Herkese Merhaba, kendi hikayemi kısaca anlatıp birbirimize destek olalım istiyorum. 42 yaşındayım şu an transferimin 5. Günü umudum çok az.. 38 yaşımdan beri tedavi görüyorum toplamda 11 tedavi aldım. Yumurta rezervimin az olduğunu billiyordum ( en fazla 3 yumurta ) evlendiğimin 3. Ayı tedaviye başladık. İlk tedavim Maslakta başladı iki toplamada da yumurtalarım ya döllenmedi ya boş çıktı. Ara verdim pandemi ile birlikte prp olmuştum belki kendiliğinden olur dedim olmadı. Bahçeci Fulya da denedim 3. Günde gelişimi durdu sonrası aylarca anormal kanamalar yaşadım kürtajlar oldum toparlandım Kocaeli de denedim Okan Ünv. 3. Gün Taze transfer yapıldı tutmadı tüpümde sıvı birikimi varmış. Ameliyat ile sol tüpüm alındı. Sonra tekrar maslaka başladım Dr umu çok seviyordum, son bir yıldır hiç ara vermedim. Sabahın 4 ünde kalkıp gidip geldim 7 kere opu oldu, düşünün ne stres bir de işim de stresli benim. Ancak 5 tane 3. Gün embriyosu elde edebildik. Son üç Toplama da döllenme olmadı ya da boş çıktı. Sonunda ben de hekimim de pes ettik. O bin bir emekle biriken 5 embriyomu 3. Günden 5. Güne taşıdılar kaldı elimizde 1 dünyam yıkıldı. Dediler ki ille genetiğe gitsin ona da tamam dedik zaten ne dense yapıyoruz. Abartmıyorum 1 milyondan fazla para harcadık ki verilen emeği sizlerde bilirsiniz. Genetikten hasarlı geldi monozomi 5 diye. Rahimde kendini düzeltme imkanı olabilirmiş karar bizimmiş. Hamilelik olur ise aminosentez ile bakılacakmış. Elimde bir o kalmış nasıl olmaz diyeyim. Başladık transfer hazırlığına hatta bilgi karışıklığı oldu hemşire iptal ediyoruz embriyonuz sağlıklı değilmiş dendi sonradan ha yok transfer olacakmış dendi. İnsan umudu olmasa bile heyecanlanıyor işte onların hasarlı dediğine bakalım Rabbim ne diyecek. Sonrasını bilmiyorum kızlar bu son bitti artık gücüm yok dedim ama biliyorum ki durmayacağım