- 9 Ocak 2012
- 14.903
- 28.624
-
- Konu Sahibi sonundaoldu
- #1
mrb hanımlar. benim sorunum çok şükür ki ailevi değil. eve gittiğimde bitiyor. ama işyerim çok bunaltıcı dk sayıyorum diyebilirim.
ben bir kamu kurumunda çalışıyorum. buraya doğuda bir ilden geldim ve kendi memleketim. genel olarak soğuk biriyimdir kimse gelip yanaşmazsa asla konuşup samimiyet kurmam.
buraya geldim birkaç ay sonra evlendim. bir ay sonra kadar da bir arkadaş (bayan) sürekli yemeğe gidelim, hadi gel çay içelim derken samimiyet kurmak istedi, kendisi çok arkadaşçıl. kurumdaki herkesle birtakım problemler yaşamış.
eşlerimiz aynı görevi yapıyor eşli görüştük ev ziyaretleri falan filan. sonra aynı odada görev yaptık. acayip farklıydık. o çok hareketli, gezenti, arkadaş delisi ben de bir o kadar sakin. herkes nasıl anlaşıyorlar diye şaşırıyordu. genelde uyum sağlıyordum. neyse burdaki herkes hakkında birçok şey anlattı. dost hayatı yaşayan mı, kocasını aldatan mı, oda da bir arkadaşı erkeklerle kırıştırırken odayı bekleyen erkekleri mi, sinsice dinliyor hiç kendi konuşmuyor dediği kişiler mi?? tiksindim. ama doğruluk payını bilmiyorum ama midem almadı ve kimseyle konuşasım gelmedi.
sonra bunların tayini çıktı kendisi hamile. beni aradı müdürümüz hiç yardımcı olmuyor da saydıda saydı. ben de müdürle konuştum az önce sesi çok iyi geldi hatta seni sordu dedim.(kendisi hamile ve erken doğum tehlikesi vardı). neyse hayırlısı artık cnm kısmetinde varsa gidersin dedim.
ardından bana bir mesaj yazmış şoke oldum. sen nasıl müdüre iyi dersin, sen nasıl beni anlamazsın?? ben olsam öylemi derdim tabi ben düşünceliyim, karşıyı hep düşünürüm,ben ben ben.. hayırlısı nasıl dersin bıktım bu lafı duymaktan.. hamileliğine verdiğimi söylesem de saçmaladı. ben senin gibi birinden ne bekleyebilirim falan dedi.
bundan sonra arama mesafe koydum meraba meraba.. ama sonra hakkında o kadar şey dediği insanlarla sultanım, canım, cicim diye konuşmalar. yemeklere gitmeler falan tiksindim resmen. ve içimde kaldı bunları söyleyememek. herkes de sanar ki ben kendini doldurdum da konuşmuyordu onlarla. şimdi yan yana oturuyorum ve işe gelesim kalmadı. doğum iznine çıkacak ama içimde kaldı sen insanlar hakkında böyle dedin şimdi hiçbir şey olmamış gibi nasıl davranıyorsun diyememek.. çok üzgünüm resmen tek takılıyorum işte. gnydn diyecek biri bile yok. sabahtan akşama kadar..
ben bir kamu kurumunda çalışıyorum. buraya doğuda bir ilden geldim ve kendi memleketim. genel olarak soğuk biriyimdir kimse gelip yanaşmazsa asla konuşup samimiyet kurmam.
buraya geldim birkaç ay sonra evlendim. bir ay sonra kadar da bir arkadaş (bayan) sürekli yemeğe gidelim, hadi gel çay içelim derken samimiyet kurmak istedi, kendisi çok arkadaşçıl. kurumdaki herkesle birtakım problemler yaşamış.
eşlerimiz aynı görevi yapıyor eşli görüştük ev ziyaretleri falan filan. sonra aynı odada görev yaptık. acayip farklıydık. o çok hareketli, gezenti, arkadaş delisi ben de bir o kadar sakin. herkes nasıl anlaşıyorlar diye şaşırıyordu. genelde uyum sağlıyordum. neyse burdaki herkes hakkında birçok şey anlattı. dost hayatı yaşayan mı, kocasını aldatan mı, oda da bir arkadaşı erkeklerle kırıştırırken odayı bekleyen erkekleri mi, sinsice dinliyor hiç kendi konuşmuyor dediği kişiler mi?? tiksindim. ama doğruluk payını bilmiyorum ama midem almadı ve kimseyle konuşasım gelmedi.
sonra bunların tayini çıktı kendisi hamile. beni aradı müdürümüz hiç yardımcı olmuyor da saydıda saydı. ben de müdürle konuştum az önce sesi çok iyi geldi hatta seni sordu dedim.(kendisi hamile ve erken doğum tehlikesi vardı). neyse hayırlısı artık cnm kısmetinde varsa gidersin dedim.
ardından bana bir mesaj yazmış şoke oldum. sen nasıl müdüre iyi dersin, sen nasıl beni anlamazsın?? ben olsam öylemi derdim tabi ben düşünceliyim, karşıyı hep düşünürüm,ben ben ben.. hayırlısı nasıl dersin bıktım bu lafı duymaktan.. hamileliğine verdiğimi söylesem de saçmaladı. ben senin gibi birinden ne bekleyebilirim falan dedi.
bundan sonra arama mesafe koydum meraba meraba.. ama sonra hakkında o kadar şey dediği insanlarla sultanım, canım, cicim diye konuşmalar. yemeklere gitmeler falan tiksindim resmen. ve içimde kaldı bunları söyleyememek. herkes de sanar ki ben kendini doldurdum da konuşmuyordu onlarla. şimdi yan yana oturuyorum ve işe gelesim kalmadı. doğum iznine çıkacak ama içimde kaldı sen insanlar hakkında böyle dedin şimdi hiçbir şey olmamış gibi nasıl davranıyorsun diyememek.. çok üzgünüm resmen tek takılıyorum işte. gnydn diyecek biri bile yok. sabahtan akşama kadar..