- Konu Sahibi Munevvergul
-
- #1
Merhaba arkadaşlar, buradan bir çok konuda yardım aldım. Bu soruma da cevap verirseniz çok sevinirim.
Öncelikle ben 2 yıl önce eşimden boşandım ve çok kötü günler geçirdim. Bu süreç içinde olabildiğince işime sarıldım ve bir hata yapmamaya dikkat ettim. Geçmişteki kötü günlerimi düşündüğümde bu konuda kendimi takdir ediyorum. Gelgelelim ki kimse kimsenin derdinden anlamıyor içim kan ağladığı günlerde bile gülmeye çalıştım. Kimse yanımda olmadı. Ama şimdi kendi sıkıntılarında ilgilenmemi bekliyorlar ama içimden gelmiyor. Fakat son zamanlarda tahammülüm çok azaldı. İşyerim rekabetin ve yükselmenin olduğu bir işyeri. Oda arkadaşım ise çatlağın biri. Kendini çok akıllı sanan, her şeyi merak eden kafası basmayan ama hırslı biri. Bugüne kadar hep idare ettim. Aman boşver... Aman takma diye kendimi durdurdum. Geçen anahtarını unutmuş ben de haberim yoktu çıktım. Bana nasıl çıkışıyor anlatamam yok niye haber vermezsin bilmem ne. Ben de umursamadım haberim yoktu anahtarını almadığından dedim geçiştirdim. Yine unuttu ve yine arayıp bana telefonda laf sayıyo tabi ben de kayış koptu bir de yetmedi üstüne telefonu kapattı. Kendisi kapatmadım diyor ama ben öyle anladım. Ben de haddini bil bana terbiyesizlik yapma hakkın yok dedim. Gitmiş en yakın arkadaşlarıma arkamdan konuşmuş yok işte sorunlu, öyle olmasa boşanmazdı falan filan. Çok sinirliyim ama profesyonel davranmam lazım. Ben artık çok yoruldum ne yapacağımı bilmiyorum? Uzak durmaya çalışıyorum bu sefer beni iyice didikliyor yok nereye gittin yok ne yaptın diye. Ama ben sadece işimi yapmak istiyorum. Samimiyet kurmak istemiyorum. Görüldüğü üzere arkadan iş karıştıracak bir tip? İnsanlarla sorun yaşamak da istemiyorum. Sizce ben ne yapmalıyım?
Öncelikle ben 2 yıl önce eşimden boşandım ve çok kötü günler geçirdim. Bu süreç içinde olabildiğince işime sarıldım ve bir hata yapmamaya dikkat ettim. Geçmişteki kötü günlerimi düşündüğümde bu konuda kendimi takdir ediyorum. Gelgelelim ki kimse kimsenin derdinden anlamıyor içim kan ağladığı günlerde bile gülmeye çalıştım. Kimse yanımda olmadı. Ama şimdi kendi sıkıntılarında ilgilenmemi bekliyorlar ama içimden gelmiyor. Fakat son zamanlarda tahammülüm çok azaldı. İşyerim rekabetin ve yükselmenin olduğu bir işyeri. Oda arkadaşım ise çatlağın biri. Kendini çok akıllı sanan, her şeyi merak eden kafası basmayan ama hırslı biri. Bugüne kadar hep idare ettim. Aman boşver... Aman takma diye kendimi durdurdum. Geçen anahtarını unutmuş ben de haberim yoktu çıktım. Bana nasıl çıkışıyor anlatamam yok niye haber vermezsin bilmem ne. Ben de umursamadım haberim yoktu anahtarını almadığından dedim geçiştirdim. Yine unuttu ve yine arayıp bana telefonda laf sayıyo tabi ben de kayış koptu bir de yetmedi üstüne telefonu kapattı. Kendisi kapatmadım diyor ama ben öyle anladım. Ben de haddini bil bana terbiyesizlik yapma hakkın yok dedim. Gitmiş en yakın arkadaşlarıma arkamdan konuşmuş yok işte sorunlu, öyle olmasa boşanmazdı falan filan. Çok sinirliyim ama profesyonel davranmam lazım. Ben artık çok yoruldum ne yapacağımı bilmiyorum? Uzak durmaya çalışıyorum bu sefer beni iyice didikliyor yok nereye gittin yok ne yaptın diye. Ama ben sadece işimi yapmak istiyorum. Samimiyet kurmak istemiyorum. Görüldüğü üzere arkadan iş karıştıracak bir tip? İnsanlarla sorun yaşamak da istemiyorum. Sizce ben ne yapmalıyım?