Elindekiyle yetinmek lazım, ama insanoğlunun doğasında var bu, önemli olan hayatını bunları düşünmekle karartmamak. Ailelerden tek beklentim benim de çocukları arasında haksızlık yapmayıp, adaletli olmalarıdır.Mesela biz kiracıyız ama kayınlarım babasının olan 2 daire var 20 yıldır orada oturuyorlar.
Hep derlerdi ki evlenmeden önce, size de ev alınacak, siz böyle kalmayacaksınız. Sonuçta anne, baba olarak çocukları arasında adaletli davranmaya çalışıyorlar diye düşünürdüm. (Ev almaktan kastım el birliğiyle peşinatı denkleştirmek yoksa krediyi 10 sene ödemeli biz çekip ödeyecektik, 10 bin - 20 bin gibi bir meblağa komple ev aldırıp içine geçip oturmak değil bahsettiğim.)
Ama olmadı, eltim daire tapuları hakkında 20 yıl oldu, hala üzerimize yapamadı diye anlatıyor bir de bana, iyi tarafından bak 20 yıldır kira vermiyorsun demek geliyor içimden, ben çalışabileyim diye rahatsızlığımın ciddiyetine rağmen çocuk yapmıyorum. Çalışamazsam geçinemeyiz diye?
Aile demek bana göre iyi günde değil, aslında her gününde yanında olandır. Çocukları arasında eşitliği sağlayandır. Sizinkiler de aynı, birine daya döşe, diğerini dımdızlak çok (af buyurun) gönder evden, çok büyük bir haksızlık bu o demez mi ben insan değil miyim? Evlat değil miyim diye?
İşlerine gelmeyen bir konu olunca da anne, baba olurlar. Besleyip, büyütmekten girer, uykusuz gecelerden çıkarlar.