- 28 Mayıs 2020
- 160
- 207
selam kızlar
size kafama takılan bir durumu anlatmak istiyorum. özellikle ilişkisinde benzer problem yaşayanlar var mı, veya evlenmeden öncesinde olsun.. bunu öğrenip tavsiye bekliyorum.. uzun bir süredir ilişkim var (3 senedir) ve ikimizin de ilk ilişkisi diyebilirim. genel olarak çok bir problemimiz yok bir konu dışında. uzun mesafe ilişkisi sürdürüyoruz ve ikimizin de ailesi biliyor. evlilik düşünüyoruz okul bitince...
ben arkadaşlarımla evde kaldığım için o geldiğinde salonda falan uyurdu ben gittiğimde ise (evde tek yaşıyor) evinde kalırdım ve haliyle yakınlaşmalar olurdu. ikimiz evde yalnız olduğumuz için cesaret alırdı ve yakınlaşırdık.(cinsellik yaşamadık ama ön sevişme gibisinden bir şeyler oluyordu) benim kaldığım evde öyle şeyler olmazdı. bir yerden sonra kendi kendime "evlilik için özel şeyler kalmalı ve bu değerli anları evlilik sonrasında yaşamamız daha doğru olur" gibi bir psikolojiye girdim ve son bir senedir hiç evine gitmedim.açık açık ona da söyledim bu düşüncemi ve sen bilirsin falan dedi.
fakat onun buna bozulduğunu hissettim. zaman zaman da üstü kapaklı söyledi bana "görüşemiyoruz" gibisinden. "ben yoğunum ve her zaman gelemem yanına, zaten çok görüşemiyoruz, eskiden sende gelirdin en azından daha iyi olurdu, artık hiç gelmiyosun" dedi. bende "okulların bitmesine iki sene kaldı, yapabileceğimiz bir şey yok, idare etmemiz lazım" dedim..
ama birkaç aydır korona da araya girdi ve birbirimizi hiç görmedik. son günlerde de biraz uzaktı bana karşı sanki ve sebebini sorunca da "yanıma gelmemen beni çok üzüyor, uygun bir vaktin olsa bile yanıma hiç gelmeyecek olmanı kafama takıyorum, sonuçta ben her zaman gelemiyorum müsait olduğunda sende gelsen ve daha sık görüşsek iyi olurdu" falan dedi..
asla yakınlaşmakla ilgili bir cümle bir ima kurmuyor ama bu tarz cümlelerle yanına gitmemi istediğini söylüyor ve bu bana mantıksız geliyor. kafası birtek ona çalışıyormuş gibi hissettiriyo yada belki de ben yanlış anlıyorum bilmiyorum.sizce böyle cümleler kurması normal mi? anlayış göstermemesine üzülüyorum açıkçası.. neden böyle bir karar aldığımı bile bile hala yanına gitmem için trip atıyor ve sıkılıyorum bu durumdan.. sizce ben mi abartıyorum? ilişkilerinizde benzer durumu yaşayanlar var mı? evlenmeden bir evde yalnız olmayı doğru bulmuyorum ben artık.. hem bizim yarın öbür gün evleneceğimiz bile kesin değilken neden sonrasında bana vicdanen kötü gelecek şeyler yapayım ki? haksız mıyım kızlar....
DÜZENLEME: yorumlardan ötürü bazı şeyleri eksik söylediğimi farkettim. erkek arkadaşımın yanına asla gitmem demedim aslında. yanına gelirim ve orada çok yakın bir arkadaşım var onda kalırım dedim ve bunu defalarca dememe rağmen duymamazlıktan geldi kendisi. yani probleminin "görüşememek" değil de "yakınlaşamamak" olduğunu düşünüyorum. ona aşık olduğum için de ayrılmayı düşünmüyorum. bunu problem ediyorsa ve bu şekilde yapamayacaksa kendisi ayrılabilir. yakınlaşamadı diye ayrılan birinin de gerçekten sevdiğine inanmama önüme bakarım
bir diğer önemli mesele ise burada çok fazla konu okudum ve "ilişkiye girmiştik, bana söz vermişti ayrıldı" tarzında konu açan kızların hepsine çok sert bir şekilde " neden birlikte oldun, erkeklerin birlikte olmak için her yalanı söyleyeceğini bilmiyor musun, güvenmeyecektin, kaç kere söyledik evlenmeden üzülecekseniz yapmayın diye" tarzında cevaplar yazılmış.
karşınızda ise bu tavsiyeleri hayatına uygulamaya çalışan genç bir hanım varken bu fikri savunan kadınlardan eser yok ve çoğunluğu "evine git" fikrini savunuyor durumda..
kendinizle çelişmeyin derim..
asla evine de gitmem. evlenmeden birlikte olacak veya yakınlaşıp sonra ağlayacak bir karakterim varsa niye böyle birşeyi yapmak zorunda olayım ki... çok saçma
DÜZENLEME 2:Asla ama asla sevgilimin evine gitmeme kararı aldım. yorumlardaki bazı aciz kadınların savunduğu üzere "sevgilim benden ayrılmasın diye basitleşip onunla sevişmek" zorunda olduğumu düşünmüyorum. çünkü bunu savunan siz bazı kadınlar gibi aciz değilim ben. teşekkürler
NOT: tam tersi bu şekilde davrandığınız zaman erkekler size daha da hayran olur, bir deneyin derim...
