Benim saçlarım kivircik otobüste falan ağlayan cocuklar beni görünce susup dikkatlice inceliyor. Veya bir tanidigimin 'ocuğu vardı 2.5-3 yaşlarında anneden asla ayrilmazdi yaninda olduğu halde yüzünü görmesin ağlardı bir keresinde bir arkadaşım kirmizi ruj sürüp gelmiş cocuk hic annesini aramadı bile kıza gülücükler sevgi falan gösterdi biz şok olduk.