Sizin aileniz benim aileme, eşinizinki de eşimin ailesine benziyor.
Konuyu açsam aynı yazardım.
Tek fark, beklentim yok, "yapmak zorundalar" demiyorum.
Evet yapsalar pek güzel olurdu, içten gelse, hediye etseler, alsalar yapsalar çok iyi. Ama yok, napalım.
Benim aileminse içinden geliyor, seviyor heves ediyorlar. Onlara da mani olamam.
Maddi hiçbirşey yapmadıkları gibi, manevi olarak da yanımızda değillerdir. Bu daha kırıcı bence.
Benim çocuklarım "babaanne" demeyi bilmiyor mesela, tanımıyorlar. Ayda yılda bir görünce normal vakit geçirip, sonra unutuyorlar. Kendini çocuğa da sevdirmedikten, ona birşeyler veremedikten sonra(sevgi) çocuk sahiplenmiyor zaten.
E bu da onlara ceza olarak yeter.
Hiç takılmayın. Eşiniz haklı. Huzurunuzu bozmayın, beklenti sıfır olsun.