size kafama takılan bir durumu anlatmak istiyorum. özellikle ilişkisinde benzer problem yaşayanlar var mı, veya evlenmeden öncesinde olsun.. bunu öğrenip tavsiye bekliyorum.. uzun bir süredir ilişkim var (3 senedir) ve ikimizin de ilk ilişkisi diyebilirim. genel olarak çok bir problemimiz yok bir konu dışında. uzun mesafe ilişkisi sürdürüyoruz ve ikimizin de ailesi biliyor. evlilik düşünüyoruz okul bitince...
ben arkadaşlarımla evde kaldığım için o geldiğinde salonda falan uyurdu ben gittiğimde ise (evde tek yaşıyor) evinde kalırdım ve haliyle yakınlaşmalar olurdu. ikimiz evde yalnız olduğumuz için cesaret alırdı ve yakınlaşırdık.(cinsellik yaşamadık ama ön sevişme gibisinden bir şeyler oluyordu) benim kaldığım evde öyle şeyler olmazdı. bir yerden sonra kendi kendime "evlilik için özel şeyler kalmalı ve bu değerli anları evlilik sonrasında yaşamamız daha doğru olur" gibi bir psikolojiye girdim ve son bir senedir hiç evine gitmedim.açık açık ona da söyledim bu düşüncemi ve sen bilirsin falan dedi.
fakat onun buna bozulduğunu hissettim. zaman zaman da üstü kapaklı söyledi bana "görüşemiyoruz" gibisinden. "ben yoğunum ve her zaman gelemem yanına, zaten çok görüşemiyoruz, eskiden sende gelirdin en azından daha iyi olurdu, artık hiç gelmiyosun" dedi. bende "okulların bitmesine iki sene kaldı, yapabileceğimiz bir şey yok, idare etmemiz lazım" dedim..
ama birkaç aydır korona da araya girdi ve birbirimizi hiç görmedik. son günlerde de biraz uzaktı bana karşı sanki ve sebebini sorunca da "yanıma gelmemen beni çok üzüyor, uygun bir vaktin olsa bile yanıma hiç gelmeyecek olmanı kafama takıyorum, sonuçta ben her zaman gelemiyorum müsait olduğunda sende gelsen ve daha sık görüşsek iyi olurdu" falan dedi..
asla yakınlaşmakla ilgili bir cümle bir ima kurmuyor ama bu tarz cümlelerle yanına gitmemi istediğini söylüyor ve bu bana mantıksız geliyor. kafası birtek ona çalışıyormuş gibi hissettiriyo yada belki de ben yanlış anlıyorum bilmiyorum.sizce böyle cümleler kurması normal mi? anlayış göstermemesine üzülüyorum açıkçası.. neden böyle bir karar aldığımı bile bile hala yanına gitmem için trip atıyor ve sıkılıyorum bu durumdan.. sizce ben mi abartıyorum? ilişkilerinizde benzer durumu yaşayanlar var mı? evlenmeden bir evde yalnız olmayı doğru bulmuyorum ben artık.. hem bizim yarın öbür gün evleneceğimiz bile kesin değilken neden sonrasında bana vicdanen kötü gelecek şeyler yapayım ki? haksız mıyım kızlar....
DÜZENLEME: yorumlardan ötürü bazı şeyleri eksik söylediğimi farkettim. erkek arkadaşımın yanına asla gitmem demedim aslında. yanına gelirim ve orada çok yakın bir arkadaşım var onda kalırım dedim ve bunu defalarca dememe rağmen duymamazlıktan geldi kendisi. yani probleminin "görüşememek" değil de "yakınlaşamamak" olduğunu düşünüyorum. ona aşık olduğum için de ayrılmayı düşünmüyorum. bunu problem ediyorsa ve bu şekilde yapamayacaksa kendisi ayrılabilir. yakınlaşamadı diye ayrılan birinin de gerçekten sevdiğine inanmama önüme bakarım
bir diğer önemli mesele ise burada çok fazla konu okudum ve "ilişkiye girmiştik, bana söz vermişti ayrıldı" tarzında konu açan kızların hepsine çok sert bir şekilde " neden birlikte oldun, erkeklerin birlikte olmak için her yalanı söyleyeceğini bilmiyor musun, güvenmeyecektin, kaç kere söyledik evlenmeden üzülecekseniz yapmayın diye" tarzında cevaplar yazılmış.
karşınızda ise bu tavsiyeleri hayatına uygulamaya çalışan genç bir hanım varken bu fikri savunan kadınlardan eser yok ve çoğunluğu "evine git" fikrini savunuyor durumda..
kendinizle çelişmeyin derim..
asla evine de gitmem. evlenmeden birlikte olacak veya yakınlaşıp sonra ağlayacak bir karakterim varsa niye böyle birşeyi yapmak zorunda olayım ki... çok saçma
DÜZENLEME 2:Asla ama asla sevgilimin evine gitmeme kararı aldım. yorumlardaki bazı aciz kadınların savunduğu üzere "sevgilim benden ayrılmasın diye basitleşip onunla sevişmek" zorunda olduğumu düşünmüyorum. çünkü bunu savunan siz bazı kadınlar gibi aciz değilim ben. teşekkürler
NOT: tam tersi bu şekilde davrandığınız zaman erkekler size daha da hayran olur, bir deneyin derim...
Son düzenleme: