- 30 Mart 2011
- 405
- 957
- 35
- Konu Sahibi Latinachica
- #1
Merhabalar. İçimde artık tutamadigim kimselerle de bu kadar açık paylasamadığım bir derdim var.
Yaklaşık 3 yılı aşkındır biri var hayatımda. Su an ayrıyız. Son 1 yıldır böyle sürüncemede bir ilişki.
İlişkiyi ben istememiştim başta. Çünkü uygun değildik. Ben uni mezunu o lise. Benim işim kazancım onunkine gore daha iyi, statü konusunda bariz fark var aramizda. Ben ondan 3 yaş büyüğüm. İş, egitim ve yaş bu ilişkinin başından beri aramızda bir duvar gibiydi. Olmaz dedim dedim ama sonra sevgili olduk işte. Artık baska bir yola girme gereği olunca da adım atamadı hiç. Yine iki aylık bir ayrılık sürecinde ben her şeye varım diye çıktı geldi. İkna etti. Ama biz yine adım atamadık. Sen modernsin ben anadolulu bir erkeğim dedi. Surekli neden olamayacağını konuşuyorduk. Sanki o benim onu ikna etmemi bekledi ben de onun beni ikna etmesini.
ailenle konuş dediğimde asla yanaşmadı. Annesi evlen evlen baskısı yapan bir kadın. Asla ben biriyle görüşüyorum demedi. evlenmek istiyorum diyordu, görücü usulü en iyisi diyip duruyordu. Hatta ona ne yani annen sana bir kiz bulacak kafana yatarsa evleneceksin ve annenler senin hicbir iliskin olmadığını düşünecekler beni bilmemelerini bu yuzden mi istiyorsun dedim. Evet dedi.
Ben de emin olamadım bu ilişkiden. Karşımda inanılmaz korkak biri var bence. Cesaret sıfır. Annesinin kendisi adına karar vermesini bekleyen biri. Annesi bulacak bu ok diyecek ve sorumluluk bundan gidecek. Ama benimle olunca kendince çok büyük sorumluluk alacak.
Diyeceksiniz ki sen de emin degilsin daha ne konuşuyorsun. Ama yaş belki tolere edilebilir bence, buna takarsa onun annesi takar, maaşını zaten bilmiyorum bile, parası umrumda degil havasindayim belki de yanlış bilmiyorum. Çünkü çok cömert biridir, para asla aramizda bir muhabbet konusu dahi olmadi, mal mülke kıymet vermez. Egitim konusu ise evet sorun. Ailem en cok is ve eğitime takilirlar biliyorum. Ama bunların hiçbiri evlilik boyunca takılacak seylermis gibi gelmiyor. Sevgi saygı olduktan sonra her gün ben senden fazla alıyorum ben senden 3 yaş büyüğüm diye mi konusucaz biz.
ben de hic ona cesaret verememis olabilirim. Bu konuda kendime de biraz hata buluyorum çünkü ben de hep pasif davranış sergiledim. O pasif ben pasif olmadı. Onun korkularini anlayamadim, ama o da hep kaçak dövüştü.
iliski icerisindeyken evlenmek istiyorum demesi, görücü usulü evlenmek istemesi, hatta en son esimin cocuklarimiza kendisinin bakmasini isterim demesi benim icin son nokta oldu. Kırıldım ve benligime hakaret algıladım bu söylediklerini. Sessizce ayrıldım ondan.
O da niye gittin demedi.
2 ay sonra mesaj attı. Her zamanki gibi. En fazla dayanabildigimiz iki ay. Bu sefer rutini bozdum cevap vermedim. Bir daha yazdi bir daha cevap vermedim. Bir daha ona da cevap vermedim. Onun tarafindan nasıl göründü bilmiyorum ama mahvoldum ben bu tarafta. İstedim ki bana artık ciddi bir sekilde gelecekse gelsin. Yok iyi misin yok merak ettim cart curt istemiyorum artik.
O mesajlarin uzerinden 1 ay gecti. Artık ben dayanamayacak noktadayken bu haftasonu yazmış. Sana ihtiyacim var wpde engeli kaldırır misin diye.
Korktum başına bir sey geldi diye, hemen açtım tabi. Bana ne gönderse beğenirsiniz optikcide denediği gözlüklerin fotoları. Secemedim, senin zevkine güveniyorum, ben sana yardim etmistim sen de bana eder misin. Ölür müsün öldürür müsün. Dogru ben de aynısını ona yapmıştım ama bu sefer ciddi manada ayrılmışız neydi yani bu şimdi. Neyse basina bir sey geldi sandim o yuzden actim dedim ama fikrimi soyledim. Sonra aradı, tekrar engelleyecek misin diye. Evet dedim engelleme diyor, söyleyecek baska bir seyin yoksa kapatayım dedim. Söylenecek çok sey var daaa... Dedi. Neyse diyip kapadım ve engelledim tekrar.
Senin annen var, kiz kardesin var, boyle basit bir şey için bana tekrar yazamazsin ya. Bunu bahane edemezsin. Böyle korkak olamazsın.
Şimdi diyorum ki karşıma alayım konuşayım tekrar. Sonra diyorum ki hayır, o kafasına seninle olmayı koyarsa sana gelir, o gelsin sana yoksa bu ilişkiden hayır gelmez, onu ikna etmiş gibi olmak istemiyorum. Korktuğunu düşünüyorum, ne vazgecebiliyor ne sorumluluk alabiliyor. Bir yanım diyor ki belki doğrusunu yapıyor senin göremedikleri o görüyor. Acı çekiyorum ve ne yapacağımı bilemiyorum. Dışardan bir bakışa ihtiyacım var sanırım.
