Aslında konu açmayacaktım ama sinir içindeyim uyuyamadım
3 aylık bir ilişkim var çok seviyorum ve sevildiğimi hissediyorum.Hatta sevilme duygusunu onunla tattım dersem yalan olmaz.Kendisi kıskanç ve kısıtlayıcı bir insan ama yaş ve tecrübe olarak ondan büyük olduğum için sınırlarımı güzel çizebiliyorum bir sekilde idare ediyoruz.Mevzu dün gece bir kız arkadasıyla instadan mesajlaşmasıyla başladı.Kız arkadaşı olabilir tabii demeye çalışıyorum ama mesajlara bakıyorm" yavrum, canım, bebeğim, balım" dedim ki insanlara karşı biraz ağırlığın olsun bu seninle nasıl böyle konuşuyor? Kaç yıllık arkadaşım, dedi.Sonra tam hareretli konuşma sırasında ona cevap veriyor falan.Ben de şalter attı artık şuna söyle kız arkadaşım rahatsız oluyor konuşmayalım, de dedim.Ayıp olur falan dedi tartıştıktan sonra attı.Aslında o kadar önemsememiştim ama mesajdan sonra kız Ergenekon Destan'ını atti.Benim ne ergenligim ne liseliliğim kaldı oz guvensiz hareketmiş ona göre bir yandan benimkini yalıyor canım arkadaşım sen benim icin çok değerlisin ne zaman başın sıkışırsa ara,her zaman yanında olduğumu unutma...Ben de cevap yazma dedim ama hâlâ yazıyor.Dedim bu ne arabesk ben on yıllık evlilik bitirdim böyle mesajlar düzmedim.Aldım engelledim.Bir daha beni boyleleriyle muhatap etme bana hakaret eden bir insanla da konuşma.Konustugunu görür ya da duyarsam yüzümü bir daha göremezsin dedim.Kızın resmen bi umudu varmıs ki sepetlemesine bu kadar bozulmuş olarak yorumladım.
Neyse bunlar yetmezmiş gibi akşm yemekte bana dedi ki is yerindekiler bana birini ayarlamaya çalışıyor.Bilmiyorlar mı beni dedim baştan söylemedim dedi.Ben de neden benden utanıyor musun dedim(bosanmış ve çocuklu olduğum icin)Hayır senden nasil utanırım söyledim ama evlilik istemedigini duyunca buluş diye ısrar ettiler dedi.Ben de buluş o zaman dedim.Bu daha çok koydu nedense hatta gözlerim doldu.Nefret ederim birinin karşısında ağlamaktan kalkalım dedim.Arabda özür diledi sen çok haklısın ben olsam bu muhabbetlerden ayrılırdım bile dedi.Ben de çok yoruldum ben sürekli senin pesinde koşamam bununla konuşma bununla görüsme diye dedim.Ne yapmak istiyorsan yap o yüzden kendin bilirsin dedim.Gercekten sanki yıllardır ilişkinin icinde gibi yoruldum.Biraz da beni kanırtmak icin yapıyor anlıyorum kıskanılmanın sevilmek olduğunu falan zannediyor ama ben soğuyorum haberi yok.Cidden ben bir erkegin pesine düşüp takip edebilecek biri degilim evliligimde yaşadım aynı toksikliği ben de kalmadı öyle bir sabır.Su an ne yapacağım bilmiyorum.Konu ergence oldugu icin arkadaşlarıma dahi anlatamıyorum
3 aylık bir ilişkim var çok seviyorum ve sevildiğimi hissediyorum.Hatta sevilme duygusunu onunla tattım dersem yalan olmaz.Kendisi kıskanç ve kısıtlayıcı bir insan ama yaş ve tecrübe olarak ondan büyük olduğum için sınırlarımı güzel çizebiliyorum bir sekilde idare ediyoruz.Mevzu dün gece bir kız arkadasıyla instadan mesajlaşmasıyla başladı.Kız arkadaşı olabilir tabii demeye çalışıyorum ama mesajlara bakıyorm" yavrum, canım, bebeğim, balım" dedim ki insanlara karşı biraz ağırlığın olsun bu seninle nasıl böyle konuşuyor? Kaç yıllık arkadaşım, dedi.Sonra tam hareretli konuşma sırasında ona cevap veriyor falan.Ben de şalter attı artık şuna söyle kız arkadaşım rahatsız oluyor konuşmayalım, de dedim.Ayıp olur falan dedi tartıştıktan sonra attı.Aslında o kadar önemsememiştim ama mesajdan sonra kız Ergenekon Destan'ını atti.Benim ne ergenligim ne liseliliğim kaldı oz guvensiz hareketmiş ona göre bir yandan benimkini yalıyor canım arkadaşım sen benim icin çok değerlisin ne zaman başın sıkışırsa ara,her zaman yanında olduğumu unutma...Ben de cevap yazma dedim ama hâlâ yazıyor.Dedim bu ne arabesk ben on yıllık evlilik bitirdim böyle mesajlar düzmedim.Aldım engelledim.Bir daha beni boyleleriyle muhatap etme bana hakaret eden bir insanla da konuşma.Konustugunu görür ya da duyarsam yüzümü bir daha göremezsin dedim.Kızın resmen bi umudu varmıs ki sepetlemesine bu kadar bozulmuş olarak yorumladım.Neyse bunlar yetmezmiş gibi akşm yemekte bana dedi ki is yerindekiler bana birini ayarlamaya çalışıyor.Bilmiyorlar mı beni dedim baştan söylemedim dedi.Ben de neden benden utanıyor musun dedim(bosanmış ve çocuklu olduğum icin)Hayır senden nasil utanırım söyledim ama evlilik istemedigini duyunca buluş diye ısrar ettiler dedi.Ben de buluş o zaman dedim.Bu daha çok koydu nedense hatta gözlerim doldu.Nefret ederim birinin karşısında ağlamaktan kalkalım dedim.Arabda özür diledi sen çok haklısın ben olsam bu muhabbetlerden ayrılırdım bile dedi.Ben de çok yoruldum ben sürekli senin pesinde koşamam bununla konuşma bununla görüsme diye dedim.Ne yapmak istiyorsan yap o yüzden kendin bilirsin dedim.Gercekten sanki yıllardır ilişkinin icinde gibi yoruldum.Biraz da beni kanırtmak icin yapıyor anlıyorum kıskanılmanın sevilmek olduğunu falan zannediyor ama ben soğuyorum haberi yok.Cidden ben bir erkegin pesine düşüp takip edebilecek biri degilim evliligimde yaşadım aynı toksikliği ben de kalmadı öyle bir sabır.Su an ne yapacağım bilmiyorum.Konu ergence oldugu icin arkadaşlarıma dahi anlatamıyorum
