Günaydın herkese..
Daha önceki konumda bahsetmiştim, işe başlasam iki ucunun b*klu değnek olacağını, bilmeyenler için özet geçeyim. Çalışmak istemiyordum, sebebi öncelik olarak kv nin bende kalması, savruk olması çok konuşuyor olması ( 5 sn bile susmuyor), vs vs vs.. Tabi en büyük etken bebeğimin küçük olması derken, millet nasıl yapıyor yorumları, buradaki pek çok arkadaşın alaycı yorumları, çevremdeki insanların "bak şöyle yaptık, böyle oldu" örnekleriyle ben işe başladım. Neyse....
Asıl sorun, aynı dediğim gibi oldu herşey.. Her gün evde çılgınlar gibi ağlamak istiyorum. İşten geliyorum kapıyı açmamla sinirlerim alt üst oluyor, bezler kapıdan salona kadar etrafa savrulmuş, yerler çöp, peçete, evin hiç olmadık yerlerinden bardak, kaşık çatal, bütün bardaklar tabaklar mutfak tezgahına inmiş, evin bütün ışıkları açık, bütün kapaklı herşey açık, kapalı küçük bi balkonumuz var sigara orda içiliyor, izmaritler ve küller küllükte değil.. Klozetin içi yumak yumak peçete, şimdi birde onla uğraşayım diye sabırla tıkanmasını bekliyorum.. Okadar yorgun geliyorum ki vücudum et kesiği oldu, bebeğim gündüz mis gibi, ama geceleri hiç uyumuyor.. Bir de uykusuzum. En son ne zaman deliksiz uyuduğumu hatırlamıyorum... En azından oturabildiğim evimde etraf toplamaktan kçım yer de görmüyor artık, üstelik buna bir de laf ediyorlar, ben titizlik hastasıymışım. Her insan evinin yüzünde çöplerle bezlerle yaşamak istemez bence, ya da mutfak tezgahına bir bardak koyacak yer kalmadıysa toparlamak ister. Kendi evimi gönül rahatlığıyla toparlayamıyorum, amerikan mutfak salonda yiyor içiyoruz yerlerin halini siz düşünün.... Daha önce bahsetmiştim konumda, aynı şeyleri bir bir yaşamakla beraber beni asıl delirten, sütüm bebeğime dokunuyormuş. Bu kv ile eşimin süper zekalarından fışkıran ortak kararları. Bebeğim 5. Ayında ve şimdiye kadar, daha doğrusu kv gelene kadar hiç mama vermedim, doktor kontrolü ile birlikte sadece emzirdim. Uyumaması açlığa bağlandı ek olarak mama veriyoruz. Kv yoğurt veriyor hergün, patates havuç soğan karışımı püre yapıyor onu yediriyor, gece bebeğim çok gaz sancısı çekiyor. Ama suç kimde biliyor musunuz BENİM SÜTÜMDE!!! SÜTÜM DOKUNUYORMUŞ. Süper zeka eşim dün işe gittiğimde kendi gözleriyle şahit olmuş, emziremeden gitmiştim uyuduğu için, mışıl mışıl uyuyormuş bebek ben emzirmeyince. Artık emzirmeyecekmişim. Tabi bunları eşimin aklına sokan parlak zekanın başı kim tahmin edin. Bebeğim gündüz hep aynı saatlerde uyur, gündüz hiç sesi çıkmaz hep güler, oyun muhabbet ister, gece içine bişey kaçar uyumaz sabaha kadar emziririm, uykusuzluktan bazen çıldırırım, bu aylardır böyle. Ama sanki bebeğimizin gündüz aynı saatte uyuduğuna ilk defa şahit olmuş gibi davranan eşime hayretler ettim. Ağzıma geleni de söylüyorum. Ama okadar umarsızlar ki, okadar herşeye b*k atmaya alışmışlarki, herkes gerizekalı onlar akıllı, her konu hakkında ultramantıklı fikirleri var, çıldıracağım... Uzun olduysa affola.. Çok doluyum...
