Öncelikle merhaba. Son zamanlarda aklımı kurcalayan bir konu var ve işin içinden bir türlü çıkamadığım için başka fikirler de almak istedim.
3 senelik güzel bir ilişkim var. İkimiz de birbirimizin ilk sevgilisiyiz. Arada pürüzler çıksa da genel olarak iyi anlaşırız. Ama ikimizin gelecek planları farklı ve bu durumda birlikteliğimizin sürmesi mümkün değil.
Şöyle ki biz üniversitede tanıştık. Ankara'da okuyoruz. O aslen de Ankaralı ben Muğlalıyım. Bu sene mezun olacağım ben ama onun hala iki senesi var. Şu an online eğitim olduğu için ben aile evindeyim. Normalde geleceğe dair planımız şuydu: ben kendisi mezun olana kadar -maddi sebeplerin de etkisiyle- memleketimde çalışacaktım. Ardından kendisi mezun olunca hayatımızı İstanbul'da kurmak istiyorduk. Aslında İstanbulu daha çok o istiyordu. Çocukluğundan beri çok seviyormuş, liseyi de orada yatılı okumuş. Hayali istanbulda yaşamak. Benim için de bu hayal başlangıçta sorun değildi ama hayatın gerçekleri yüzümüze çarpmaya başlayınca bunun yeteri kadar iyi bir fikir olmadığını düşündüm. Ekonomi belli, şehir kalabalık, rekabet çok fazla ve en önemlisi son depremden sonra istanbuldaki olası deprem beni çok korkutmaya başladı. Daha mesleğin başındayken kazanacağım parayla çok iyi, yeni bir ev tutamayacağım belli. Çok fahiş fiyatlarda üstelik kiralar. Ben bunun yerine kiraların bi nebze daha ucuz olduğu daha sakin bir yerde yaşamak istiyorum. Çünkü mesele sadece maddiyat değil aynı zamanda şehrin yoruculuğunu da göz önünde bulunduruyorum. Yakın zamanda evlilik gibi bir planımız yok.
Sonuç olarak ne istanbulda yaşamak istiyorum ne de ayrılmak istiyorum. Ama onun hep en çok istediği şey buyken başka bir şehirde yaşamaya da onu zorlamak istemiyorum. Zaten ankarada okumasının sebebi bile annesinin sağlık sorunlarından kaynaklı yoksa İstanbulda okuyacakmış. Bir yanım madem bu iş eninde sonunda bitecek ilişkiyi sürdürüp daha da bağlanmanın lüzumu yok diyor.
Biraz uzun oldu kusura bakmayın ama sizce ne yapmalıyım? Daha önce ağzını aradım başka şehirlerde yaşamaya pek niyeti yok
3 senelik güzel bir ilişkim var. İkimiz de birbirimizin ilk sevgilisiyiz. Arada pürüzler çıksa da genel olarak iyi anlaşırız. Ama ikimizin gelecek planları farklı ve bu durumda birlikteliğimizin sürmesi mümkün değil.
Şöyle ki biz üniversitede tanıştık. Ankara'da okuyoruz. O aslen de Ankaralı ben Muğlalıyım. Bu sene mezun olacağım ben ama onun hala iki senesi var. Şu an online eğitim olduğu için ben aile evindeyim. Normalde geleceğe dair planımız şuydu: ben kendisi mezun olana kadar -maddi sebeplerin de etkisiyle- memleketimde çalışacaktım. Ardından kendisi mezun olunca hayatımızı İstanbul'da kurmak istiyorduk. Aslında İstanbulu daha çok o istiyordu. Çocukluğundan beri çok seviyormuş, liseyi de orada yatılı okumuş. Hayali istanbulda yaşamak. Benim için de bu hayal başlangıçta sorun değildi ama hayatın gerçekleri yüzümüze çarpmaya başlayınca bunun yeteri kadar iyi bir fikir olmadığını düşündüm. Ekonomi belli, şehir kalabalık, rekabet çok fazla ve en önemlisi son depremden sonra istanbuldaki olası deprem beni çok korkutmaya başladı. Daha mesleğin başındayken kazanacağım parayla çok iyi, yeni bir ev tutamayacağım belli. Çok fahiş fiyatlarda üstelik kiralar. Ben bunun yerine kiraların bi nebze daha ucuz olduğu daha sakin bir yerde yaşamak istiyorum. Çünkü mesele sadece maddiyat değil aynı zamanda şehrin yoruculuğunu da göz önünde bulunduruyorum. Yakın zamanda evlilik gibi bir planımız yok.
Sonuç olarak ne istanbulda yaşamak istiyorum ne de ayrılmak istiyorum. Ama onun hep en çok istediği şey buyken başka bir şehirde yaşamaya da onu zorlamak istemiyorum. Zaten ankarada okumasının sebebi bile annesinin sağlık sorunlarından kaynaklı yoksa İstanbulda okuyacakmış. Bir yanım madem bu iş eninde sonunda bitecek ilişkiyi sürdürüp daha da bağlanmanın lüzumu yok diyor.
Biraz uzun oldu kusura bakmayın ama sizce ne yapmalıyım? Daha önce ağzını aradım başka şehirlerde yaşamaya pek niyeti yok
başka sorunlardan ziyade bunu sevgili olduğumuzdan beri planlıyoruz ve şu anda hayır ben bunu istemiyorum demek bencilce geldiğinden bu düşüncelerimi kendisine henüz açmadım. Belki de açsam bana hak verecektir de ama içten içe mutsuz olacağını düşünüyorum sırf benim hatrım için başka bir şehri kabul ederse