Yaklaşık 3 yılı aşkındır biri var hayatımda. Su an ayrıyız. Son 1 yıldır böyle sürüncemede bir ilişki.
İlişkiyi ben istememiştim başta. Çünkü uygun değildik. Ben uni mezunu o lise. Benim işim kazancım onunkine gore daha iyi, statü konusunda bariz fark var aramizda. Ben ondan 3 yaş büyüğüm. İş, egitim ve yaş bu ilişkinin başından beri aramızda bir duvar gibiydi. Olmaz dedim dedim ama sonra sevgili olduk işte. Artık baska bir yola girme gereği olunca da adım atamadı hiç. Yine iki aylık bir ayrılık sürecinde ben her şeye varım diye çıktı geldi. İkna etti. Ama biz yine adım atamadık. Sen modernsin ben anadolulu bir erkeğim dedi. Surekli neden olamayacağını konuşuyorduk. Sanki o benim onu ikna etmemi bekledi ben de onun beni ikna etmesini.
ailenle konuş dediğimde asla yanaşmadı. Annesi evlen evlen baskısı yapan bir kadın. Asla ben biriyle görüşüyorum demedi. evlenmek istiyorum diyordu, görücü usulü en iyisi diyip duruyordu. Hatta ona ne yani annen sana bir kiz bulacak kafana yatarsa evleneceksin ve annenler senin hicbir iliskin olmadığını düşünecekler beni bilmemelerini bu yuzden mi istiyorsun dedim. Evet dedi.
Ben de emin olamadım bu ilişkiden. Karşımda inanılmaz korkak biri var bence. Cesaret sıfır. Annesinin kendisi adına karar vermesini bekleyen biri. Annesi bulacak bu ok diyecek ve sorumluluk bundan gidecek. Ama benimle olunca kendince çok büyük sorumluluk alacak.
Diyeceksiniz ki sen de emin degilsin daha ne konuşuyorsun. Ama yaş belki tolere edilebilir bence, buna takarsa onun annesi takar, maaşını zaten bilmiyorum bile, parası umrumda degil havasindayim belki de yanlış bilmiyorum. Çünkü çok cömert biridir, para asla aramizda bir muhabbet konusu dahi olmadi, mal mülke kıymet vermez. Egitim konusu ise evet sorun. Ailem en cok is ve eğitime takilirlar biliyorum. Ama bunların hiçbiri evlilik boyunca takılacak seylermis gibi gelmiyor. Sevgi saygı olduktan sonra her gün ben senden fazla alıyorum ben senden 3 yaş büyüğüm diye mi konusucaz biz.
ben de hic ona cesaret verememis olabilirim. Bu konuda kendime de biraz hata buluyorum çünkü ben de hep pasif davranış sergiledim. O pasif ben pasif olmadı. Onun korkularini anlayamadim, ama o da hep kaçak dövüştü.
iliski icerisindeyken evlenmek istiyorum demesi, görücü usulü evlenmek istemesi, hatta en son esimin cocuklarimiza kendisinin bakmasini isterim demesi benim icin son nokta oldu. Kırıldım ve benligime hakaret algıladım bu söylediklerini. Sessizce ayrıldım ondan.
O da niye gittin demedi.
2 ay sonra mesaj attı. Her zamanki gibi. En fazla dayanabildigimiz iki ay. Bu sefer rutini bozdum cevap vermedim. Bir daha yazdi bir daha cevap vermedim. Bir daha ona da cevap vermedim. Onun tarafindan nasıl göründü bilmiyorum ama mahvoldum ben bu tarafta. İstedim ki bana artık ciddi bir sekilde gelecekse gelsin. Yok iyi misin yok merak ettim cart curt istemiyorum artik.
O mesajlarin uzerinden 1 ay gecti. Artık ben dayanamayacak noktadayken bu haftasonu yazmış. Sana ihtiyacim var wpde engeli kaldırır misin diye.
Korktum başına bir sey geldi diye, hemen açtım tabi. Bana ne gönderse beğenirsiniz optikcide denediği gözlüklerin fotoları. Secemedim, senin zevkine güveniyorum, ben sana yardim etmistim sen de bana eder misin. Ölür müsün öldürür müsün. Dogru ben de aynısını ona yapmıştım ama bu sefer ciddi manada ayrılmışız neydi yani bu şimdi. Neyse basina bir sey geldi sandim o yuzden actim dedim ama fikrimi soyledim. Sonra aradı, tekrar engelleyecek misin diye. Evet dedim engelleme diyor, söyleyecek baska bir seyin yoksa kapatayım dedim. Söylenecek çok sey var daaa... Dedi. Neyse diyip kapadım ve engelledim tekrar.
Senin annen var, kiz kardesin var, boyle basit bir şey için bana tekrar yazamazsin ya. Bunu bahane edemezsin. Böyle korkak olamazsın.
Şimdi diyorum ki karşıma alayım konuşayım tekrar. Sonra diyorum ki hayır, o kafasına seninle olmayı koyarsa sana gelir, o gelsin sana yoksa bu ilişkiden hayır gelmez, onu ikna etmiş gibi olmak istemiyorum. Korktuğunu düşünüyorum, ne vazgecebiliyor ne sorumluluk alabiliyor. Bir yanım diyor ki belki doğrusunu yapıyor senin göremedikleri o görüyor. Acı çekiyorum ve ne yapacağımı bilemiyorum. Dışardan bir bakışa ihtiyacım var sanırım.
