Yıllar önce şimdi adını vermek istemediğim bir oyundan (kötü içerikli vesaire değil ergenlik sadece) tanıştığım biri vardı ve o an kendimde bulduğum ve şu an düşünürken bile tüylerimi ürperten cesaretle Üsküdar'da buluşmuştum. Konuşurken inanılmaz güzeldi her şey ancak buluştuğumuzda kışın ortasındaydı ve ince bir trikoyla gelmişti, geç de kalmıştı, "Apaçi bir montum var bir yeri yırtıktı onunla gelmek istemedim" dedi ve donmayı göze almış böyle bir şey için. Bu arada tavrı ve fotoğraflarında hiç öyle biri değildi. Üsküdar'ı bilenler bilir, çiçekçi ablalarla doludur, ayıp olmasın hemen geri göndermeyeyim diye biraz otururken yakaladı bir tanesi, hayatında hiç çiçekçi görmemiş herhalde, yüz lira verdi 1 tane güle, sonra üstünü bekledi ama nafile tabii ki. Kadın aldı gitti parayı, kaldık bir gülle. :) Lisedeyim tabii daha o zaman. Sonra muhabbet ettik ve ayrıldık, sonrasında muhabbetimi kestim tabii ki. Başta feda olsun o güller derken daha sonra arkamdan konuşmuş oyunda hep, o kadar para harcadım son paramdı o vesaire diye. :) Şimdiki aklım olsa asla öyle bir şeye kalkışmazdım, sanırım akıllıca yaptığım tek şey kalabalık bir yerde buluşmaktı.