Daha önceki konumda bahsetmiştim, işe başlasam iki ucunun b*klu değnek olacağını, bilmeyenler için özet geçeyim. Çalışmak istemiyordum, sebebi öncelik olarak kv nin bende kalması, savruk olması çok konuşuyor olması ( 5 sn bile susmuyor), vs vs vs.. Tabi en büyük etken bebeğimin küçük olması derken, millet nasıl yapıyor yorumları, buradaki pek çok arkadaşın alaycı yorumları, çevremdeki insanların "bak şöyle yaptık, böyle oldu" örnekleriyle ben işe başladım. Neyse....
Asıl sorun, aynı dediğim gibi oldu herşey.. Her gün evde çılgınlar gibi ağlamak istiyorum. İşten geliyorum kapıyı açmamla sinirlerim alt üst oluyor, bezler kapıdan salona kadar etrafa savrulmuş, yerler çöp, peçete, evin hiç olmadık yerlerinden bardak, kaşık çatal, bütün bardaklar tabaklar mutfak tezgahına inmiş, evin bütün ışıkları açık, bütün kapaklı herşey açık, kapalı küçük bi balkonumuz var sigara orda içiliyor, izmaritler ve küller küllükte değil.. Klozetin içi yumak yumak peçete, şimdi birde onla uğraşayım diye sabırla tıkanmasını bekliyorum.. Okadar yorgun geliyorum ki vücudum et kesiği oldu, bebeğim gündüz mis gibi, ama geceleri hiç uyumuyor.. Bir de uykusuzum. En son ne zaman deliksiz uyuduğumu hatırlamıyorum... En azından oturabildiğim evimde etraf toplamaktan kçım yer de görmüyor artık, üstelik buna bir de laf ediyorlar, ben titizlik hastasıymışım. Her insan evinin yüzünde çöplerle bezlerle yaşamak istemez bence, ya da mutfak tezgahına bir bardak koyacak yer kalmadıysa toparlamak ister. Kendi evimi gönül rahatlığıyla toparlayamıyorum, amerikan mutfak salonda yiyor içiyoruz yerlerin halini siz düşünün.... Daha önce bahsetmiştim konumda, aynı şeyleri bir bir yaşamakla beraber beni asıl delirten, sütüm bebeğime dokunuyormuş. Bu kv ile eşimin süper zekalarından fışkıran ortak kararları. Bebeğim 5. Ayında ve şimdiye kadar, daha doğrusu kv gelene kadar hiç mama vermedim, doktor kontrolü ile birlikte sadece emzirdim. Uyumaması açlığa bağlandı ek olarak mama veriyoruz. Kv yoğurt veriyor hergün, patates havuç soğan karışımı püre yapıyor onu yediriyor, gece bebeğim çok gaz sancısı çekiyor. Ama suç kimde biliyor musunuz BENİM SÜTÜMDE!!! SÜTÜM DOKUNUYORMUŞ. Süper zeka eşim dün işe gittiğimde kendi gözleriyle şahit olmuş, emziremeden gitmiştim uyuduğu için, mışıl mışıl uyuyormuş bebek ben emzirmeyince. Artık emzirmeyecekmişim. Tabi bunları eşimin aklına sokan parlak zekanın başı kim tahmin edin. Bebeğim gündüz hep aynı saatlerde uyur, gündüz hiç sesi çıkmaz hep güler, oyun muhabbet ister, gece içine bişey kaçar uyumaz sabaha kadar emziririm, uykusuzluktan bazen çıldırırım, bu aylardır böyle. Ama sanki bebeğimizin gündüz aynı saatte uyuduğuna ilk defa şahit olmuş gibi davranan eşime hayretler ettim. Ağzıma geleni de söylüyorum. Ama okadar umarsızlar ki, okadar herşeye b*k atmaya alışmışlarki, herkes gerizekalı onlar akıllı, her konu hakkında ultramantıklı fikirleri var, çıldıracağım... Uzun olduysa affola.. Çok doluyum...
