İşe Başlama Süreci

Merhaba Kadınlar Kulübü sakinleri 😊

Çocuğum yaklaşık 2 buçuk yaşına geldiğinde işe başlayacağım. Yarım gün ya da tam gün olabilir . Çalışma saatim ortalama 6 saat olacak diyebilirim. Bu çok uzun bir süre değil yaşı itibariyle. Ama doğdu doğalı birkaç saatlik babasına ya da anneanneye bırakmam dışında ayrılmadık onlara bırakırken de kapıdan çıkışımı görmüyordu genelde. İşte asıl mesele burada başlıyor.

Babasına bırakıp dışarı çıktığımı gördüğünde aşırı derecede ağlıyor. Konuşuyorum gideceğimi ve geri döneceğimi anlatıyorum. Gelirken ne istediğini soruyorum sarılıp ağlıyor sadece. Tabi ben de burnumun direği sızlaya sızlaya o kapıdan çıkıp işimi halledip dönüyorum. Üç beş dakika ağlayıp oyuna dalıyormuş ama ben evden çıkarken onu öyle gördüğüm için dışarıda bulunduğum sürede hep aynı kare gözümün önünde duruyor. Sanki hala o kapıda ağlıyormuş gibi geliyor. Döndüğümde ise sarılıp öpüyor bana bir tavrı olmuyor. Sürecin çok doğal olduğunu biliyorum ayrılırken kaygı yaşaması normal ama bakıcıya bıraktığım zaman aynı şiddetli ağlamaları devam ettirirse gün boyu kendimi kötü hissederim.

Çalışan ilk anne ben değilim, birçok anne çok çok küçükken bebeklerini bırakmak zorunda kalıyor bunun farkındayım. Ben bakıcıya bırakma sürecini daha kolay, daha sancısız nasıl atlatabilirim bu konuda destek istiyorum.

İşe başlamadan kaç hafta önce alışma süreci için bakıcı gelmeli? Önce birarada vakit geçiririz, parka gideriz çocuğun düzenini öğrenir. Sonra beş on dakikalık yalnız bırakıp dışarı çıkarım giderek süreyi artırırım diye düşünüyorum ama lütfen siz de nasıl bu süreci yönettiğinizi yazarsanız sevinirim. İlk günler ağlamalı mı geçiyor bu minikler ne zaman bay bay yaparak gülerek anneyi işe yollayacak kıvama geliyor ?

Karnımdayken, kesinlikle evde oturamam doğum iznim biter bitmez çalışırım diyordum. Büyük konuşmuşum , onun iyiliği için geleceği için çalışacak olsam da içime oturan öküze höst diyemiyorum. Dahası son derece duygusuz ve katı bir insan gibi göründüğüm için kimseye içimi dökemedim buraya ağlamaya geldim mendiliniz var mı 😪
2.5 yaş tam kreşlik oyle yapsaniz daha guvenli olur gibi..
 
Oğlum 7 aylıktı çalışmaya başladığımda, bir müddet babası baktı. Sonra bakıcı bulamadık ücretsiz izne ayrıldım bir süre. Tekrar işe başladığımda da 17 aylıktı. 16 aylıkken, yani ben işe başlamadan 1 ay önce bakıcı geldi başladı. İlk hafta üçümüz hep birlikteydik, her şeyini ben yaptım, oğlum sadece bakıcının varlığına alıştı. Sonraki hafta da yavaş yavaş alt değiştirmeler, yemek yedirmeler falan oldu. 3. hafta odada onları yalnız bıraktım, 4. Haftada da evden çıkarak süreyi uzattım. Bakıcı eve geldiği için çok sıkıntısı olmadı ama sene başında kreşe başladık (27 aylıkken), hala boynu bükük gidiyor (aslında çok güzel alışmıştı ama yatak döşek hasta olduk ailecek, 1 hafta kreşe gitmedi). 😔😔 birkaç haftaya yeniden alışır diye umuyorum. Bakalım, kısmet. Umarım çabuk alışır. 🙏🏻

Senin de imkanın varsa bakıcının 1 ay kadar önceden başlaması iyi olur. Eve de mutlaka kamera taktır bu arada. Ne olur ne olmaz.
Teşekkür ederim tam olarak bu süreci merak ediyordum. Peki bakıcıya ilk bırakıp işe gittiğiniz gün ağladı mı
 
Oğlum 7 aylıktı çalışmaya başladığımda, bir müddet babası baktı. Sonra bakıcı bulamadık ücretsiz izne ayrıldım bir süre. Tekrar işe başladığımda da 17 aylıktı. 16 aylıkken, yani ben işe başlamadan 1 ay önce bakıcı geldi başladı. İlk hafta üçümüz hep birlikteydik, her şeyini ben yaptım, oğlum sadece bakıcının varlığına alıştı. Sonraki hafta da yavaş yavaş alt değiştirmeler, yemek yedirmeler falan oldu. 3. hafta odada onları yalnız bıraktım, 4. Haftada da evden çıkarak süreyi uzattım. Bakıcı eve geldiği için çok sıkıntısı olmadı ama sene başında kreşe başladık (27 aylıkken), hala boynu bükük gidiyor (aslında çok güzel alışmıştı ama yatak döşek hasta olduk ailecek, 1 hafta kreşe gitmedi). 😔😔 birkaç haftaya yeniden alışır diye umuyorum. Bakalım, kısmet. Umarım çabuk alışır. 🙏🏻

Senin de imkanın varsa bakıcının 1 ay kadar önceden başlaması iyi olur. Eve de mutlaka kamera taktır bu arada. Ne olur ne olmaz.
Umarım alışır sizinki de tekrar. Kreşe alışmak daha zor
 
Bie de benim gözlemlediğim kadarıyla bakıcılar genç özellikle süslü veya biraz değişik olunca cocukların cok hosuna gidiyor nedense. Benim saçlarım kivircik otobüste falan ağlayan cocuklar beni görünce susup dikkatlice inceliyor. Veya bir tanidigimin 'ocuğu vardı 2.5-3 yaşlarında anneden asla ayrilmazdi yaninda olduğu halde yüzünü görmesin ağlardı bir keresinde bir arkadaşım kirmizi ruj sürüp gelmiş cocuk hic annesini aramadı bile kıza gülücükler sevgi falan gösterdi biz şok olduk.
Kesinlikle kendini sevdirmesi çok önemli, yaş da bunda etkili olabilir arkadaş gibi görebilir çocuk. Genç bakıcılarla ilgili çekindiğim bir şey var teknoloji. O telefonu interneti bir kenara bırakıp 5-6 saat aralıksız çocukla ilgilenebilmek gençler için biraz zor
 
ayni biz,cocuklar cabuk adapte oluyorlar bulunduklari duruma,bakiciyi sevmesi cok onemli severse isiniz buyuk olcude kolaylasir gebnelde ise giderken anneyi gorsun diyorlar ama benim oglum gittigimi gordugu gun hic durmuyomus gormeden cikarsam daha sakin oluyormus babanneyle kaliyor.
Evet giderken görsün diyorlar ağlıyor ama yine öyle denerim
 
Teşekkür ederim tam olarak bu süreci merak ediyordum. Peki bakıcıya ilk bırakıp işe gittiğiniz gün ağladı mı

Hayır ağlamadı. Zaten öğle araları emzirmeye ve uyutmaya gittim ben. Kreşe başlayana kadar ben uyuttum. Bakıcıya da o bir aylık süreçte hangi saatte me yediğini öğrettim. Çok çeşitli yemiyordu o yaşlarda ne yazık ki. Bir de ben şeye özen gösterdim, bakıcı benim evden çıkış saatimden yarım saat önce geliyordu eve. Yani bakıcı geldi ben çıktım olayı olmadı hiç. Olursa ‘bakıcı geliyor annem gidiyor’ düşüncesi yerleşirdi çünkü.

Umarım alışır sizinki de tekrar. Kreşe alışmak daha zor


Teşekkür ederim. İnşallah 🙏🏻 Çok şükür uyumlu bir çocuğum var ama gene de onu kreşe bırakmak içimi parçalıyor 😔😔
 
X